已经是第一章了
บทที่ 68 ความสุขที่แสนสั้น
เป็นเพราะหน้าฝน ก็เลยไม่ค่อยมีคนในร้าน หญิงสาวที่สง่ายืนเล่นไวโอลินอยู่ไม่ไกล เพลงไพเราะ ทำให้คนมึนเมา
ประจักษ์รู้สึกทึ่งกับมัน รูปลักษณ์เหมือนภาพวาด , เปล่งปลั่งเป็นประกายอยู่ใต้แสงไฟคริสตัล เหมือนรูปภาพผู้ชายที่สง่าที่แขวนอยู่ในบริษัทชัยภูมิของเธอ
ทั้งสองทานข้าวอย่างมีความสุข
已经是最新一章了
加载中
