บทที่1:มีอะไรกับ....พี่เขย?

พิงกี้ตื่นขึ้นมาอย่างสลืมสะลือ พบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องที่ไม่คุ้นเคย ร่างกายรู้สึกแปลกไปจากเดิม ในอากาศยังมีกลิ่นคาวของความรักใคร่หลงเหลืออยู่ เสื้อผ้าที่ทิ้งเรี่ยราดอยู่บนพื้น เหมือนกำลังบ่งบอกถึงอะไร.... ทันใดนั้น เธอรีบลุกขึ้นนั่งที่เตียง พิงกี้ก้มลงไปมองเรือนร่างที่มีแต่รอยแดงจ้ำ ใบหน้าที่เรียวเล็กมีแต่ตความซีดเซียว พอความทรงจำเริ่มกลับมา เมื่อคืนเสียงหายใจที่ร้อนแรงและความรักใคร่ที่เร่าร้อนโผล่ขึ้นมาในสมอง ทำให้เธอที่มึนเมารู้สึกปวดหัวมาก ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะมีอะไรกับผู้ชายคนนึงอย่างสลือสะสลือ! คนๆนั้น...คือใคร? เธอหันไปมองข้างๆ ผู้ ชายที่หล่อเหลาและมาดเข้ม ใบหน้าที่คมเข้มจมูกโด่งโผล่มาที่ดวงตาเธอ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหน้าตาเขาหล่อแค่ไหน แต่พิงกี้กลับอึ้งจนหัวใจเต้นแรง เธอตาค้างจนแทบไม่อยากจะเชื่อ เธอรู้สึกเหมือนสมองถูกฟ้าผ่าดังเปรี้ยงขึ้นมา! เควิน.... เป็นเขาได้ยังไง? เฮ้อ...ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่านอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับว่าที่พี่เขย ยังมีเรื่องอะไรที่แย่กว่านี้ไหม? ถ้าเลือกได้ เธอยอมที่จะนอนกับธีระ..... “ ปังๆๆ!” พิงกี้ยังคิดสาเหตุอะไรไม่ออก ประตูห้องกลับถูกคนเคาะเสียงดังเหมือนฟ้าร้อง ดวงตาที่สดใสของเธอมองไปที่ประตู ได้ยินคนตะโกนอยู่นอกห้อง “ เปิดประตู ตำรวจมาค้นห้อง! ” และมีเสียงเห่าที่ดุร้ายของสุนัขตำรวจ ? พิงกี้เหมือนดิ่งลงเหว “ ปัง! ” นาทีต่อมา ประตูห้องถูกคนผลักออกอย่างแรง ตำรวจถือปืนบุกเข้ามาที่ห้อง หัวปืนที่ดำสนิทจ่อมาที่ศรีษะของพิงกี้ นักข่าวที่ไร่เรียงกันมาเหมือนแมวที่ได้กลิ่นคาวของปลา ต่างก็ถือกล้องบุกมาที่เตียง พร้อมถือไมค์มาจ่อที่หน้าของ พิงกี้ “คุณหนู พิงกี้ ขอถามหน่อยค่ะ คุณเป็นเพราะว่าทะเลาะแตกหักกับตระกูล ดำรงกูล และมีปัญหาทางการเงิน และเพื่ออยากจะใช้ชีวิตหรูหราต่อ จึงตัดสินใจไปทำงานขายบริการที่คลับเฮาส์ใช่ไหมคะ?” “คุณกับคุณธีระเพิ่งจะหมั้นกันเมื่อวาน คุณทำแบบนี้ไม่รู้สึกผิดต่อคุณธีระหรือคะ?” “ถ้าทางครอบครัวคุณธีระเลือกที่จะถอนหมั้น คุณจะเลือกถอนหมั้นด้วยดี หรือว่าเลือกที่จะตามราวีคุณธีระเหมือนที่ตามราวีคุณเควินคะ?” “......” “ โฮ่ง..