已经是第一章了
บทที่ 23 ปล่อยให้มันผ่านไป ไม่อาลัยอาวรณ์อีก
มาร์ครู้สึกกังวลจนในใจเหมือนลุกเป็นไฟ เขาไปหาหมอครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกครั้งหมอก็มักจะตอบแต่คำตอบที่ไม่แตกต่างจากเดิม
สภาพร่างกายของแอมแปร์ ก็ค่อยๆฟื้นฟูแล้ว แต่เธอก็เหมือนไม่ยอมฟื้นสักที
โลกนี้ ไม่มีอะไรที่ทำให้เธออาลัยอาวรณ์อีก เธอก็ไม่มีความหมายที่ต้องฟื้นขึ้นมาอีก
มาร์คกุมมือเธอน้อยๆของเธอไว
已经是最新一章了
加载中
