已经是第一章了
บทที่ 10 :เรื่องหมั้น
“คิณ ช่วยพ่อเค้าหน่อยนะลูกแค่หมั้นเท่านั้น”
“รับปากกับผมเรื่องหนึ่ง”
“ว่ามา”
“อย่ามายุ่งกับไอริณอีก”
“อะไรๆก็ยัยริณ”
“ใช่!!...รู้ก็ดีแล้ว ทุกอย่างต่อจากนี้ ผมจะทำเพื่อไอริณ”
“โธ่เว้ย!!..ไม่น่ารับมันเป็นลูกเลย”
“ผมกับไอริณไม่ใช่พี่น้องกันแล้วพ่อจะกีดกันอะไรนักหนา”
“อยากรู้นักใช่มั้ย”
“พ่อก็พูดมาสิ”
“ก็มันเป็นลูกศัตรูไง”
“พ่อหมายความว่ายังไงพ่อรู้เหรอว่าพ่อแม่ของไอริณคือใคร”
“โธ่เว้ย!!...ถามแม่แกนู้น”ชายร่างใหญ่วัยกลางคนสบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ หลังจากเก็บเรื่องพวกนี้มานาน จนเขาต้องระเบิดออกมา
“แม่...”
“เออ..คือ...แม่...”
“บอกเจ้าคิณไปสิว่ายัยริณเป็นลูกของคนรักเก่าของคุณ”
“หมายความว่ายังไง”
“มันเป็นหอกทิ่มแทงใจฉันมาตลอด แกจะให้ฉันยอมรับมันได้ยังไง”
“คุณราวินคุณจะพูดให้ได้อะไรขึ้นมา”
“ให้ลูกคุณมันรู้ไงว่าพ่อมันคนเนี่ยเจ็บปวดเพราะผู้หญิงที่มันรักนักรักหนามามากขนาดไหน”
“ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ไอริณก็ไม่รู้อะไรด้วย”
“ก็เพราะมันไม่รู้ไงฉันถึงเจ็บใจจนถึงทุกวันนี้มองตามันก็นึกถึงภาพไอ้ต๋าเหว่ยโธ่เว้ย!!”
“คุณราวินพอได้แล้ว”
“อะไรๆ ก็ยัยริณกันหมดปกป้องกันเข้าไปไม่คิดจะเห็นหัวฉันกันสักคน”
“ถ้าผมไม่คิดว่าพ่อเป็นพ่อ ผมคงหนีไม่ไปเรียนฝรั่งเศสหรอก ผมไปก็เพื่อความสบายใจของพ่อไง”
“หมั้นกับชิชาซะ แล้วฉันจะไม่ยุ่งเรื่องของยัยริณอีก”
“พ่อรับปากกับผมแล้วนะ”
หลังจากนั้นชายวัยกลางคนก็หุนหันออกไปจากบ้านวรวัฒน์ทันที ก่อนที่พาคิณจะเข้าไปคุยกับพิมดาว แม่ของเขาที่กำลังร้องไห้อยู่
“เรื่องนี้แม่ต้องบอกผมได้แล้ว”
“ใช่!!...ไอริณเป็นลูกของคนรักเก่าของแม่กับภรรยาใหม่เค้าสองคนมีลูกด้วยกันหลังจากที่แม่กลับมาเมืองไทยและแต่งงานกับพ่อของลูก”
“ต๋าเหว่ย?!?”
“ใช่!!...คุณต๋าเหว่ยเป็นมาเฟียในฮ่องกง เค้าจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่ามีลูกหรือมีคนที่รักข้างกาย ไม่อย่างนั้นอาจโดนจับไปเป็นตัวประกันหรือถูกขืนใจแน่นอนตอนนั้นอีกแก๊งค์หนึ่งตามล่าแม่ ต๋าเหว่ยให้แม่หนีกลับมาเมืองไทยเพื่อความปลอดภัยของแม่ ซึ่งเค้าก็ไม่ให้แม่กลับไปอีก หลังจากนั้นผู้ใหญ่ก็จัดการให้แม่ได้แต่งงานกับพ่อของลูกหลังจากที่แม่มีคิณ เค้าก็มีภรรยาใหม่เช่นกันภรรยาใหม่ของเขาถูกตามล่าถึงต้องหนีมาหาแม่แต่พอคลอดลูกแล้วเธอก็เสีย”
“แล้วคุณต๋าเหว่ย?!?”
