已经是第一章了
บทที่ 6 :การกลับมา
หลังจากจบการศึกษาที่โรงเรียนไอริณไม่กลับไปที่บ้านวรวัฒน์อีกเลยเธอต่อมหา’ลัยในทันทีในสายคอมพิวเตอร์เธอเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในประเทศไทยที่เธอตั้งใจไว้เรียนควบคู่หลายสาขาทั้งซอฟแวร์ฮาร์ดแวร์การพัฒนาโปรแกรมแอพลิเคชั่นและมัลติมิเดีย
หญิงสาวตัดสินใจออกมาอยู่ข้างนอกโดยได้รับการช่วยเหลือจากบ้านราเอล ทางบ้านราเอลให้เธออยู่ที่คอนโดที่เควินราเอลที่ซื้อไว้ แต่ไอริณเองก็ไม่ยอมรับจากทางบ้านราเอลฟรีๆแม้ทางคาร์ล แคท เควินและ เคที่ ราเอลจะพูดอย่างๆไรก็ตามยังไงเธอก็จะจ่ายค่าเช่าให้ได้
“ถ้ายูไม่ยอมรับคอนโดนี้ของไอ ยูซื้อต่อจากไอก็ได้นะมีเมื่อไหร่ก็ค่อยให้ค่อยๆผ่อนไปก็ได้ ไอไม่คิดดอกเบี้ย”
เควิน ราเอลจึงต้องจำใจทำเป็นการซื้อขาย เขาทำเรื่องซื้อขายให้กับหญิงสาวเลย โดยที่ผ่อนกับเขาแต่ตอนนี้ชื่อก็ยังเป็นในนามของเควิล ราเอล จนกว่าเธอจะบรรลุนิติภาวะเขาจะทำเรื่องโอนย้ายทรัพย์สินให้ทันที
หญิงสาวทุ่มเทให้กับทั้งการเรียนและการทำงานไปพร้อมๆกันเพราะเธอต้องหาเงินส่งตัวเองเรียน แม้ทางบ้านราเอลจะพยายามให้การช่วยเหลือแต่อย่างไรก็ตามบางอย่างเธอก็ยืนยันที่จะไม่รับจากทางนั้นเช่นกันโดยเฉพาะเงิน เธอจะไม่รับจากทางราเอลโดยตรงเด็ดขาด นอกเสียจากว่าเป็นเงินจากการทำงานที่เธอทำร่วมกับบริษัทราเอลเท่านั้น
>> ณ ประเทศฝรั่งเศส <> ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง<> ณ บ้านวรวัฒน์ <<
“แม่ครับ ไอริณไปไหนทำไมไม่เห็นที่บ้าน ข้าวของเครื่องใช้ก็แทบไม่เหลือ”
“ออกไปอยู่ข้างนอก”
“ข้างนอก!!...หมายความว่ายังไง”
“น้องออกไปอยู่คอนโด”
“คอนโดใครแล้วอยู่กับใคร”
“เห็นว่าคนเดียวนะ สักพักแล้ว”
“สักพักของแม่คือตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”
“ตั้งแต่น้องไปอยู่โรงเรียนประจำก็ไม่ยอมกลับมาที่บ้านนี้อีกเลย”
“แล้วแม่ก็ยอม”
“แม่พูดกับน้องแล้วนะลูก”
“หึ!!..แม่บอกผมมาเถอะ พ่อไล่น้องออกไปใช่มั้ย ไหนบอกว่าถ้าผมยอมไปอยู่ที่นู้น ทำให้น้องโกรธทำให้น้องเกลียด แล้วจะดูแลน้อง นี่พ่อผิดคำพูดเองนะ”
“น้องแกอยากจะออกไปเอง” เสียงที่แทรกเข้ามาเขารับรู้ทันทีว่าเป็นชายวัยกลางคนที่เขาไม่อยากเจอที่สุด เสียงนั้นทำเอาชายคนนี้อยากจะออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด
“คิดว่าผมจะเชื่อมั้ย คนที่ไม่เคยคิดจะรักษาคำพูดแบบพ่อ”
“ไอ้คิณ!!”
“หรือไม่จริง”
“ก็มันอยากออกไป จะให้ฉันทำยังไง”
“คิดว่าผมไม่รู้รึไงว่าพ่อพูดอะไรกับน้องไว้”
“มันฟ้องแกรึไง”
“น้องไม่เคยพูดว่าร้ายอะไรพ่อทั้งนั้น แล้วตอนนี้น้องออกไปอยู่ที่ไหน” เขาได้รับรู้มาจากเคที่ต่างหาก แต่ก็ไม่คิดว่าเธอจะใจกล้าแบบนั้นจริงๆเพราะหลังจากที่เธอเลิกติดต่อเคที่เองก็ไม่สามารถติดต่อเธอได้เหมือนกัน
“ไม่รู้!!”
“พูดแบบนี้เกินไปแล้วนะ”
“ก็ไม่รู้ไง ถามแม่แกนู้น”
“แล้วนี่น้องใช้ชีวิตยังไง ความเป็นอยู่เป็นยังไง ส่งเงินให้น้องเดือนเท่าไหร่”
“น้องแกมันหยิ่งยโส ให้ไปก็ไม่ยอมเอาเองให้ฉันทำไง”
“เกินไปแล้วนะ น้องผิดอะไร”
“ผิด!!...ผิดที่ชอบแกไง”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
已经是最新一章了
加载中
