บทที่ 8 ขึ้นหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งอีกครั้ง

ฟ้ารดาตกใจริสาพูดมีเหตุผลแต่ทำไมอภิสิทธิ์จึงทำอย่างเปิดเผยเช่นนี้เขาต้องการอะไรกันแน่? "รดาหุ้นของบ้านเธอชินวัตรหยุดตัวแล้วนะ!"ริสาถอนหายใจ"มันน่ามหัศจรรย์จริงเมื่อวานเพิ่งตกวันนี้หยุดตัว!" ฟ้ารดาเข้าใจแล้วนี่ไม่ใช่มหัศจรรย์เมื่อวานหุ้นตกเป็นเพราะเขามีข่าวฉาวส่วนวันนี้หุ้นหยุดตัวเป็นเพราะข่าวนั้นคิดว่าความสัมพันธิ์ระหว่างเขากับอภิสิทธิ์นั้นเป็นแฟนกัน หรือว่าอภิสิทธิ์พาเขาไปงานเลี้ยงนั้นเพื่อช่วยเขา? แต่ทำไมเขาต้องช่วยเขาหล่ะ?มันไม่มีเหตุผลที่ต้องทำอย่างนี้! อีกอย่างเมื่อวานเขาปฎิเสธเขาไปเหมือนว่าอภิสิทธิ์จะโกรธละนะในเวลานี้คิดยังไงก็คิดไม่ออก "คุณหนูรองคุณท่านให้ฉันมารับคุณหนูกลับ"ตอนเลิกเรียนตอนเย็นลุงขับรถบ้านชินวัตรมารอรับฟ้ารดาที่หน้าโรงเรียนเพื่อกลับบ้าน คิดถึงงานเลี้ยงในวันเกิดตัวเองวันนั้นฟ้ารดาขมวดคิ้วและปฎิเสธลุงไปว่า"ท่านลุงฝากไปบอกกับพ่อฉันว่าหากเรื่องในงานวันเกิดวันนั้นยังไม่กระจ่างฉันก็จะไม่มีวันกลับบ้าน" "คุณหนูรองอย่าทำให้ฉันต้องลำบากเลย"สีหน้าลุงไม่ดีนัก"คุณหนูก็รู้นิสัยของคุณท่านดีหากวันนี้คุณหนูไม่กลับไปกับฉันฉันต้องแย่แน่ๆ" เงียบไปสักพักฟ้ารดาพยักหน้าเขารู้นิสัยชัยภูมิดีและเขาก็ไม่อยากทำให้ลุงต้องลำบากใจที่สำคัญเขายังมีคำพูดบางอย่างต้องพูดต่อหน้าชัยภูมิอย่างชัดเจน กลับมาที่บ้านชินวัตรอีกครั้งในใจฟ้าณดารู้สึกกดดันวันนั้นเขาถูกคนใส่ร้ายจนพูดอะไรไม่ออกเขาได้แต่ถอนหายใจยาวๆแล้วเดินเข้าไปในบ้าน "โถ๋....กลับมาแล้วรึ?คิดว่าเธอมัวเเต่ไปมั่วกับผู้ชายจนลืมบ้านตัวเองไปแล้ว!"ฟ้ารดาเพิ่งเข้ามาก็ต้องมาทนฟังคำดูถูกและคำประชดประชันของอรอนงค์ฟ้าใสต้องติดคุกเพราะฟ้ารดาอรอนงค์ยังคงแค้นไม่หาย ฟ้ารดาขมวดคิ้วและกำลังจะโต้ตอบแต่กลับได้ยินเสียงของชัยภูมิถามก่อนว่า"รดาเธอกับบอสยิ่งเจริญเป็นอะไรกัน?" บอสยิ่งเจริญ?อภิสิทธิ์? "ไม่ได้เป็นอะไรกัน"ฟ้ารดาตอบแบบนิ่งเฉย “งั้นรึ?"ชัยภูมิจ้องตาฟ้ารดาในใจคิดวางแผนหากฟ้ารดาได้เป็นแฟนอภิสิทธิ์งั้นจะมีผลดีต่อบ้านชินวัตรอย่างมากเพียงแต่ว่า........ “เป็นไปได้ไงที่บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน?"อรอนงค์ที่อยู่ข้างกระโดดขึ้นมาเขาเอาหนังสือพิมพ์มาตบที่อกฟ้ารดา"ฟ้ารดาเธอเก่งจริงๆลับหลังสุรชายเธอไปมั่วกับผู้ชายอื่นไม่พอนี่อภิสิทธิ์เธอยังไปเกี่ยวข้องด้วยเธอมันหน้าไม่อาย!" อรอนงค์ด่าอย่างเจ็บแสบเช่นนี้ตอนฟ้ารดากำลังจะสวนกลับไปทันทีนั้นผู้ชายที่รูปร่างสูงใหญ่ได้เดินเข้ามาในใจฟ้ารดาเจ็บปวดขึ้นมาอย่างสาหัส ผู้ชายคนนั้นก็คือสุรชายสีหน้าเขาเข้มขรึมเดินมาหาฟ้ารดาอย่างทีละก้าว"เดือนหน้าวันที่แปดเป็นวันมั่นของฉันกับฟ้าใสหวังว่าเธอจะมาร่วมงานนะ" รับบัตรเชิญมามือฟ้ารดาสั่นไหวข้างบนเขียนชื่อที่บาดตาว่า"สุรชาย" "ฟ้าใส" เฮ้อคนที่เป็นแฟนกับเขาตั้งแต่เด็กกำลังจะไปแต่งงานกับพี่ที่ต่างมารดาของตัวเองมันช่างเจ็บเสียจริง! เวลาผ่านไปไวแป็บเดียวก็ถึงวันที่แปดเดือนตุลาคม แล้ววันนี้ก็คือวันมั่นของสุรชายและฟ้าใส ฟ้ารดานอนไม่หลับทั้งคืนคิดถึงวันวานที่มีความสุขของเขากับสุรชายทำให้เขาเจ็บจนหายใจไม่ออกเขาอยากหาข้ออ้างเพื่อไม่ไปงานมั่น "พ่อฉันไม่สบายคืนนี้คงไปร่วมงานของฟ้าใสไม่ได้แล้ว"ฟ้ารดาเดินลงบันไดเขาเห็นในบ้านเต็มไปด้วยบรรยากาศคึกคักสีหน้าเขาเริ่มซีด “โถ๋ฟ้ารดาเธอเลือกเวลาป่วยได้ถูกเวลาจริงๆคนที่ไม่รู้เขาคงคิดว่าเธอถูกทิ้งและเสียใจจนไม่อยากไป!"อรอนงค์ไม่ไว้หน้าซะนิดเขายังคงประชดจนวินาทีสุดท้าย