บทที่1 เธอมอบทั้งกายและใจให้เขา

ทั้งเมืองเต็มไปด้วยข่าวที่เขาจะแต่งงาน คืนวันนั้นสี่ทุ่ม เขาเปิดประตูเข้ามา เจนนี่ตกใจจนยืนขึ้น สายตามองไปที่ชายผู้หล่อเหลา ห้ามใจไม่เข้าไปกอดเขาเหมือนอย่างเคย แต่เขาไม่ได้ รู้สึกแปลกใจ มองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยน ในระหว่างเปลี่ยนรองเท้และได้ถามเธอว่า “ในครัวมีอะไรกินมั้ย ?” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความคุ้นเคย เหมือนสามีคนนึงที่กลับถึงบ้าน ที่คุยกับภรรยา เจนนี่ห้ามใจบอกต้วเองไว้ ว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคุณหนูซอนญ่า แต่เขายังทำตัวอ่อนโยนเหมือนอย่างเคยกับเจนนี่ เจนนี่นิ่งเฉยไม่ได้พูดอะไร เขาสังเกตอารมณ์เธอเปลี่ยนไป และเดินเข้ามาข้างกายเธอ ถามด้วยความเป็นห่วง “เป็นอะไรหรือเปล่า ?” มือได้แตะหน้าผากแล้วลองดูว่ามีไข้หรือเปล่า ท่างทางนี้ทำให้เจนนี่ น้ำตาแทบไหล นึกถึงตอนที่เขาพึ่งคบกันไม่นาน มีครั้งนึงเธอเป็นไข้กลางดึก เขาพาเธอไปโรงพยาบาล แต่รถเสียกลางทาง ในคืนที่เหน็บหนาว เขาแบกเธอสามกิโลกว่าจะถึงโรงพยาบาล หลังจากครั้งนั้น เธอทุ่มเทให้เขาสุดหัวใจ ไม่ขออะไรทั้งสิ้น พริบตาเดียว สี่ปีผ่านไป จากอายุสิบแปดถึงยี่สิบสองปี เธอได้มอบทั้งกายและใจที่บริสุทธิ์ให้กับเขา แต่มาวันนี้ เขากลับไปแตางงานกับคนอื่น เห็นเธออารมณ์เปลี่ยไป เขาจะเดินเข้าไปกอดเธอ เธอควบคุมอารมณ์ไม่อยู่และได้ผลักเขาอย่างแรง “อย่ามาแตะตัวฉัน” เขาทำสีหน้าไม่พอใจ เขาได้เรียกเซี่ยชิงด้วยนำ้เสียงที่หนักแน่นและต่อว่าเจนนี่ “ฉันเห็นบนเน็ตแล้วว่าเธอกำลังจะแต่งงานกับซอนย่า” ทันใดนั้น บรรยากาศเงียบลงทันที เขาพูดด้วยความเย็นชา เธอรู้ตังแต่แรกว่าฉันมีคู่หมั้นแล้ว แต่เธอก็เลือกที่จะอยู่กับฉัน ฉันนึกว่าเธอยอมรับเรื่องนี้ได้แล้ว เขาพูดไม่ผิด สี่ปีก่อน เธอได้เข้าฝึกงานที่บริษัทเขา ช่วงเวลานั้น เขาทำงานด้วยความตั้งใจทุกวัน เธอหลงไหลในตัวเขา ทั้งๆที่รู้ว่าเขามีคู่หมั้นแล้ว แต่ก็ห้ามใจตัวเองไม่ไหว ต่อมา ในคืนที่พระจันทร์เต็มดวง เขาทำงานจนดึกออกจากบริษัท เจนนี่ไปบอกรักเขาโดยที่ไม่รู้ตัว ว่าตัวเองแอบชอบเขา ตอนนั้น เขามีความรู้สึกอย่างไร ? แสงพระจันทร์ส่องบนใบหน้าเขา แสงสลัวจนมองเห็นหน้าเขาไม่ชัด เจนนี่ตื่นเต้นจนไม่กล้ามองหน้าเขาตรงๆ ได้ยินแต่เสียงแว่วมาว่า “รักแค่ไหน ?” เธอจ้องมองเขาด้วยความกล้าหาญ “ฉันยอมทุ่มเททุกอย่างที่ฉันมี” เขาได้แต่ยิ้มและจับมือเธอขึ้นรถกลับบ้าน คืนนั้น ทวีและเจนนี่ได้เป็นของกันและกัน ตั้งแต่นั้นมา ขอแค่มีเวลาเจนนี่ก็จะมาหาทวีตลอด และมาค้างคืนที่นี่ เขาอยูด้วยกันอย่างมีความสุข เธอนึกว่านี่แหละคือความรัก คิดว่ารักที่ทุ่มเทให้เขาจะชนะใจเขา แต่ชีวิตจริงไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด เจนนี่พูดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวใช่ “ฉันรู้ว่าคุณยังไม่ได้แต่งงาน แล้วตอนนี้หล่ะ คุณจะแต่งงานกับซอนย่าจริงๆใช่ไหม ?” จนลืมฐานะของตัวเอง ทวีก็ไม่ได้โกรธอะไร นั่งลงบนที่โซฟาแล้วมองเจนนี่เหมือนเด็กที่เอาแต่ใจ