已经是第一章了
บทที่ 20: อย่าหลบหน้าพี่
“ อยากร้องก็ร้องเถอะ พี่อยู่ตรงนี้ ”
ปลดเข็มขัดนิรภัยออก มานพกอดพิงกี้เข้ามาในอ้อมอก
ฝ่ามือที่อบอุ่นคอยลูบที่หลังเธอ และคอยปลอบโยนเธออย่างมีความอดทน
ไม่รู้ร้องไห้ไปนานเท่าไหร่ พิงกี้ลืมตาพร้อมเสียงพูดที่แหบแห้ง
“ ปล่อยฉัน ”
“ ร้องเสร็จแล้ว? ”มานพก้มหน้าและหยอกล้อ
“ เสื้อขอ
已经是最新一章了
加载中
