บทที่ 5 : ไปไม่ลา

>> ณ โรงเรียนประจำแห่งหนึ่ง <> ณ ประเทศฝรั่งเศส <<   ตั้งแต่มาอยู่ที่ฝรั่งเศสผ่านมาสามสี่ปีเขาก็ยังได้รับข้อความจากไอริณ น้องสาวของเขาตลอดทุกช่องทาง ทั้งผ่านมือถือหรือผ่านอีเมลเธอเล่าความเป็นอยู่ในทุกๆวันของเธอให้เขาได้รับรู้แต่ในทางกลับกันชายคนนี้ต้องทำเป็นไม่สนใจ พยายามทำให้เธอคนนี้เกลียดทำให้เธอออกไปจากชีวิตตามคำสั่งของพ่อเพราะคำขู่นั้นของชายวัยกลางคนเขาทำทุกวิถีทางทั้งเฉยเมยก็แล้วทั้งพูดจาไม่ดีก็แล้วชายคนนี้ต้องทำทุกอย่างที่เขาไม่อยากทำ สุดท้ายเขาจึงตัดสินใจทำตามแผนที่เพื่อนแนะนำคือส่งรูปภาพที่เขาอยู่กับผู้หญิงอื่นไปให้เธอดูซึ่งมันก็ได้ผลหลังจากวันนั้นน้องสาวของเขาก็เงียบหายไป แต่ยิ่งกลับทำให้เขาเจ็บปวดใจ เขาจึงทำตัวเสเพลไปวันๆเพื่อประชดพ่อของเขาคบผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าผ่านมาแล้วก็ผ่านไปผู้หญิงที่เข้ามาถือว่าเป็นเพียงแค่คู่นอนของเขา   ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เขาก็ได้รู้จักกับอิริค อาเธอร์และชิชาภัทรโสภณ ซึ่งอิริค อาเธอร์ แม่ของผู้ชายคนนี้เป็นชาวฝรั่งเศส ส่วนพ่อที่แท้จริงยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด เขายังคงค้นหาความจริงอยู่เช่นกัน ซึ่งน่าจะเป็นโซนเอเชีย ตอนนี้เขาอยู่กับพ่อบุญธรรมซึ่งเป็นชาวฝรั่งเศสชื่อ ฟริค อาเธอร์ เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของพาคิณ ส่วนชิชาเป็นลูกสาวของตระกูลภัทรโสภณ ถูกส่งมาเรียนที่ฝรั่งเศสเหมือนกับเขาเขาคบกับชิชาเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆคือเป็นเพียงแค่คู่นอนเพื่อบรรเทาอารมณ์ความอยากระบายความหงุดหงิดใจของเขาเท่านั้น พาคิณ วรวัฒน์ คิดแค่เพียงว่าต้องการเรียนให้จบๆจะได้ออกไปใช้ชีวิตของตัวเองไม่ต้องให้ใครมาบงการ และที่สำคัญเขาจะได้อยู่กับผู้หญิงที่เขารักโดยไม่ต้องให้ใครมาคอยห้ามคอยสั่งถึงเขาคนนี้จะทำตัวเสเพลเรื่องผู้หญิง ถึงยังไงเขาก็ตั้งใจเรียนเพื่อให้จบตามที่เขาตั้งเป้าไว้เขาตั้งปณิธานกับตัวเองแล้วว่าเขาจะไม่ขอข้องเกี่ยวกับธุรกิจของพ่อเขาจะสร้างมันด้วยมือของเขาเองเขาจะทำให้เธอภูมิใจในตัวเขาเขาจะทำทุกอย่างเพื่อผู้หญิงที่เขารักเขาอยากกลับไปเห็นใบหน้าเนียนริมฝีปากบางและดวงตากลมโตคู่นั้นของเธออีกครั้ง   “อิริควั