โฮ่งๆ...! ” สุนัขตำรวจที่สูงเกือบครึ่งของมนุษย์ มีเขี้ยวที่แหลมคมกำลังเห่าอยู่ ฟันที่แหลมคมและกรงเล็บกัดผ้าห่มที่พิงกี้กำลังคลุมปิดเรือนร่างอยู่ สุนัขที่แรงเยอะกัดฉีกจนเธอสีหน้าขาวซีด เธอได้แต่จับผ้าห่มไว้แน่น เพราะใช้แรงเกินทำมือที่เรียวเล็กเริ่มเขียวซีด พิงกี้รู้สึกสิ้นหวัง เหมือนถูกทอดทิ้งอยู่ในป่าที่เงียบเหงา เรือนร่างที่อยู่ใต้ผ้าห่มของเธอไม่มีเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว ทั่วเรือนร่างมีแต่รอยแดงจ้ำที่บ้าคลั่งของเมื่อคืนหลงเหลืออยู่  เธอรู้ว่าตัวเองปล่อยมือไม่ได้เด็ดขาด ถ้าปล่อยมือ ข่าวหน้าหนึ่งพรุ่งนี้ต้องเป็นรูปเปลือยกายของเธอแน่ๆ ! อีกอย่าง ต้องเป็นภาพที่บัดสีบัดเถลิงมากด้วย! เห็นภาพนี้ ผู้ชายที่อยู่ในเหตุการณ์ดวงตาต่างก็ลุกวาวเป็นไฟ ถึงแม้คุณหนูของตระกูลดำรงกูลเป็นคนไม่รักนวลสงวนตัว ชื่อเสียงป่นปี้ ได้ยินมาว่าเพราะการใช้ชีวิตที่เถลไถล ทำให้เธอมีโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ แต่ใบหน้าที่เรียวเล็กของเธอช่างสวยงามจริงๆ รูปร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค้ง ผิวพรรณขาวผ่องยองใยเหมือนหิมะ ต่างก็คาดหวังอยากเห็นเป็นบุญตา! ตำรวจที่ลากสุนัขไว้ ค่อยๆคลายเชือกออก.... สุนัขตำรวจเห่าหอนไปที่เตียงอย่างดุร้าย จนผ้าห่มถูกแย่ง พิงกี้ตกใจจนส่งเสียงร้องออกมา เธอรีบกอดตัวเองและหดตัวไว้ แล้วหันหลังให้กับผู้คน “ ถ่ายเร็วๆ! ” นักข่าวดวงตาลุกวาวเป็นไฟ แต่พิงกี้กลับสิ้นหวังสุดขีด! จะว่าเร็วก็ไม่เร็ว ช้าก็ไม่ช้า ตอนที่พิงกี้แทบอยากจะไปตาย ผู้ชายที่รูปร่างสูงโปร่งลุกขึ้นมาจากเตียง ยกขาขึ้นถีบสุนัขตำรวจกระเด็นออกไป และดึงผ้าปูที่นอนที่เบาบางคลุมตัวที่สั่นไหวของเธอ หน้าหลังไม่เกินหนึ่งวินาที ผู้คนแค่แว๊บเห็นแผ่นหลังที่ขาวเนียนของพิงกี้ถูกผมที่ดกดำและยาวปิดคลุมไว้ จากนั้นก็ไม่มีโอกาศได้เห็นอย่างระเอียด พิงกี้จับผ้าปูไว้อย่างสั่นคลอน เธอหันไปสบตากับดวงตาคู่ที่เย็นชาและคมลึก เควิน.... ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะปกป้องเธอ? คนที่เขาเกลียดที่สุดก็คือเธอไม่ใช่หรือ? ในใจพิงกี้เต็มไปด้วยความสับสน เควินกลับหันสายตาจากเธอไปอย่างเบาๆ และจ้องไปที่ผู้คน “ คุณชาย..คุณชายเควิน.. ” ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็พากันอึ้ง คาดคิดไม่ถึงว่าปฎิบัติการครั้งนี้ ที่จับได้ไม่เพียงแค่พิงกี้ที่ชื่อเสียงเน่าเสีย แต่กลับมีคุณชายเควินที่มีชื่อเสียงและอำนาจทั้งทางด้านมืดและด้านสว่างด้วย “ ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ ! ” น้ำเสียงที่ทุ้มต่ำของเควินดังขึ้นมา เหมือนลมที่พัดมาจากนรกหนาวเข้ากระดูกดำ บรรยากาศที่เงียบตาย คนที่รู้จักเข้าหากับผลประโยชน์และหลีกเลี่ยงอันตราย ไหวพริบเร็วและรีบร้อนเตรียมตัวไปจาก คนที่เหลือนิ่งไปครู่นึงก็เตรียมตัวแยกย้าย และแล้ว....ในเวลานี้ เสียงที่อ่อนหวานก้องขึ้นมาพร้อมกับความเสียใจและแทบไม่อยากเชื่อ ทำให้ผู้คนต่างติดคาอยู่ในห้อง “ พิงกี้ เธอ...