已经是第一章了
บทที่9 ลูก......
ทวีคลายเน็กไทออก ทวี:“ เขาอารมณ์ไม่ดี เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง ” พอได้ยินคำนี้แล้วป้าพรรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี
เพราะป้าพรดูแลเจนนี่อย่างใกล้ชิดทุกวัน ป้ารู้นิสัยเธอดี อละรู้สึกช่วงนี้เธอมีอาการซึมเศร้าหนักขึ้นทุกวัน
ก่อนหน้านั้น เธอรักคุณทวีมาก แต่หลังจากคุณทวีแต่งงาน เธอดูไม่มีความสุขเลย
เห็นความสัมพันธ์ของเธอทั่งสองยิ่งอยู่ยิ่งห่างเหิน การมาเยือนของคุณ ซอนญ่า วันนี้
กระทบจิตใจคุณเจนนี่ไม่น้อย ถ้าไม่ใช่ ป้าพรโทรหาคุณทวี ยังไม่รู้ว่าเรื่องจบยังไง?
ป้าพรหันมามองเห็นทวีกำลังหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เขาพูดด้วยน้าเสียงเยือกเย็น ：“สมชาย
หาวิธีเปลี่ยนบอดี้การ์ดของ ซอนซ่า ให้เป็นคนของเรา ต่อจากนี้ เฝ้าเธอไว้ให้ดีๆ
ห้ามให้เธอเหยียบเข้ามาบ้านหลังนี้แม้แต่ก้าวเดียว ได้ยินไหม? ”
สมชาย:“ครับ ผมจะจัดการตอนนี้เลยครับ” พอวางสาย ทวีเดินขึ้นไปห้อง ประตูถูกล๊อกไว้
ทวีเดินไปเอากุญแจมาเปิดประตู พอเปิดประตูเข้าไปเห็นเจนนี่นั่งอยู่ที่ระเบียงเงียบๆคนเดียว
ทวีเดินเข้าไปนั่งข้างเธอ อยากพยุงเธอขึ้นมา ทันใดนั้นเจนนี่ได้แต่เอามือทุบตีที่แขนของทวีเหมือนคนบ้า
พอเงยหน้าขึ้น หน้าเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เจนนี่：“คุณออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ ”
เจนนี่ทุบตีทวีสุดแรง ทวีคุมอารมณ์ไม่อยู่ ：“นี่คุณเป็นบ้าอะไร?”
เจนนี่จ้องมองทวี ：“ทวี ในเมื่อคุณไม่เห็นความสำคัญของลูก
แล้วทำไมต้องบังคับให้ฉันคลอดลูกออกมาด้วย ? เพราะอะไร? ”
ทวีสีหน้าเครียดและเข้าไปกอดเจนนี่ แต่เธอขัดขืนอย่างแรง ทวีทนไม่ไหวเตรียมตัวเดินจากไป
แต่เขาสังเกตเห็นเจนนี่เลือดไหลออกมา ตกใจจนกะโกนเรียกป้าพร ป้าพรวิ่งขึ้นมาดู
ทวีพูดอย่างรีบร้อน ：“รีบส่งเจนนี่ไปโรงพยาบาลเร็วๆ ” ทวีรีบอุ้มเจนนี่ขึ้นมา เจนนี่ปวดท้องอย่างหนัก
แต่เธอไม่สนใจ แล้วยิ้มใส่ทวี “แท้งลูกไปก็ดี ดีกว่าให้เค้าเกิดมาแล้วถูกคนอื่นเหยียดหยาม
และใช้ชีวิตเหมือนคนชนชั้นต่ำ “ ทวีสังหรณ์ใจไม่ดี สีหน้าตึงเครียด ทวี:“ถ้าคุณกับลูกเป็นอะไรไป
ผมจะไม่ปล่อยน้องคุณไว้แน่ น้องสาวคุณอายุสิบเจ็ดพอดีใช่ไหม?เขาหน้าตาสวยกว่าคุณอีก
คุณเชื่อไหมแค่ปมดระดิกนิ้ว เขาก็เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดผมแล้ว ผมจะทำอะไรกับเขาก็ได้?”
เจนนี่ไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน：“ทวีคุณไม่ใช่คน!”
ทวีก้มมองหน้าเธอ ：“จำคำพูดผมไว้ ผมกล้าพูดก็กล้าทำ”
ไม่รู้ว่าปวดท้องหรือเป็นเพราะอะไร เจนนี่ตัวเย็นไปหมด เธอเอามือลูบที่ท้อง น้ำตาซึมออกมา
ลูกในท้องก็โตแล้ว เธอก็ไม่อยากให้เรื่องอะไรเกิดกับลูก ถ้าลูกในท้องปลอดภัย
ครอบครัวเธอก็จะปลอดภัย เธอได้แต่ภาวนาในใจ พอถึงโรงพยาบาล เธอถูกหามส่งเข้าห้องผ่าตัด
น้ำครำ่แตกก่อนกำหนด และทารกขาดออกซิเจน เลยต้องรีบผ่าตัด เกร็ดเลือดเธอต่ำ
ต้องบร๊อคยาชาทั้งตัว พอเธอตื่นมา วินาทีแรกที่เห็นคือสีหน้าที่ซีดเซียวของทวี
เขานวดแขนข้สงที่เธอหยอดสายน้ำเกลือไว้ และมืออีกข้างจับมืออีกข้างของเธอไว้ ความอบอุ่นของมือเธอ
ได้ถ่ายทอดไปที่มือของเจนนี่ ทันทีที่เธอตื่นขึ้นมา ทวี:“คุณตื่นแล้วหรือ เจ็บแผลไหม?”
เจนนี่กระพริบตา เธอรู้สึกได้ถึงบาดแผลที่เจ็บขึ้นเรื่อยๆ ต่อหน้าผูชายที่ทำให้เธอเจ็บปวด
เธอกัดฟ้นไว้เจ็บจนพูดไม่ออก
已经是最新一章了
加载中
