บทที่ 15: ฆ่าคน
ภูชิตร้องเหมือนคนบ้าคลั่ง ทันใดนั้นน้ำ ตาเขาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
จากนั้นก็วิ่งเข้าไปชิงมีดมาจากเธออย่างไม่แคร์อะไร และอุ้มเธอขึ้นมา
ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมอกตัวเบาจนน่าตกใจ เหมือนเขากำลังอุ้มเด็กคนนึงไว้
เลือดที่คอและท้องของเธอยังมีเลือดไหลไม่หยุด
ภูชิตกอดเธอไว้ในอ้อมกอดอย่างแน่นและพูด