บทที่ 6 ทำไมถึงเป็นคุณไปได้

ฉันสวมชุดกระโปรงสีแดง นั่งรอมาร์วินในโรงแรม แม่ของฉันเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ส่วนพ่อของฉันหน้าตาธรรมดาทั่วไป ส่วนฉันที่ได้ยีนส์แม่มาเยอะ ทำให้ฉันแต่งหน้านิดหน่อยก็นับว่าเป็นผู้หญิงสวยคนนึงเลยก็ว่าได้ ฉันมองดูตนเองผ่านหน้าจอโทรศัพท์ น่าเสียดายที่ฉันกำลังจะถูกทิ้งอย่างเป็นทางการ นั่งรออยู่นาน สุดท้ายก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉันเปิดประตูออกไป แล้วโผเข้ากอดคนตรงหน้า "มาร์วิน ฉันคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าคุณต้องมา" ฉันกอดเขาเอาไว้แน่น เขายืนตัวแข็ง มีกลิ่นแอลกอฮอล์ฟุ้งไปหมด ถึงแม้ว่าจะมีกลิ่นแอลกอฮอล์ แต่ฉันก็จำได้ว่านี่คือกลิ่นของพี่มาร์วิน ฉันรีบเงยหน้าขึ้น แต่ต้องตกใจสุดขีด "คุณคีริน ทำไมถึงเป็นคุณล้ะ！” ฉันรีบผลักเขาออก แต่คีรินกลับคว้าเอวของฉันเอาไว้ไม่ปล่อย "ญาดา ผมบอกคุณแล้วใช่ไหม ว่าอย่ายุ่งกับมาร์วินอีก?" เมื่อวานเขาพึ่งบอกกับฉัน ว่าอย่ายุ่งกับมาร์วิน "ปล่อย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ" ฉันพยายามดีดดิ้น "หึ.....ไม่เกี่ยวกับผมงั้นหรอ ผมมีน้องชายแค่คนเดียว ผมจะให้ใครทำลายชีวิตน้องชายของผมไม่ได้เด็ดขาด" "การที่มาร์วินแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นต่างหาก ถึงจะเรียกว่าทำลายชีวิตเขา มาร์วินไม่เคยรักผู้หญิงคนนั้น เขารักฉัน！เราควรได้อยู่ด้วยกัน" "พูดแบบนี้ได้ยังไง? ไม่มองดูตัวเองหน่อย ว่ามีอะไรที่คู่ควรกับเขาบ้าง?" คีรินจับแขนของฉันเอาไว้ แล้วกระชากฉันเข้าไปในห้อง เขาใช้เท้าปิดประตู "คุณจะทำอะไร！ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้คุณคีริน" แววตาของเขาเหมือนราชสีห์ "แต่งตัวเซ็กซี่แบบนี้ ก็เพราะอยากนอนกับผู้ชายไม่ใช่หรอ? ผมจะทำให้คุณสมหวังเอง" คีรินผลักฉันล้มลงบนเตียง แล้วเขาก็ขึ้นมาค่อมตัวฉันเอาไว้ ชุดที่ฉันใส่ในวันนี้เป็นเดรสเกาะอกสีแดง ทำให้แค่ขยับไปมานิดหน่อย ก็เผยให้เห็นหน้าอกของฉันที่มีขนาดใหญ่ออกมา คีรินพยายามจะถอดเดรสของฉันออก ครั้งนี้เหมือนเขาไม่ได้แค่ขู่ ฉํนกลัวแล้วจริงๆ！ "คุณคีริน คุณบอกว่าฉันสกปรกไม่ใช่หรอ? แล้วคุณไม่กลัวว่ามือตัวเองจะเปื้อนหรือไง?" คีรินเชยคางฉันขึ้น แล้วแสยะยิ้ม "สกปรกก็ล้างได้ พรุ่งนี้ก็วันแต่งงานน้องชายของฉันแล้ว แต่เธอกลับนัดเขามาที่โรงแรม ญาดาแม่เธอเป็นคนสอนให้ยั่วผู้ชายหรือไง สอนให้ยั่วผู้ชายที่มีลูกมีเมียแล้ว เธอมันก็เหมือนแม่ของเธอ ชอบยั่วผู้ชายที่มีลูกเมีย" "คุณอย่าว่าแม่ฉันนะ！” ฉันพยายามดีดดิ้นให้พ้นพันธการของเขา "ทำไม ผมพูดผิดหรือไง แม่ของผมตายไปไม่นาน แม่ของคุณก็พาคุณเข้ามาในบ้าน แล้วตอนนี้คุณก็ยังจะยั่วยวนน้องชายผมอีก