บทที่5 ชะตากรรมเมียน้อย

หมอก็เกรงกลัวกับคำพูดเขา เพราะรู้ทวีเป็นคนมีหน้ามีตาทางสังคม ได้แต่ตอบรับคำของทวีด้วยความฝืนใจ แล้วกลับไปที่ห้องผ่าตัด “เจนนี่....” บนทางเดินโรงพยาบาล ทวีย้อนคิดถึงที่เกิดขึ้นเมื้อกี๊ ท่าทางของเจนนี่เหมือนเธอจงใจให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา เธอตังใจให้ทวีมีอะไรกับเธอแล้วทำให้แท้งลูก เขายิ่งคิดยิ่งรู้สึกแค่นใจ “เธอไม่อยากเอาลูกไว้ใช่ไหม? แล้วยังบอกว่ารักผม?” หนึ่งชั่วโมงผ่านไป หมอเดินออกมาจากห้องผ่าตัด “คุณทวี เราพยายามสุดตวามสามารถแล้วครับ แต่เด็กในท้องจะปลอดภัยหรือเปล่าต้องขึ้นอยู่กับร่างกายของคนไข้นะครับ แต่..... ” คุณหมออ้ำๆอึ้งๆ ทวีสีหน้าเครียด “คุณหมอมีไรพูดมาตรงเลยครับ” “คนไข้ขอร้องให้ผมทำแท้งให้เธอ ดูเหมือนเธอไม่อยากเอาลูกไว้ และอีกอย่างร่างกายเธออ่อนแอและขาดสารอาหาร เด็กในท้องจะปลอดภัยหรือไม่ขึ้นอยู่กับอาการของคนไข้ครับ... ” ทวีสีหน้ายิ่งเครียดหนักกว่าเดิม หลังวางสายจากโทรศัพท์ สมชายได้ถามทวีว่า “เจ้านายครับ เรายังจะช่วยเหลือทางบ้านของคุณเจนนี่ต่อไหมครับ? ” สมชายถามด้วยความสงสัย เพราะตอนนี้สถานะของเจ้านายไม่เหมือยเดิมแล้ว ！！ ทวีใส่สีหน้าให้สมชาย ：“เจนนี่เป็นผู้หญิงของผม ยังไงผมก็ต้องช่วยเหลืออยู่แล้ว ” สมชายตอบทันทีว่า ：“ผมรับทราบแล้วครับ ” สมชายกำลังจะเดินออกไป ทันใดนั้นทวีได้บอกสมชายให้ไปขับรถมารอที่หน้าโรงพยบาลไว้ เจนนี่ถูกย้ายไปห้องผู้ป่วย เจนนี่หลับไปสักพักพอเธอตื่นขึ้นมา เห็นสีหน้าของทวีดูหมองลง “ลุกขึ้น ผมจะพาคุณไปดูความจริง” เขาได้อุ้มเจนนีออกจากโรงพยาบาลขึ้นรถหรู รถได้ขับที่ไปหน้าโรงเรียน หน้าโรงเรียนมีร้านขายผลไม้ ป้าคนนึงกำลังนั่งเรียกลูกค้า ทันใดนั้น มีเทศกิจเดินมาหลายคนมาขับไล่เขา ป้าได้อ้อนวอนขอ แต่ก็ทำอะไรกับเทศกิจไม่ได้ น้ำตาซึมและเตรียมเก็บของอจากไป ป้าคนนี้คือแม่ของเจนนี่ เจนนี่มองผ่านกระจกรถ ในใจรู้สึกข่มใจ ทวี:“คุณทำตัวสูงโส่ง สี่ปีมานี้ไม่ยอมรับเงินจากผมสักบาท ปล่อยให้คนที่บ้านลำบากขนาดนี้ น้องฝาแฝดชายหญิงของคุณเรียนที่นี่ใชไหม? ” ทวีพูดด้วยความไม่หวังดี เจนนี่จ้องมองทวี “คุณจะทำอะไร ?”ทวี:”ขอแค่คุณคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย อยู่กับผมตลอดไป ต่อให้แม่คุณอยากขายผลไม้ที่ทำการรัชกาลก็ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเขา น้องๆคุณก็ไม่ต้องหว่งเรื่องค่าเทอม คุณสามารถเอาเงินไปซื้อบ้านหลังใหญ่ให้พวกเขาได้ ผมคิดว่าถ้าผู้หญิงฉลาด ไม่มีทางปฎิเสธ เจนนี่ใส่หัว “ไม่ ฉันจะไม่ยอมเป็นมือที่สามของใคร เด็กคลอดออกมา ก็จะเป็นที่กัวเราะเยาะของคนอื่น ฉันไม่เอา” เธอยังพูดไม่ทันจบ ตาเหลือบมองไปเห็นเทศกิจได้ผลักแม่เธอ ปลไม้ทั้งลังได้สาดลงที่พื้น ถึงมีระยะทางห่างกับแม่ แต่สามรารถได้ยินเสียงร้องโศกเศร้าของแม่ ทวี:คุณจะปฎิเสธแบบโง่ๆก็ได้นะ แต่ถ้าอย่างงั้น ไม่ว่าบ้สนคุณจะย้ายไปอยู่ไหน ก็ไม่มีใครกล้าเช่าบ้านให้พวกคุณ และไม่มีโรงเรียนไหนจะรับน้องๆคุณเข้าเรียน คุณไปสมัครงานที่ไหนก็จะไม่มีคนรับ ........สรุป ถ้าคุณจากผมไป บ้านคุณก็จะอยู่ยากยิ่งดว่าตาย คุณ....... คุณอยากมีจุดจบอบบนี้หรอ? ” น้ำเสียงของทวี ทำให้เจนนี่โมโหจนขนลุก เจนนี่รับไม่ได้ “ไม่ คุณอย่าทำแบบนี้กับฉัน บอกให้ลูกน้องคุณหยุดนะ ให้พวกเขาหยุด!”