นนี้ที่เดิมไม่ต้องบอกชิชานะ” “ยัยนั่นตามติดยูเป็นปลิงดูดเลือดเลยว่ะ” “เอาเถอะไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน” “เล่นกับใครไม่เล่น ระวังโดนกัดไม่ปล่อย ชิชาไม่เหมือนคนอื่นนะเว้ย” “ก็ไม่ได้อยากเล่นต่อ แต่มาเสนอให้ถึงที่ขนาดนั้นทำอย่างกะแกไม่เคย” “คงกะจะเก็บทุกคน แต่คนเดียวที่ดันไม่ปล่อยคือยูไง” “ฉันก็ไม่เคยทำตัวพิเศษกับใคร” “อย่าถลำลึกนะเว้ย ชิชาไม่เหมือนใครจริงๆ” “ฉันก็ไม่เข้าใจ ทำไมชิชาไม่ยอมปล่อยฉันว่ะ” “ดูก็รู้ว่าไม่ปกติทั่วไป ผู้หญิงที่ยูกินทุกราย ดูเหมือนจะโดนชิชาจัดการหมดไม่ใช่รึไง” “ก็ดี มีคนเก็บกวาดให้ฉันไม่ได้แคร์อยู่แล้ว “ก็เพราะยูไม่สนใจนี่แหละ ชิชาถึงได้ใจ ระวังน้องยูไว้ละกัน” “ลองมาทำอะไรน้องฉันดิ ฉันไม่เก็บไว้แน่ ถึงจะผู้หญิงก็เหอะ” “เพราะเป็นชิชาไง ไอถึงต้องรีบเตือนยู” “มันคงถึงเวลาที่ฉันต้องเด็ดขาด” “นี่ก็ใกล้จบไฮสคูลแล้วไอคงเรียนต่อเลย แล้วยูอ่ะ” “ตอนแรกฉันก็ว่าจะกลับบ้านไปดูน้องหน่อย ไม่รู้จะโกรธจนไม่ยอมมองหน้าฉันรึเปล่า แต่ฉันว่าพ่อฉันไม่ยอมปล่อยแน่ๆ ขืนรู้ว่าฉันหนีไปหาน้องมีหวังเอาน้องออกจากโรงเรียนกลางคันแน่ “พ่อยูนี่โหดจัง” “เหอะ!!...น้อยไปสิ อยู่เรียนให้มันจบๆนี่แหละ” ส่วนทางด้านไอริณสี่ปีแล้วหลังจากพยายามติดต่อพูดคุยกับพี่ชายของเธอ หลังจากที่ไปฝรั่งเศสก็ได้รับความเสียใจที่เขาส่งมาให้เธอแบบนั้นทุกๆครั้ง เธอไม่เคยยอมแพ้ แต่พอได้เห็นรูปที่ส่งมากับตา ทำให้เธอถึงกับต้องยอมรับความจริง แม้ว่าเธอจะเสียใจมากแค่ไหนกับการที่ได้เห็นภาพบาดตาบาดใจ แต่เธอก็ยังคงเฝ้ารอคอยการกลับมาของพี่ชายของเธอมาโดยตลอดแต่เขากลับไม่สนใจใยดีเธอแม้แต่น้อย เธอตัดสินใจที่จะไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับพี่ชายของเธออีกรวมถึงตัดขาดความสัมพันธ์กับบ้านวรวัฒน์เต็มตัวค่าใช้จ่ายของโรงเรียนทางด้านพิมดาววรวัฒน์จัดการให้ล่วงหน้าทั้งหมดนานแล้วแต่ค่าใช้จ่ายอื่นๆเธอไม่ขอรับจากทางบ้านวรวัฒน์อีกเลย หญิงสาวฝึกและเรียนรู้การเขียนโปรแกรมด้วยตัวเองจนสามารถรับงานเล็กๆในการเขียนโปรแกรมได้เธอรับจ้างเล็กๆน้อยๆได้เงินมาเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายส่วนตัวรวมถึงทางบริษัทราเอลก็สนับสนุนให้เธอเข้าร่วมโปรเจคกับทางบริษัทหลายต่อหลายครั้ง - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -