บทที่1: หย่ากัน

ในห้องที่มืดมน ขาทั้งสองข้างของเธอถูกคนใช้แรงอ้าออก ความเร่าร้อนที่ฝ่ามือสัมผัสมาทำให้จอมขวัญสั่นไปทั้งตัว “ภูชิต คุณเบาหน่อย” “หุบปาก!” เสียงออกคำสั่งที่เย็นชาของผู้ชายก้องขึ้นมา ร่างกายที่กำยำ ได้สอดใส่เข้าไปที่ร่างเธออย่างแรง ไม่มีรอยจูบ ไม่มีความรัก ไม่มีการปลูกเร้าอารมณ์ก่อน......ความเจ็บปวดที่มาอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้จอมขวัญที่เม้มปากไว้ร้องออกมาด้วยความเจ็บ เจ็บมาก......เหมือนร่างกายจู่ๆถูกฉีกขาดจนพริบตาเดียวเหงื่อก็ไหลพรากออกมา มือทั้งสองของเธอก็กอดไปที่คอของภูชิตอย่างไม่รู้ตัว “ภูชิต...เจ็บมาก.....”เธอร้องขอด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แต่งงานมาสามปี นี่คือครั้งแรกที่เขากลับมาที่บ้าน..... “เฮอะ! นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณอยากได้หรือ?” ผู้ชายส่งเสียงอุทานดูถูกออกมาคำนึง ร่างกายนิ่งไปครู่นึง จากนั้นก็ท่าทีก็ยิ่งรุนแรงและหนักขึ้น จอมขวัญเจ็บจนไม่มีเวลาสนใจคำพูดของเขา เธออยากผลักเขาออกแต่ก็ทนไว้ และได้แต่กัดริมฝีปากแบกรับการช่วงชิงของเขา ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรจริงๆ เธอรอวันนี้มาตั้งหลายปีแล้วไม่ใช่หรือ? เจ็บแค่นี้จะเป็นอะไร? จนในอากาศมีกลิ่นคาวอ่อนๆไหลออกมาจากร่างกายเธอ จากนั้นผู้ชายก็ลุกขึ้นจากเตียง และออกจากห้องนอน ตอนที่ภูชิตเข้ามาอีกครั้งเขาก็เปิดโคมไฟดวงใหญ่ที่ห้องนอนขึ้นมา แสงแยงตาที่แบบไม่ทันตั้งตัว ทำให้เธอต้องรีบเอามือบังแสงไว้ ตอนที่เธอเริ่มชินและลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เสียงที่เย็นชาของผู้ชายก้องขึ้นมา “เราหย่ากันเถอะ ” เสี้ยววินาทีนั้น ร่างกายจอมขวัญแข็งทื่อ เหมือนเลือดทั้งร่างกายแข็งตั ว และมองไปที่ภูชิติย่างไม่น่าเชื่อ “ภูชิต คุณว่าอะไรนะ?” “สิ่งที่คุณอยากได้ ผมก็ให้คุณแล้ว ตอนนี้ริชชี่ท้องแล้ว ผมจะต้องรับผิดชอบเธอ” สีหน้าแววตาของเขาแฝงไปด้วยความเหนื่อยล้า ขมวดคิ้วและหันมามองเธอ สายตาที่เย็นชาเหลือบไปดูที่ตำแหน่งชั้นเก็บของหัวเตียง “ทานยาซะ เสร็จแล้วก็เซ็นต์ชื่อ ” พี่ริชชี่ท้องหรือ? เป็นลูกของเขาหรือ? จอมขวัญหันไปมองอย่างตื่นตระหนก “ใบหย่า” ตัวอักสรตัวใหญ่ๆหลายตัวนี้ ทำให้เธอเห็นแล้วรู้สึกช็อค ข้างๆ เป็นน้ำเปล่าแก้วนึงและยาสีชมพูอ่อนๆเม็ดนึง เมื้อกี๊ใจที่ยังเต็มไปด้วยความเร่าร้อน พริบตาเดียวเหมือนถูกมีดที่แหลมคมทิ่มที่ตรงอก เจ็บจนเหมือนจะขาดอากาศหายใจ จากสวรรค์ตกลงไปที่นรก มี่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง การเหยียดหยาม การไม่เชื่อใจ คอยอยู่เคียงข้างกับความเจ็บปวดของเธอ จอมขวัญน้ำตาซึมและถามว่า “ภูชิต เพราะอะไร?”ฉันเป็นภรรยาของคุณ แต่ทำไมคุณต้องให้พี่สาวท้องลูกของคุณ? นี่พวกคุณกำลังทำเรื่องผิดศีลธรรมนะ!" ภูชิตยกมุมปากขึ้นอย่างโหดร้าย เอามือจับที่คางเธอ และพูดเหยียดหยาม “จอมขวัญ ถ้าไม่ใช่คุณไปใส่ร้ายและทำร้ายริชชี่ ทำให้เธอถูกข่มขืน คุณคิดว่าผมจะแต่งงานกับคุณหรือ? ตั้งแต่วันที่คุณแต่งงานเข้ามาที่บ้านนี้ คุณก็น่าจะรู้นะว่าจุดจบคุณจะเป็นอย่างไร!” เห็นสีหน้าเขาที่เต็มไปด้วยความเกลียงชังและรังเกียจ จอมขวัญยิ้มอย่างขมขื่น “ภูชิต ทำไมคุณต้องโหดร้ายกับฉันแบบนี้?” “ถ้าเทียบกับแผนการที่สกปรกของคุณ ผมทำแค่นี้ถือว่าตอบแทนคุณคืนเฉยๆ!” แววตาภูชิตที่เต็มไปด้วยความดุร้าย เขากัดฟันพูดจบ จากนั้นก็ผลักเธออย่างออกอย่างแรง “ทานยาซะ” “คุณคิดว่าฉันอยากแต่งงานกับคุณมากหรือ? ตอนนั้นถ้าไม่ใช่ทางครอบครัวคุณมาสู่ขอ ฉันยอมแต่งกับขอทานก็จะไม่ยอมแต่งกับคุณหรอก!” จอมขวัญพูดอย่างโมโห จากนั้นก็หยิบยาและกลืนลงไป “อ่านเสร็จก็เซ็นต์ชื่อซะ พรุ่งนี้ผมจะให้คนมาเอา" ภูชิตทิ้งคำพูดที่เย็นชาไว้ จากนั้นก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ว หลังจากได้ยินเสียงล็อคประตูจากข้างนอกดังขึ้น จอมขวัญเปิดผ้าห่มและออกลุกจากเตียง จากนั้นก็วิ่งไปที่ห้องน้ำ หลังจากอาเจียนอย่างทรมาน มองดูยาที่เธอคว้านออกมาจากลำคอ ใบหน้าที่ขาวซีดมีรอยยิ้มที่ขมขื่นออกมา สวยจนทำให้คนไม่กล้ามองเธอตรงๆ