บทที่ 118 คุณก็ต้องอยู่ให้ห่างฉันหน่อย   1/    
已经是第一章了
บทที่ 118 คุณก็ต้องอยู่ให้ห่างฉันหน่อย
เห็นอยู่ว่าเป็นคำพูดใช้ในการขอโทษ ต้องการตำรวจทำอะไร!  ซูซินหว่านพูดตำหนิอยู่ในใจ เวลานั้นลี่หานเซียวเห็นเขาไม่พูดอะไร ถอนหายใจอย่างจำใจ “เมื่อไหร่คุณถึงจะหัดให้สมองจำได้ !”  อะไรล่ะ! เมื่อไหร่เขาจำไม่ได้ล่ะ! ไม่เห็นเหรอตอนนี้เขาอยากจะอยู่ห่าง ๆ เขาจะตายอยู่แล้ว! แต่ว่าคำพูดขอ
已经是最新一章了
加载中