บทที่ 119 ไม่ไปเป็นกว้างขว้างคอ   1/    
已经是第一章了
บทที่ 119 ไม่ไปเป็นกว้างขว้างคอ
“ม่ามี่ เธอตื่นแล้ว!” เดิมทีเจ้าเด็กน้อยก็เซ็ง ๆ เบื่อ ๆ ทันใดนั้นก็ส่องสายตาเป็นประกายพูดด้วยสีหน้าที่ดีใจว่า “เธอกลับมาตอนไหน?ชอนจินและพี่ชายเดิมทีอยากรอเธอ คิดไม่ถึงว่ารอไปรอมาก็หลับแล้ว!” พูดถึงสุดท้าย ซูชอนจินก็มีอารมณ์หงุดหงิด “ ขอโทษ ม่ามี่ควรจะกลับมาเร็วกว่านี้!” ซูซินหว่านโ
已经是最新一章了
加载中