บทที่ 4: หรือว่า...เควินจะช่วยเธอพูด?

เขาเป็นคนสูงส่ง แต่เธอต่ำต้อยเหมือนดินโคลน ยากที่จะคาดคิด หนึ่งสัปดาห์ก่อนเธอถึงใจกล้าที่ไปตามและราวีผู้ชายอย่างนี้ เพื่อเขายอมเสียสละตัวเอง และยอมทำทุกอย่างเพื่อเขา คนที่ไม่รู้ย่อมกล้าหาญ? ตอนนั้นเธอช่างโง่เขลาและไร้เดียงสา พิงกี้หัวเราะเยาะตัวเอง “ ยังไม่ขอโทษ? ” ชาตรีตบที่ศรีษะของพิงกี้อย่างแรง ตบจนเธอรู้สึกหน้ามืด เขาขอโทษเควินอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน “ บ้านผมช่างโชคร้ายจริงๆ คลอดลูกมารผจญแบบนี้ออกมาคนนึง แถมยังกล้ามายั่วยวนคุณเควินอีก คุณเควินอย่าถือโทษโกรธเธอเลยนะครับ....” “ ไม่ หนูไม่ขอโทษ และไม่มีใครมีสิทธิ์มาช่วยหนูขอโทษด้วย! ” พิงกี้ลุกขึ้นมาอย่างโซเซ ดวงตาที่ดื้อรั้นจ้องไปที่เควิน ทั้งๆที่ทรุดโทรมจนไม่เป็นผู้เป็นคน ใบหน้าบวมแดง ผมเผ้ายุ่งเหยิง แต่ว่าดวงตาที่กลมโตทั้งสวยและสว่าง ไม่เพียงแต่ทำให้คนลืมความทรุดโทรมของเธอ ตอนนี้ ยิ่งทำให้คนรู้สึกว่าเธอสดใสและขาวใสเหมือนหิมะ “ ฉันเป็นพ่อแกนะ ฉันไม่มีสิทธิ์ แล้วใครจะมีสิทธิ์?! ลูกมารผจญ นี่แกทดแทนบุญคุณฉันแบบนี้หรือ? แกจะขอโทษหรือไม่? ถ้าไม่ขอโทษฉันจะตีแกให้ตายไปเลย!” พิงกี้ไม่เชื่อฟังแถมยังข้ามหัวเขา ชาตรีโมโหจนทั้งทุบทั้งเตะ แทบอยากจะตีเธอให้ตาย “ พอได้แล้ว! ” เควินขมวดคิ้วแน่นและพูดเย็นชา พิงกี้เงยหน้าขึ้น เธอรู้สึกคาดคิดไม่ถึง หรือว่า....เควินจะช่วยเธอ? “ อะไรนะครับ? ” ชาตรีนิ่งไป มือที่ยกขึ้นมายังคาอยู่ในอากาศ “ ลิสาพักผ่อนอยู่ข้างใน พวกคุณอย่าส่งเสียงรบกวนเธอ ” เควินเหลียวมองพิงกี้ด้วยสายตาเย็นชา น้ำเสียงเย็นจนหนาวเข้าไปที่กระดูก “ อีกอย่าง ถ้าไม่ได้ขอโทษด้วยความเต็มไป ผมไม่รับ ลิสาก็ไม่รับเหมือนกัน! ” “ สิ่งที่ฉันไม่ได้ทำ ฉันจะไม่มีวันขอโทษอีก ถึงแม้ต้องตาย! ” พิงกี้สบตาเควิน ในสายตาไม่มีความหลงไหลอีก และไม่มีความรักอีก มีแต่ความเย็นชาและตายด้าน ตาย ? พูดมันง่าย เควินยกมุมปากขึ้นอย่างเย็นชา และจ้องไปที่พิงกี้ จากนั้น ก็เดินผ่านตรงหน้าเธอไป ข้างหลัง เสียงของชาตรีกำลังสั่งสอนพิงกี้ก้องขึ้นมา “ นางแพศยา อยู่ตรงหน้าคุณเควินแกยังไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี แกอยากขึ้นสวรรค์ใช่ไหม?” “ทำให้พี่สาวแกเครียดจนเข้าโรงพยาบาล ทำไมแกถึงโหดเหี้ยมได้ขนาดนี้?” “......” เดินมาถึงที่หน้าลิฟท์ เสียงด่าทอจากข้างหลังยังดังขึ้นมาไม่หยุด แต่ว่า ไม่มีเสียงของผู้หญิง ในที่สุดเขาก็อดหันไปมองไม่ได้ ตอนที่เควินเห็นรูปร่างที่ผอมบางกำลังจับกำแพงยืนอย่างโซเซ ในใจมีความรู้สึกหงุดหงิด มีอารมณ์ยากที่จะบอก ทำไมเธอไม่แก้ตัว? ไม่มีปัญญาแต่ยังหัวดื้อขนาดนี้ มีแต่จะได้รับบาดเจ็บกันทั้งสองฝ่าย หรือว่าเธอไม่รู้หรือ? คนทั้งโลกต่างบอกว่าพิงกี้เป็นผู้หญิงที่ใจแตก เพราะริษยาพี่สาวเลยตั้งใจฝึกทำเรื่องไม่ดี เพื่ออยากจะดึงดูดความสนใจจากพ่อแม่...เขาก็เคยคิดแบบนี้เหมือนกัน แต่เรื่องบ้าบอคอแตกของเมื่อคืน ทำให้เขารู้ว่านั่นเป็นครั้งแรกของเธอ เธอบริสุทธิ์มาก บริสุทธิ์จนใสสะอาด---------พิงกี้ตื่นขึ้นมาด้วยความเหนื่อยล้า ท้องฟ้านอกหน้าต่างเริ่มมืด ไฟข้างถนนเริ่มสว่างขึ้นมา เธอรู้สึกเหมือนมีคนจ้องตลอด พอเงยหน้าขึ้นมาก็สบตากับลิสา ไม่รู้ว่าหล่อนจ้องเธอมานานหรือเท่าไหร่แล้ว? ดวงตาทั้งคู่สบตากัน ลิสานิ่งไปก่อน จากนั้นดวงตาก็มีรอยยิ้มเยาะเย้ยขึ้นมา “แกตื่นได้แล้วหรือ ฉันก็นึกว่าแกจะนอนถึงตอนเช้าเสียอีก” ลิสายิ้มอ่อนๆ “ พอเป็นคนบอกให้แกมาเฝ้าฉันใช่ไหม ? แกคงไม่ได้ใจดีอย่างนี้หรอก”