บทที่ 46: จูบ
สีหน้าองอาจเต็มไปด้วยความมึนงง
“ ห๊า ขวัญมีโรคแบบนี้ ? แต่ว่า...แต่ว่าฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย! ”
“เพราะว่านายมันโง่ ! คนอย่างนายปากบอกว่ารักเธอ แล้วนี่หรือที่นายบอกว่ารัก ! ”
ภูชิตตะคอกจนเหมือนลำคอใกล้จะฉีกขาด
ตอนแรกเขาคิดว่าระหว่างเขาสองคนไม่มีลูกก็ไม่เป็นไร
ขอแค่เขาได้อยู่ข้า