已经是第一章了
บทที่348: เตชิตลาก่อน
ขอแค่ได้กลับบ้าน มาลาตีในตอนนี้ก็ดีใจแทบแย่แล้ว ไม่สนเลยด้วยซ้ำว่าจอยจะถูกลงโทษเป็นสภาพแบบไหน เธอไปอย่างไม่รู้สึกกดดันไม่พอ ยิ่งไปกว่านั้นคืออดใจรอไม่ไหวเลยด้วยซ้ำ
อย่าบอกว่าเธอไร้มโนธรรมเลย คนรับใช้คนเดียวก็ไม่จำเป็นต้องแคร์ขนาดนั้นอยู่แล้ว
ถึงจะมีบุญคุณเคยช่วยชีวิตก็เถอะ แต่ช่วงเวลานี้จอยก
已经是最新一章了
加载中
