已经是第一章了
บทที่220: เดียรัจฉานก็คือเดียรัจฉาน
“ลิสาถูกส่งไปที่โรงพยาบาลแล้ว?”
“ใช่ครับ”
“โอเค ลำบากคุณแล้วนะสายฟ้า คุณไปยุ่งเรื่องของคุณเถอะ”
หลังจากสางสาย พิงกี้อดหัวเราะเย็นชาไม่ได้
ขอแค่นึกถึงสีหน้าเซอร์ไพรส์ตอนที่ลิสาเห็นของขวัญนั่น เธอก็รู้สึกได้ระบายความแค้นออกมา รู้สึกสบายใจขึ้นไม่น้อย! อารมณ์เบิกบาน ท้องฟ้าสูงโปร่งและอ
已经是最新一章了
加载中
