บทที่ 5: ตบไปที่หน้าทีนึง

“ ถ้าไม่อย่างงั้นหล่ะ? ” “วันนี้ดูแกไม่ง่ายเลยนะ.... ขนาดนั่งอยู่ที่โซฟายังหลับได้ สู้ถั่วแดงของฉันก็ไม่ได้ ไม่เลือกที่เลยจริงๆ” ถั่งแดงเป็นสุนัขที่ลิสาเลี้ยง เลือกกินและเลือกที่นอน “ คุณหนูลิสาเก่งยิ่งกว่าหมา ฉันย่อมละอายใจที่สู้ไม่ได้ ” “ ยังปากดีเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลย ” ลิสาโกรธแล้วรีบทำเป็นยิ้ม “ ฉันมาพูดกับผู้หญิงเสเพล ไม่รักนวลสงวนตัวอย่างแกทำไม ลดตัวเปล่าๆ! ” “ ฉันเพิ่งนอนกับพี่เขยมา ก็ไม่มีแรงมาเถียงกับพี่หรอก” พิงกี้ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย “ อ๋อ ใช่สิ พี่ยังไม่เคยมีอะไรกับพี่เขยใช่ไหม? ว่าไปแล้ว ฉันนี่ก็เป็นผู้หญิงคนแรกของเขาเลยนะ ฮ่าๆๆ ถือว่าคุ้มค่าแล้ว ! ขอบคุณพี่ลิสานะคะ!” “ แก....” ลิสาโมโหจนตัวสั่น แทบอยากจะฉีกปากเธอให้ขาด แต่เขาสองคนก็ไม่เคยมีอะไรกันจริงๆ เควินเป็นผู้ชายที่เธอรัก แต่เธอรักนวลสงวนตัว เธอบอกกับเควินว่าจะมอบกายให้เขาในคืนที่แต่งงาน ผู้ชายที่เงียบสงบคนนั้นให้เกียรติเธอมาก เพื่อเธอเขาปฎิเสธการยั่วยวนทุกอย่าง และเป็นผู้ชายที่ดีมาตลอด เพื่อจะเอาพิงกี้ให้ถึงตาย เธอต้องยอมเสียสละเพื่อแผนการนี้  เรื่องนี้เธอยิ่งคิดยิ่งรู้สึกเจ็บใจ! ดีตรงที่เควินเป็นคนมีวินัยต่อตนเองและใจเย็น ยิ่งไปกว่านั้นเขารักเธอมาก ถึงนอนกับดอกไม้ข้างถนนอย่างพิงกี้ ในใจก็คงจะมีแต่ความขยะแขยง เธอไม่จำเป็นต้องกังวลว่าพิงกี้จะแย่งเควินไป “ แกคิดว่าแกได้กำไรหรือ? เควินเกือบจะบีบคอแกให้ตาย เกิดเรื่องขายขี้หน้าแบบนี้ ที่บ้านก็คงไม่เหลือที่ซุกหัวนอนมให้แกแล้ว! ” “ สิ่งที่พี่อยากได้ก็คือแบบนี้ไม่ใช่หรือ? ทำให้ชื่อเสียงฉันเสียหาย พี่ จะได้ทำรังสร้างไข่ เพื่อทำลายฉัน พี่ไม่เพียงแต่หานักข่าวมาเยอะขนาดนั้น แถมยังหาตำรวจมาด้วย....ลิสา พี่ไม่กลัววเล่นกับไฟแล้วถูกไฟเผาตายหรือ?” “ แกนึกว่าฉันจะโง่เหมือนแกหรือ? ” ลิสาแอบยิ้มเบาๆ เหมือนตัวเองได้เอาคืน “ ตำรวจกับนักข่าวพวกนั้น เป็นแค่จิ๊กโก๋ที่มาสวมใส่ชุดเครื่องแบบ ขอแค่เควินอยู่ ไม่มีทางที่ข่าวจะรั่วไหล ทำไมฉันจะต้องเสียตังค์ไปจ้างของจริง? ขอแค่สามารถทำให้เป้าหมายสำเร็จ แกว่าใช่ไหม?” พิงกี้คิดไม่ถึงว่าลิสาจะทำเรื่องต่ำช้าได้ขนาดนี้ “ แต่ว่า... ” ลิสารู้สึกผิดหวังและพูด “ ทำไมสุนัขตัวนั้นไม่ดึงผ้าปูของแกลงมานะ? ให้ผู้ชายที่อยู่ในเหตุการณ์ได้ดูหน่อย เรือนร่างที่ถูกผู้ชายนอนด้วยเยอะขนาดนี้ของแกมันยั่วยวนใจแค่ไหน แกว่าใช่ไหม?” “ ดึงแล้ว แต่พี่เขยปกป้องฉันไว้ เป็นสามีภรรยากันแค่วันเดียว แต่ผ่านไปร้อยวันความรักก็ไม่จืดจาง เขาคงไม่สามารถทนดูผู้หญิงของเขาถูกคนอื่นมองเห็นมั้ง? ผู้ชายอ่ะนะก็เอาหน้าทั้งนั้นแหล่ะ” “ แกหุบปากเลยนะ! ” สีหน้าลิสาบิดเบี้ยวและโมโหสุดขีด เธอทนไม่ไหวที่พิงกี้พูดถึงเควินครั้งแล้วครั้งเล่า เขาเป็นผู้ชายของเธอ! “ ใช่หรือ? ถ้าไม่ใช่เพื่อหาค่าผ่าตัดให้ยายแก่ใกล้ตายนั่น แกจะตอบตกลงหมั้นกับธีระ?ตอนนี้งานแต่งถูกยกเลิก แกคิดว่าคุณพ่อยังจะให้ตังค์แกอีกไหม?แกไม่ขอร้องฉัน แล้วจะไปขอร้องใครได้?” “ ลิสา นั่นก็เป็นยายของเธอนะ! เธอ...ถึงขั้นเอายายมาขู่ฉัน? ” พิงกี้ลุกขึ้นมากระทันหัน โมโหจนตบเข้าที่หน้าของลิสา ตอนนี้ ประตูถูกถีบออกอย่างแรง