บทที่ 10 อย่าทำร้ายลูกของฉัน

หลังออกจากโรงพยาบาล น้ำฝนยอมหย่า แต่ว่าต้องพาต้นกล้าไปด้วย ถ้าชานนท์ไม่คืนต้นกล้าให้เธอ เธอจะไม่เซ็นต์ชื่อตรงใบหย่า หลายครั้งที่เธอไปหาชานนท์ก็ไม่ได้เจอหน้าเขา ผู้ช่วยบอกชานนท์ไปคุยธุรกิจที่เมืองB พอตกดึก น้ำฝนได้รับคลิปวีดีโอที่เรยาส่งมา ในคลิปเรยากำลังเอาเข็มที่เรียวแหลมทิ่มเข้าไปที่ร่างกายของต้นกล้า ต้นกล้าร้องไห้จนเสียงแหบ น้ำฝนสั่นไปทั้งตัว เธอรีบโทรหาเรยา“เรยา คุณจะทำอะไร ถ้าคุณกล้าแตะต้องต้นกล้าแม้แต่นิดเดียว ฉันไม่ปล่อยคุณไว้แน่!” “ถ้าแกไม่รับปากรีบหย่ากับชานนท์ ฉันก็จะเอาเข็มทิ่มเด็กนี่ทุกวัน เมื่อคืนฉันไม่ได้ให้มันกินข้าว ตอนนี้มันคงหิวจนร้องไม่ออกแล้ว นางแพศยา แน่จริงแกก็ลองดีกับฉันดูสิ หรือแกจะบอกนนท์ก็ได้นะ แล้วแกคอยดูว่านนท์จะช่วยอกไหม คนที่เขาเกลียดที่สุดก็คือแกกับเด็กมารนี่!” น้ำฝนเสียใจจนคุกเข่าลงที่พื้น เธอกัดฟันไว้“ฉันเซ็นต์ ฉันเซ็นต์ ฉันรับปากคุณทุกอย่าง คุณอย่าทำร้ายต้นกล้า เขายังเด็ก ยังไม่รู้เรื่องเลย ถ้าคุณมีความแค้นอะไรมาลงที่ตัวฉัน อย่าทำร้ายลูกของฉันเลย” น้ำฝนไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นแล้ว ต้นกล้าตอนนี้อยู่บ้านพลาธร เธอเข้าไปานพลาธรไม่ได้ ชานนท์ก็ไม่ให้เธอเจอหน้าลูก “คุณเรยา ฉันขอร้องคุณหล่ะ อย่าทำร้ายต้นกล้าเลยนะ ฉันจะเซ็นต์เดี๋ยวนี้...” เรยา: “ดี ” เรยาเก็บเข็มที่อยู่ในมือ และคุยผ่านโทรศัพท์ต่อ “ฉันจะให้ตอนที่แกเซ็นต์ชื่อบอกกับว่าทนายว่า แกจะขอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งกับชานนท์ “อย่างนี้ก็จะทำให้ชานนท์ยิ่งเกลียดน้ำฝน ชานนท์กเลียดคนหน้าเงินมาก ถ้าอย่างนี้เธอก็จะได้เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายเสียที “ได้”น้ำฝนพยักหน้า เธอรับปากทุกอย่าง พอตกดึก ชานนท์รีบกลับมาถึงเมืองA ตั้งแต่ตอนเย็นได้ยินผู้ช่วยบอกว่าน้ำฝนยอมหย่าแล้ว และจะขอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่ง เขาทนโมโหไม่ได้จนรีบบินกลับมา ผู้หญิงคนนี้ปากบอกว่ารักเขา ก็คงพูดไปแค่นั้น ลับหลังกลับติดต่อกับนายธันวานั่น และยังเป็นคนขอหย่ากับตัวเองก่อนเพราะผู้ชายคนนั้น ปากเธอบอกว่าต้นกล้าเป็นลูกของเขาทั้งสอง แต่อดทนไม่ได้กี่วันก็ไม่เอาแล้ว ในที่สุดผู้หญิงคนนี้ก็เผยธาตุแท้ออกมา เธอก็แค่เห็นแก่ทรัพย์สมบัติของตระกูล และยังกล้าเปิดปากเรียกทรัพย์สินเยอะขนาดนี้ ผู้หญิงแบบนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ ——หลังจากนั้น น้ำฝนถูกไล่ออกจากบ้านหลังนั้น เธอก็ไม่ได้ทรัพย์สมบัติครึ่งนึงของตระกูล ชานนท์ไม่มา ให้แต่ทนายความส่วนตัวมา คำพูดของทนายเธอไม่มีกะจิตกะใจฟัง เธอได้ยินแค่คร่าวๆว่าเพราะเธอเป็นฝ่ายนอกใจหลังสมรสก่อน เพราะฉะนั้นจึงไม่มีสิทธิ์ได้ทรัพย์สมบัติ สุดท้าย น้ำฝนยอมเซ็นต์ชื่ออย่างสงบ ทนายถามเธอมีความคิดเห็นอะไรไหม? น้ำฝนได้แต่ส่ายหัว ก่อนไปน้ำฝนอยากขึ้นไปเก็บข้าวของ ทนายบอก“คุณน้ำฝน เสื้อผ้าแบรนด์เนมและเครื่องประดับพวกนี้ก็ใช้เงินของตระกูล พลาธร ซื้อ คุณเป็นฝ่ายนอกใจหลังสมรสก่อน ไม่สมควรเอาอะไรไปทั้งสิ้น” น้ำฝนพยักหน้าและวางกระเป๋าสัมภาระลง เธอมองห้องที่เคยพักอาศัยอยู่มาสองปี เสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียวก็ไม่ได้เอาไป เธอไปอย่างตัวเปล่า หลังจากนั้นน้ำฝนก็โทรหาเรยา “ฮัลโหล คุณเรยา ฉันทำตามที่คุณบอกแล้ว ตอนนี้คุณชานนท์ยิ่งเกลียดฉันแล้ว คุณรับปากว่าจะให้ฉันเจอหน้าต้นกล้า” สักพักเรยาก็ส่งมีวีดีโอมา น้ำฝนยืนอยู่ข้างกำแพง มองคลิปที่หน้าต้นกล้ากำลังหลับสนิทอยู่ เธอเห็นหน้าลูกแล้วกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ต้นกล้าลูกแม่... เรยา :“นางแพศยา ถ้าแกยังกล้ามายั่งยวนนนท์อีก คอยดูฉันจะกรีดหน้าของเด็กเวรนี้ให้ ลายเลย และโยนมันไปเป็นอาหารหมา!” น้ำฝนพิงอยู่ที่กำแพง เธอค่อยๆทรุดลงไป เธอไม่มีปัญญาไปต่อต้านกับคำข่มขู่ของเรยา เธอพูดได้เพียงแค่ “ขอแค่คุณอย่าทำร้ายลูกฉัน คุณจะให้ฉันทำอะไรฉันยอมทำหมด”