เธอยั่วยวนพี่เขยได้ยังไง? ” พี่รู้ว่าเธอเกลียดพี่ แต่...แต่ว่าแบบนี้ต่อไปเธอจะสู้หน้าคนอื่นยังไง? ลิสาใส่ชุดเดรสสุขาวเดินเข้ามาในห้อง ดูดีเหมือนนางฟ้า สีหน้าเธอขาวซีด สายตาคู่ที่งดงามจ้องดูคนที่อยู่บนเตียงอย่างผิดหวัง ร่างกายอ่อนแรงจนยืนเซ ทำให้คนรู้สึกสงสาร “ ลิสา!ระวังตัวด้วย! ”ธีระที่เดินตามหลังเธอมารีบมาพยุงไหล่เธอไว้ และเหลียวไปดูพิงกี้ที่หดตัวไว้อย่างเย็นชา และเปิดปากพูดอย่างโหดร้าย “ เธอเป็นคนไม่รักนวลสงวนตัวอยู่แล้ว คุณยังกลุ้มใจแทนเธอทำไม?” “ เควิน คุณ...มีอะไรกับเธอแล้วจริงหรือคะ?” ลิสาเอาตัวออกจากมือของธีระ และมองตรงไปที่เควินพร้อมน้ำตาคลอเบ้า “ ถ้าเป็นแบบนี้ เพื่อชื่อเสียงของน้องสาว... คุณจะยกเลิกงานแต่งของเราหรือเปล่าคะ?” สายตาเควินเย็นเหมือนน้ำแข็ง นึกถึงทุกอย่างในเมื่อคืน เขาขมวดคิ้วแน่น แต่ว่าก็ปฎิเสธกับความจริงที่เกิดขึ้นไม่ได้ แต่ว่า....เขาพูดด้วยน้ำเสียงเบาบาง “ งานแต่งจะไม่ยกเลิก ” “ คุณไม่รับผิดชอบเธอ งั้นน้องสาวของฉันจะทำยังไงคะ? ” ลิสาส่ายหัวด้วยความเจ็บปวด “ หลายปีมานี้ คนที่มั่วสุมกับเธอยังน้อยอีกหรือ? ” ธีระโมโหสุดขีด ใบหน้าที่อ่อนโยนโมโหจนบูดเบี้ยว “ถ้าผู้ชายทุกคนที่เคยนอนกับเธอแล้วต้องรับผิดชอบเธอ งั้นเธอต้องแต่งงานไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว ! ยกเลิกงานแต่ง? คนที่จะต้องยกเลิกงานแต่งคือผม !ผมไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่รักนวลสงวนตัว และไม่ซื่อสัตย์กับสามีตัวเองหรอก!” “ ก็ใช่หน่ะสิครับ นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณหนูลลิสาสักหน่อย... ” “ข่าวเสียหายของพิงกี้ไม่เคยขาดหาย คุณหนูลิสาไม่ต้องโทษตัวเองหรอก?” “ เมื่อวานเพิ่งหมั้นกับคุณธีระ วันนี้ก็ออกนอกลู่นอกทางแล้ว ! ถูกยกเลิกงานหมั้นก็สมน้ำหน้าแล้ว!” “.....” คำพูดแต่ละคำ เหมือนเข็มที่คอยทิ่มแทงใจพิงกี้ ทิ่มจนทะลุเป็นร้อยแผล และมีเลือดไหลออกมาซิบๆ เจ็บไหม? เจ็บ! การทรมานทางใจ เจ็บกว่าทรมานร่างกายเป็นร้อยเท่า พันเท่า! แต่ว่า ถูกบีบจนหมดสิ้นหนทาง ในช่วงที่ทรุดโทรมไปสุดในชีวิต นาทีที่แย่ยิ่งกว่าดินโคลนที่เหม็นเน่า จู่ๆในใจเธอก็มีความกล้าหาญที่โดดเดี่ยวโผล่ขึ้นมา! “ อยากยกเลิกงานแต่งกับฉันหรือ? ได้สิ ” พิงกี้จับผ้าปูและค่อยๆนั่งลง เธอยกมุมปากเล็กน้อย ดวงตาที่สวยงามแฝงไปด้วยการหัวเราะเยาะ มองไปที่ธีระ “ถ้าเทียบกับคุณธีระที่ทั้งสั้นและเสร็จภายในสองนาที ยังไงรสชาติของพี่เขยก็ดีกว่าเยอะ... มีคำๆนึงว่ายังไงนะ ?อ๋อ.....ชาร์ตแบตห้านาที สามารถใช้งานได้สองชั่วโมง พี่เขยนี่สุดยอดจริงๆ!” พอพูดจบ พิงกี้ดึงเควินที่เพิ่งใส่กางเกงเสร็จและจูบไปที่ริมฝีปากเขา