已经是第一章了
บทที่ 92: เฝ้าดักรอ
“ พิงกี้ ฉันกลับห้องก่อนนะ ” ปราณีทำท่ารูดซิปปากและยักไหล่
“ พูดลับหลังคนมันก็เป็นเรื่องไม่ดีจริงๆ
ฉันจะกลับไปสำนึกผิดที่ห้องก่อน อมิตาพุทธ ”
“ อืม ไปพักผ่อนเถอะ ” พิงกี้ยิ้มอ่อนๆ
พิงกี้กลับถึงห้องก็ปิดไฟนอนเลย ห้องข้างๆมีเสียงแว่วมาเป็นพักๆ
ไม่ว่าเสียงร้องไห้ เสียงทะเลาะกัน หรือแม้แต่เ
已经是最新一章了
加载中