“ตอนนั้นได้ข่าวว่าเค้าถูกหลายแก๊งค์รวมหัวกันเล่นงานเค้า จนเค้าต้องติดคุกไปแต่ตอนนี้หายตัวไปไหนแม่ก็ไม่ได้ข่าวอีกเลย”
หลังจากที่พาคิณ วรวัฒน์คุยกับพิมดาวแม่ของเขาเรียบร้อย ก็รีบสายตรงต่อหาอิริค อาเธอร์ เพื่อนของเขาในทันที
“อิริค แกช่วยสืบเรื่องคนคนหนึ่งให้ฉันที”
“นี่ไอเป็นทนายหรือนักสืบว่ะเนี่ย ต้องมาช่วยยูตลอด”
“อย่าบ่นนักเลย”
“อย่าลืมส่งค่าจ้างมาที่คอนโด”
“ครั้งนี้จัดให้สองเลย”
“แสดงว่างานสำคัญจริง ไม่พ้นเรื่องของน้องยูอีกล่ะสิ”
“เออ”
“งั้นขอเด็ดๆนะเว้ย”
>> ณ คอนโด B (คอนโดของไอริณ) <<
“พี่คิณ ฉันทำกับข้าวไว้ให้แล้วนะ อยู่บนโต๊ะ”
“อ่าห๊ะ”
“เอ๊ะ!!..ทำไมสีหน้าไม่ดีเลยไปไหนมา”
“บ้าน”
“เกิดอะไรขึ้น”
“พ่อจะให้หมั้นกับชิชา”
“อ้าวเหรอ”
“ทำไมไม่ตกใจ”
“แม่พี่โทรมาบอกแล้ว แล้วยังบอกด้วยนะว่าพี่ตอบตกลงไปแล้ว” หญิงสาวพูดพร้อมกับหลุบสายตาลงต่ำ ก่อนหันหลังให้กับชายคนนี้ เธอก็แค่อยากฟังจากปากเค้าซึ่งก็ดูเหมือนว่าจะจริง เพราะพี่ชายของเธอไม่ได้ปฏิเสธด้วยสิ
“ไอริณ ไอริณ ฟังพี่อยู่รึเปล่า หันหน้ามาคุยกันดีๆ”
หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนหันหน้ากลับไป เธอรู้อยู่แล้วว่าคุณราวินต้องการให้เป็นแบบนี้
“ฉันรู้อยู่แล้ว เตรียมใจรับเรื่องนี้มานานแล้วแหละ แต่ไม่คิดว่าพอถึงเวลาเข้าจริงๆมันยากกว่าที่คิดมากๆเลยแหละ”
“ไอริณ...”
“หยุด!!...พี่ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว”
“พี่...”
“ก็บอกว่าไม่ต้องพูดไง ก็แค่คู่หมั้นยังไม่ได้แต่งซะหน่อย”
“เอ๊ะ?!?”
“ฉันพูดจริงฉันไม่ถอดใจหรอกตราบใดที่พี่ยังไม่แต่งงาน”
“เธอนี่มัน...”
“ถ้าไม่หมั้น พ่อกับแม่จะต้องติดคุกใช่มั้ย”
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นรู้ไว้ว่าพี่จะปกป้องเธอเอง”
“ต้องยังงี้สิ พี่ชายฉันน่ารักที่สุดเลย ถึงจะมีคู่หมั้นแต่น้องอย่างฉันจะต้องสำคัญที่สุดจริงมั้ย”
“จ้าาาาาาาาา”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
已经是最新一章了
加载中
