บทที่7 ลูกของเธอเป็นหมา

สายตาที่เฉียบคมทำให้เธอมองเห็นชัดว่าเป็นใคร เธอตกใจและเรียกชื่อ “ซอนญ่า”ออกมาโดยไม่รู้ตัว ซอนญ่า ：“เชอะ เป็นแค่เมียน้อย ยังกล้ามาเรียกชื่อเมียหลวง ลืมกำพืดตัวเองหรือเปล่า? ” ซอนญ่าเดินมาตรงกน้าเจนนี่ ：“ใกล้คลอดแล้วหล่ะสิ” เขายื่นมือมาลูบที่ท้องเจนนี่ สัญชาตญาณทำให้เจนนี่ถอยหลัง มือของซอนญ่าค่างำว้บนอากาศ สายตาซอนญ่าเปลี่ยนไป สีหน้าเธอเบิกบาน แต่ข้างในใจเธอเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา เจนนี่สัมผัสได้ถึงความอันตราย ซอนญ่าพาบอดี้การ์ดมาหลายคน ดูก็รู้ว่าไม่ได้มาดีแน่ เธออยากเดินกลับไปที่ห้อง แต่บอดี้การ์ดของซอนญาาห้ามเธอไว้ ซอนญ่า:“คุณเจนนี่ ถ้าคุณไม่อยากให้ลูกมีอันตราย กรุณาขึ้นรถไปกับเรา” คำพูดของซอนญ่าฟังดูเหมือนไม่มีอะไร แต่แฝงไปด้วยความโอหัง เจนนี่ทำท่าทีไม่ยอม“ไม่ ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น” ซอนญ่ามองเธออดขำไม่ได้ ซอนญ่า：“คุณมีสิทธิ์ปฎิเสธด้วยหรอ? เมียน้อยชั้นต่ำ ฉันทนเธอมาถึงวันนี้ก็บุญแล้ว ” พอพูดจบ ก็ตบที่หน้าเจนนี่อย่างแรงสองที เจนนี่ห่วงแต่ลูกในท้องจนไม่สามารถโต้กลับได้ ซอนญ่าสังสายตาให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดตัวใหญ่สองคนเข้ามาคุมตัวเจนนี่ไว้ เจนนี่ถูกบังคับให้ก้มอย่างไร้ศักดิ์ศรี “ถ้าวันนี้แกไม่ไปกับฉัน เชื่อไหมว่าฉันจะเตะลูกในท้องเธอ? ” ซอนญ่าใส่ส้นสูงเกือบสิบเซน ทำท่าทีว่าอยากลองดีไหม? ทำให้เจนนี่ตกใจ ตอนแรกเธอก็ไม่คิดจะเอาลูกในท้องไว้ แต่หกเดือนที่ผ่ามา เธอได้สัมผัสถึงชีวิตเล็กๆที่เติบโตขึ้นทุกวัน สัมผัสถึงทารกที่ดิ้นอยู่ในท้อง จนตัดความสัมพันธ์นี้ไม่ลง นี่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอ สัญชาตญาณความเป็นแม่ทำให้เธอต้องปกป้องลูก เจนนี่：“ถ้าคุณทำร้ายฉัน คุณไม่กลัวทวีมาคิดบัญชีกับคุณหรือ?” ในขณะนั้น เธอนึกได้แต่ทวี ความจริงก็มีแต่ทวีเท่านั้นที่ช่วยเธอได้ ซอนญ่าหัวเราะเยาะ ：“เขาเป็นสามีของฉัน เขารักฉันหลงฉันจะแย่ เรื่องอะไรจะมาทะเลาะกับฉันเพื่อเมียน้อยอย่างแก ? ” ซอนญ่า：“เจนนี่ เธอไร้เดียงสาจนน่าตลกจริงๆ ” เจนนี่รู้สึกเจ็บใจ เธอยังไม่ทันพูดอะไร ก็ถูกบอดี้การ์ดสองคนลากขึ้นรถ เจนนี่：“ ป้าพรช่วยฉันด้วย ป้าพรช่วยฉันด้วย ......” ตั้งแต่เธอจำนนต่อทวี บอดี้การ์ดที่เคยเฝ้าเธอไว้ก็ไม่ได้อยู่ด้วยแล้ว คฤหาสน์นี้มีแค่เธอและป้าพรอยู่กันสองคน ป้าพรได้ยินเสียงปุ๊บรีบวิ่งออกมา เห็นเจนนี่ถูกจับขึ้นรถไป เธอกำลังจะเข้าไปขัดขวาง แต่ถูกซอนฐ่าห้ามเอาไว้ ซอนญ่า:“ถ้าแกยังมาสาระแน ฉันจะไล่แกออก ” ซอนญ่ากับบอดี้การ์ดสีหน้าช่างดุร้ายจนป้าพรตกใจยืน ได่แต่อยู่กับที่มองเจนนี่ถูกจับตัวไป เหนือความคาดหมาย เจนนี่ถูกพามาที่อำเภอ ซอนญ่าได้เอาเอกสารหลายวางไว้บนหน้าเธอ ให้เธอเซ็นต์ชื่อรับรอง เจนนี่ตั้งใจอ่านอย่างละเอียด : ลูกที่ไม่ได้มาจากการแต่งงานแบบถูกกฎหมายของนายทวีและนางสาวเจนนี่ ไม่มีสิทธิ์ครอบครองทรัพย์สมบัติของทวีและซอนญ่า รวมถึงสังหาและอสังหา ...... โตขึ้น ห้ามทำธุรกิจการค้า ห้ามเป็นทนาย ห้ามเป็นหมอ ห้ามเป็นครู .......สรุป งานที่เป็นที่เคารพของสังคมห้ามทั้งสิ้น !ถ้าเห็นลูกของทวีทฝกับซอนญ่าต้องต้องเดินหลบหน้าไป ต้องยินยอมทุกข้อ. ไล่ดูรายละเอียดมาทั้งหมดนี้ เจนนี่รู้สึกถูกเหยียดหยามถึงขั้นขีดสุด เจนนี่:ฉันไม่เซ็นต์ ทำไมฉันจะต้องเซนต์ของอะไรแบบนี้ ?”