บทที่ 9 งานหมั้นพิธี

ฟ้ารดาไม่หันไปมองหน้าเขาเพียงแต่ได้ยินเสียงของชัยภูมิตะโกนออกมาอย่างดุเดือด"รดาวันนี้เป็นงานหมั้นพี่สาวเธอนะเธอต้องไปร่วมงานหมั้นนี้ให้ได้!" "พ่อฉันไม่อยากไป!"ฟ้ารดาก็ขึ้นเสียงเช่นกันคนรักไปแต่งงานกับหญิงอื่นเจ้าสาวไม่ใช่เขาทำไมเขาต้องโกหกตัวเอง! สีหน้าชัยภูมิเข้มขรึมเขากำลังจะออกคำสั่งอีกครั้งแต่ฟ้าใสที่อยู่ข้างๆได้เข้ามาห้ามไว้"ช่างเถอะพ่อในเมื่อฟ้ารดาไม่สบายใจพ่อจะไปบังคับเขาทำไม?ให้เขานอนพักผ่อนอยู่ที่บ้านเถอะ!" ภายใต้คำปลอบโยนของฟ้าใสชัยภูมิจึงอนุญาติให้ฟ้ารดาอยู่ทีื่บ้านพักผ่อนอย่างไม่เต็มใจ "ฟ้าใสคืนนี้เธอต้องเป็นเจ้าสาวที่สะดุดตามากที่สุด"อรอนงค์พาฟ้าใสออกไปอย่างยโสในใจฟ้ารดากำลังเหมือนคนจมน้ำจมลงไปในส่วนลึกที่สุด ความจริงเขาต่างหากที่ต้องเป็นเจ้าสาวของสุรชายแต่ตอนนี้........ในใจเศร้าโศกน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาฟ้ารดาหายใจลึกๆและเช็ดน้ำตาตัวเองไว้แต่น้ำตาเหมือนทำสงครามกับเขายิ่งเช็ดมันก็ยิ่งไหลออกมา ความจริงในเมื่อสุรชายไม่เชื่อใจเขาถึงเพียงนี้งั้นให้สุรชายบอกเลิกซะตั้งแต่ตอนนี้มันก็เป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่รึแล้วยังมีอะไรให้เสียใจอีก? แต่ว่ารูปถ่ายอัปรีย์พวกนั้นมันยังไงกันแน่?ฟ้ารดาให้คนไปสืบอย่างลับๆแล้วแต่ยังไม่มีวี่แววสักนิดทำให้เขายิ่งกังวล เขานอนบนเตียงและคิดอยู่คนเดียวเงียบๆฟ้ารดาหลับไปอย่างไม่รู้ตัวไม่รู้หลับไปนานแค่ไหนเขาได้ถูกเสียงที่แหลมทำให้ตื่น "พวกเธอสองคนกำลังทำอะไรกัน!"เสียงฟ้าใสถามด้วยความโมโหเขาลืมตาขึ้นมาเห็นแต่สีหน้าอันดุร้ายของฟ้าใส เขามองฟ้าใสที่กำลังตะคอกเสียงดังฟ้ารดาไม่อาจเข้าใจว่าทำไมในขณะที่ฟ้ารดาได้เห็นร่างตัวเองที่สวมใสเสื้ออย่างไม่เรียบร้อยและกำลังนอนทับร่างของสุรชายอยู่เขาก็งงไปหมด นี่มันเรื่องอะไร?เขากำลังนอนอยู่ที่ห้องตัวเองไม่ใช่รึ?แล้วทำไมจึงมาอยู่กับสุรชายได้? "ฟ้าใสเธอฟังฉันอธิบายก่อนนะฉันถูกฟ้ารดาให้ท่าและหลอกมา"สุรชายรีบผลักฟ้ารดาออกแล้วกอดฟ้าใสไว้ในอ้อมกอด ฟ้ารดาไม่เชื่อกับสิ่งที่เห็นต่อหน้านี่เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่? "ผู้หญิงหน้าด้านนางจิ้งจอก!"ไม่รอให้ฟ้ารดาได้สติก่อนอรอนงค์ก็พาคนมาล้อมตัวฟ้ารดาไว้แล้วทุบตีอย่างไร้ความปราณี"แกล้งป่วยไม่มาร่วมงานแต่นี่มาให้ท่าพี่เขยตัวเองอยู่เธอมันต่ำช้าจริงๆ!" “ฉันไม่ได้ทำ!"ฟ้ารดาใช้มือบังหัวตัวเองสมองเบอลๆไปหมดไม่พูดก็รู้ว่ามีคนจงใจใส่ร้ายเขา! ในเวลานี้ชัยภูมิได้เดินเข้ามาอย่างหน้าเข้มขรึม"พอเเล้วยังขายหน้าไม่พอรึไง?" "พ่อเธอต้องให้ความเป็นธรรมกับฉันนะ!"ฟ้าใสร้องไห้และจับแขนชัยภูมิไว้แต่สายตายังคงจ้องหน้าฟ้ารดา ชัยภูมิตบไหล่ลูกสุดที่รักอย่างอ่อนโยนและหันไปมองหน้าสุรชาย"เธอพูดสิเกิดอะไรขึ้น?" สุรชายเดินออกมาหนึ่งก้าวแล้วพูดว่า"มันเป็นอย่างนี้เมื่อครู่ฉันไปเข้าห้องน้ำแต่ฟ้ารดามาขวางทางประตูห้องไว้เขาบอกว่าจะพาฉันไปดูสิ่งหนึ่งฉันปฎิเสธไปแล้วแต่เขาบอกอีกว่าหากไม่ดูก็จะเสียใจไปตลอดชีวิตตอนนั้นฉันแปลกใจก็เลยตามเขาเข้ามาในห้องนอนนี้" "แต่ใครจะไปรู้เขาเข้ามาในห้องปุ๊บก็ถอดเสื้อเพื่อให้ท่าฉันฉันพยายามห้ามเขาแต่เขาก็ไม่ยอมหยุดเขากอดฉันไว้แน่นๆตอนฉันกำลังจะผลักเขาออก........ฟ้าใสก็เข้ามาพอดี