已经是第一章了
บทที่20: อุ่นใจ
ภูชิตนั่งอ่านทีละแผ่นๆ อ่านจนน้ำตาท่วมหน้า ตั้งแต่จำความได้
นี่คือครั้งที่สองที่เขาน้ำตาไหล
ครั้งแรกคือครั้งที่เขาอุ้มเธออยู่ในอ้อมอกที่เต็มไปด้วยคราบเลือด
เขาอ่านต่อไปไม่ไหวแล้ว ทุกถ้อยคำที่เธอเขียน เหมือนค้อนทุบมาที่ใจเขา
หัวใจเจ็บจนใกล้แตกสลาย มองดูจดหมายที่วางเต็มอยู่บนโต๊ะทำงาน
已经是最新一章了
加载中