วันนี้ผมจะสั่งสอนให้คุณจำไปจนวันตาย ดูสิว่าคุณจะยังกล้าทำแบบนี้อยู่อีกไหม" พูดจบ คีรินก็กระชากเดรสของฉันออก เขากระทำรุนแรงกับฉัน ราวกับว่าโกรธแค้นฉันมาแต่ชาติปางก่อน คืนนี้ ทำให้ฉันเข้าใจความหมายของคำว่าตายทั้งเป็น หลังจากที่เขาสำเร็จความใคร่แล้วนั้น ฉันก็ไม่ต่างอะไรจากตุ๊กตาที่ถูกเล่นจนฉีกขาด ฉันนอนอยู่บนเตียง บนผ้าปูที่นอนมีคราบเลือดสีแดงเปื้อนอยู่ มันแสดงให้รู้ว่าฉัน ไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์อีกต่อไป ฉันกลายเป็นผู้หญิงของคีรินไม่ใช่มาร์วิน ฉันไม่รู้ว่าตัวเองเกลียดคนเลวๆคนนี้มากแค่ไหนแล้ว "คีริน สิ่งที่คุณทำมันเรียกว่าข่มขืน！” ฉันพูดด้วยเสียงแหบพร่าจนไม่เหมือนเสียงของตัวเอง น้ำตาที่ไหลลงมามันแห้งไปหมดแล้ว คีรินที่กำลังใส่เข็มขัดอยู่นั้นนิ่งไปแล้วพูดขึ้นสั้นๆ "ผมเมา คุณก็คิดว่าผมเมาแล้วขาดสติแล้วกัน！จะเอาเงินเท่าไหร่ว่ามาสิ" เขาพูดแบบนี้ได้ยังไง ตอนนี้ฉันไม่มีแรงที่จะพูดอะไรทั้งนั้น ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เข้าใจพวกผู้ชาย แต่ฉันอยากรู้จริงๆว่าคนเจ้าโลกของคนเมามันแข็งได้ด้วยหรอ? เขามีสติดี ถึงแม้ว่าจะกลิ่นแอลกอฮอล์ "ไสหัวออกไป！” ฉันบอกกับเขา คีรินใส่เสื้อแล้วเดินออกไป เขาเดินไปสองก้าวแล้วหันกลับมา โยนเช็กให้ฉัน "ล้านนึง พอไหม ผมจะบอกคุณอีกครั้ง อย่าคิดจะมายุ่งกับมาร์วินอีก" ฉันมองดูเช็กนั้น ขยำมันขึ้นมาแล้วโยนใส่หน้าหล่อๆนั่น "ออกไป！” "อย่าทำตัวสูงส่งนักเลย คุณยั่วมาร์วินตั้งแต่เด็ก ก็เพราะอยากให้เขาเอาเงินมาให้ใช้ไม่ใช่หรอ?" ฉันปฏิเสธไม่ได้เรื่องที่มาร์วินเอาเงินให้ฉันใช้ แต่ฉันกับเขาเรารักกัน ฉันรักที่ตัวของมาร์วิน ไม่ใช่เพราฐานะ "ทำไมไม่เถียงละ มันคงจะจริงสินะ" เสียงของคีรินดังก้องอยู่ในหัว ฉันไม่อยากได้ยินเสียงของเขา "ออกไป ไปให้พ้น ฉันเสียใจจริงๆที่ตอนนั้นฉันไม่ฆ่าคุณให้ตาย" ฉันอาละวาดแล้วหยิบโคมไฟโยนไปทางคีริน แต่เขาหลบทัน "ฉันจะฟ้อง ฉันจะไปแจ้งความว่าคุณข่มขืนฉัน" ฉันรู้ดีว่าฉันไม่มีปัญญาสู้คดีชนะคนอย่างเขาหรอก เพราะสังคมที่เราอยู่ อำนาจเงินมันหอมหวานที่สุด ไม่มีอะไรที่เงินซื้อไม่ได้ "ดี ไปฟ้องเลยนะ อย่าลืมเอาน้ำเชื้อผมไปเป็นหลักฐานให้ตำรวจด้วย ผมอยากรู้จริงๆว่าจะมีทนายคนไหนกล้าฟ้องผม จริงด้วย อย่าลืมปรึกษาแม่คุณด้วยล้ะ อยากรู้นักว่าน้าวรรณจะพูดยังไง" คีรินไม่กลัวแม้แต่น้อย "คีริน......คนอย่างคุณไม่ตายดีแน่ ไอ้สารเลว" ฉันไม่ใช่ผู้หญิงปากตลาด แต่การกระทำของคีรินมันทำให้ฉันสุดจะทน ฉันขอสาปแช่งให้เขาไม่ได้ตายดี ชาติที่แล้วฉันคงทำกรรมไว้เยอะ พระเจ้าจึงส่งคนอย่างคีรินมาทรมานฉัน เขาโน้มตัวลงมา แล้วเชยคางฉันขึ้น "ใช่ผมมันเลว เป็นคนเลวที่ย่ำยีคุณ แต่คุณจะทำอะไรผมได้！”