บทที่4 ท้อง

ในเริ่มหยุด. ฟ้าเริ่มสว่าง คืนนึงผ่านไป หน้าของสุราภาชาไปหมด สายตามีแต่ความนิ่งเฉยชา เขาเช็ดน้ำตา เหมือนว่าไม่ว่าตัวเองจะทำอะไรมันก็ ไม่มีประโยชน์อีกแล้ว เขาแน่ชัดแล้วเขานอกใจเขาหักหลังเขา นอกจากว่าเขาจะใช้หลักฐานอย่างอื่น ทันใดนั้น มือถือที่อยู่ข้างข้างเขาก็ดังขึ้น เป็นแม่ภาเอง “หวัดดีค่ะ?” เขารับสายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน “ภา พ่อหนูจุจุโดนตำรวจจับไปแล้ว บอกว่าเป็นคดีลักทรัพย์!”แม่ของภาตื่นเต้นจนเสียหล่น: “ หนูรีบเรียกจูเนียร์สอบถามตรวจสอบดูว่าเป็นเพราะอะไร…..” หลังจากแต่งงานสุรภาแจ้งสุขไม่แจ้งทุกข์ แม่ของเค้าก็เลยนึกว่าความรักของเขาไปได้ดี จูเนียร์เป็นคนที่มีอำนาจฉลาดและคิดเป็น พอเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นแม่ของเขาก็นึกเขาได้เป็นคนแรก พอวางสายแล้ว สุรภาก็ได้แต่รอที่หน้าประตูต่อไป จูเนียร์ไม่รับสายของเขาแน่นอน ประมาณ 8 โมง ประตูก็ได้เปิดออก จูเนียร์ได้ใส่ชุดสีดำที่เป็นชุดสูตรเดินมาด้วยตัวตรง “ จูเนียร์” สุรภายืนขึ้น หน้าเริ่มมืดตาเริ่มมัว ตัวเริ่มยืนไม่นิ่ง: “ พ่อของฉันโดนตำรวจจับไป คุณช่วยตรวจสอบหน่อยได้ไหมว่ามันเป็นเพราะอะไร?” “ ถ้าไม่ได้ทำอะไรผิด โดนตำรวจจับไปแล้วจะยังไง? “ จูเนียร์หน้านิ่ง พูดด้วยเสียงเฉยชา “ พ่อของฉันอายุเยอะแล้ว ท่านรับไม่ไหวอะไรอย่างนี้หรอก คุณช่วยท่านหน่อยได้ไหม…..” สุรภาจะยืนไม่ไหวแล้ว ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองได้กำลังใจจากที่ไหน ทั้งทั้งที่ตัวเองไม่มีเรี่ยวแรงที่จะยืนแต่ก็ยังจะรั้งเขาไว้ “ อยากให้ผมช่วยเขา?” “ ฉันขอร้องละ” จูเนียร์ยิ้มออกมาด้วยความนิ่งพร้อมความโหดรเยทางสายตา: “ คุณโดนผู้ชายคนนั้นนอนจนโง่แล้วหรือไง? ฉันเป็นคนแจ้งตำรวจจับเขาไปเอง คุณคิดว่าผมจะตกลงที่จะช่วยเขาได้ออกมาไหม?” “คุณ…… คุณบอกอะไรนะ?” สุรภาจองด้วยตาโต มองเขาด้วยความไม่น่าเชื่อ : “ คุณเป็นคนทำให้ตำรวจมาจับพ่อฉันไปงั้นหรอ? คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง? เขาเป็นพ่อตาคุณนะ !” “ ทุกอย่างเป็นเพราะเขาทำตัวเองก็ต้องรับเอง!” หลังจาก พ่อของสุรภากับพ่อของจูเนียร์ได้จัดงานแต่งให้เขาสองคนแล้ว พ่อของสุราภาได้ทำเรื่องไม่ดีไว้ร้ายๆไว้มากมาย แต่พ่อของเขากลับเอาคนที่ทำนั้นยกให้ทางบ้านของจูเนียร์ เขาแค่ฟ้องว่าเป็นคดีแค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ ทีนี้ มือถือของจูเนียร์ก็มีสายเรียกเข้า สุรภาไม่ได้ตั้งใจเห็นสายเรียกเข้านั้นชื่อเป็นอุ้ม จากนั้นสุรภาก็ได้ยินเขาพูดกับเขาว่าจะไปรับประทานอาหารกลางวันด้วยกัน “ จูเนียร์! คุณมันเหี้ย!” เขากัดฟันแล้วพูดออกมาจากนั้นยื่นมืออยากจากตีไปที่ร่างกายเขา แต่กลับโดนมือจูเนียร์จับไว้ก่อน จากนั้นก็สะบัดทิ้ง : “ รีบเซ็นใบหย่า ผมไม่ได้มีใจที่จะอดทนนานนัก” สุรภามองจูเนียร์ยิ่งเดินยิ่งไกลด้วยสองตาตัวเอง เขาอยากจะวิ่งตามไป แต่ลำคอของเธอเหมือนมีเลือดกำลังพุ่งขึ้นมา หน้าอกเริ่มรู้สึกเย็นและเจ็บ เจ็บจนเขาไม่สามารถยืนขึ้นได้ แต่เขากลับไม่มีวี่แววที่จะหยุด มีแต่เดินจากไป —— หลังจากเจ็บมาก สุรภาพยายามบังคับตัวเองให้โทรไปที่รถพยาบาล ใบแสดงอาการออกมา กลับทำให้ใจของเขารู้สึกสับสนไปหมด ท้อง! เขาท้องได้สี่อาทิตย์แล้ว! ก่อนหน้านี้หนึ่งเดือนที่ห้องคาราโอเกะเขาเมาแล้วครั้งหนึ่ง หมอบอกว่าอาการของเด็กตอนนี้ไม่ค่อยจะแข็งแรง แนะนำให้เขาต้องรักษาตัวดีดี มาตรวจครรภ์ตามเวลากำหนด สุรภาจับไปแสดงผลไว้ นั่งลงที่พื้นหน้าระเบียงด้วยความเจ็บชา ไม่มีใครรู้เลยว่า ตรงหน้าเขามีผู้ชายคนนึงได้ ประคอง ของผู้หญิงคนหนึ่งออกจากห้องตรวจสุขภาพ มันเป็นเงาของจูเนียร์กับอุ้ม ตอนเช้าที่เขาคุยโทรศัพท์กันไม่ใช่ว่าจะไปรับประทานอาหารกลางวันด้วยกันหรอ? ตอนนี้ทำไมอยู่ที่ห้องตรวจครรภ์ เป็นเพราะเป็นเพราะอุ้มก็ท้องเหมือนกันยังงั้นสิ? ประคองอุ้มไปที่ห้องพักผ่อน จูเนียร์หันหลังกลับมามองเห็นคนที่อยู่ตรงหน้าเขาคือสุรภา เขายิ้มเกน้อย เดินมาด้วยความเร็ว “ คุณมาทำอะไรที่นี่?” “ ไม่มีอะไร ฉันจะรีบไปจากที่นี้” สุรภาไม่อยากให้เขารู้ว่าตัวเองก็ท้องเหมือนกัน เขารีบเก็บใบแสดงผลเข้าในกระเป๋า จากนั้นก็รีบหันหลังอยากรีบๆจากไป แต่มือเขากลับมีความเจ็บ คนทั้งตัวถูกจูเนียร์จับแล้วดันไปชิดกับผนัง เขายืนมือมาแย่งใบแสดงผลไป มองไปที่ใบรอบหนึ่ง: “มีลูกเหี้ยละหรอ?”