已经是第一章了
บทที่ 152 ฉันไม่ได้ทำ อย่ามาใส่ร้ายกัน (1)
ใส่ใจยังเด็กมาก เธอคงไม่รู้ว่าแม่หมายความว่าอะไร เธอเห็นแค่พ่อของตัวเองหัวเราะอย่างมีความสุข
เด็กน้อยจึงหันไปหัวเราะและยิ้มให้พ่อของเขา
ญาดามองดูหน้าตาที่ใส่ซื่อของลูก ในใจของเธอเริ่มรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
ชีวิตคนเราต่างมีการตัดสินใจที่ยากลำบาก ถ้าเธอไม่เคยมีลูกมาก่อนจะดีแค่ไหนกัน
已经是最新一章了
加载中
