已经是第一章了
ตอนที่310รสชาติของความเจ็บปวด
ตอนที่310รสชาติของความเจ็บปวด
พอกินข้าวเช้าเสร็จนรวรก็ขับรถไปส่วนเธอประคองปุริมขึ้นรถ ที่จริงไม่อยากให้เขาไป อีกอย่างแผลเขาก็เพิ่งดีขึ้นแต่เขาไม่ยอมยังไงก็จะไปด้วยและให้นรวรขับรถช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้
ในที่สุดก็ถึงและเป็นคนแรกที่เข้าห้องผ่าตัด พอหมอปาวันเห็นเธอก็ถอนใจออกมา“ยังอยากทำใช่ไหมคะ？”คำนี้ไม่รู้ว่าถามเพ็ญนีติ์หรือปุริม ตอนนี้แผลของปุริมก็ดีขึ้นแล้วถ้าขยับนิดหน่อยก็ไม่ได้ทำให้แผลเขามีเลือดไหลออกมาได้ และแผลก็เริ่มตกสะเก็ดแล้ว
ปุริมยิ้มเบาๆ“ที่จริงพวกเรามีลูกแล้วสองคนครับ เด็กคนนี้เราไม่คิดอยากจะมีแต่แรก ผมอยากรอให้ลูกเราสองคนโตขึ้นหน่อยค่อยมีอีกคน ดังนั้นครั้งนี้รบกวนคุณหมอด้วย”
หมอปาวันจ้องไปที่เพ็ญนีติ์ด้วยความสงสัยแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาทันทีเพียงบอกแค่ว่า：“ตามหมอมาค่ะ”
เพ็ญนีติ์ผ่านประตูเดินเข้าไปห้องทำแท้ง หมอปาวันยังไม่พูดอะไรออกมาเธอก็ถอดกางเกงออกแล้วขึ้นไปบนเตียงนั่น“คุณเพ็ญนีติ์ คิดดีแล้วใช่ไหมคะ ครั้งนี้หมอจะทำแล้วนะ เด็กนี้ถ้าเสร็จแล้วก็จะไม่มีแล้วนะคะ เขายอมจริงๆใช่ไหม？”หมอปาวันยังจำที่ปุริมขัดขวางครั้งที่แล้วได้ ดังนั้นรอบนี้เธออาจฟังผิดเอง
เธอพยักหน้า“อื้ม โอเค คุณดูสิวันนี้เขามาเป็นเพื่อนฉันด้วยตัวเอง”
“โอเค งั้นพวกเราเตรียมตัวเริ่ม คุณต้องผ่อนคลายร่างกาย อย่าขยับไปมา จำได้ไหม？”
เพ็ญนีติ์หลับตาลง เริ่มแรกก็ได้ยินเสียงเครื่องมือเลย ต่อมาในร่างกายก็เหมือนมีโลหะมากมาย จากนั้นเครื่องจักรก็มีเสียงดังออกมา เธอรู้สึกเจ็บหน่อยๆจึงกัดฟัน ในใจรู้สึกทรมานมาก ลูกของเธอจะไม่มีแล้ว ทั้งหมดก็เพราะณภัทรถ้าไม่ใช่เพราะเขา ตอนนี้เธอก็คงไม่ปล่อยให้หมอทำแท้งลูก
“เป็นผู้ชาย น่าเสียดายจริงๆ”หมอปาวันทำไปครึ่งนึงแล้วจึงพูดขึ้นมา
ดวงตาของเพ็ญนีติ์มีน้ำตาไหลออกมา ปุริมก็บอกว่าเป็นผู้ชาย เขายืนยันแล้วว่าในท้องเธอคือเด็กผู้ชาย แต่เด็กคนนี้กลับไม่มีโชคชะตากับเธอ
เหมือนจะกลัวผล่อนตื่นเต้นและเจ็บ หมอปาวันจึงชวนเธอคุยเพื่อให้เธอคลายเครีย“ลูกสองคนนั้นเป็นชายหรือหญิงคะ？”
“เด็กผู้หญิงฝาแฝดสองคนค่ะ ”
“คงสวยสินะคะ”
“อื้ม ไม่แย่เลยค่ะ”คิดถึงอ้อยกับส้ม เธอก็ภูมิใจมาก
“เหมือนคุณเลยใช่ไหม？”
“เหอเหอ หมอทายถูกค่ะ”
คุยไปเรื่อยๆแบบนี้แป๊ปเดียวก็เสร็จและทำให้เธอไม่รู้สึกไม่เจ็บเลย แต่ตอนที่หมอปาวันทำเสร็จแล้ว เธอกลับงงงวย ทันใดนั้นทั้งร่างกายคล้ายกับว่าถูกเติมเต็มไปด้วยความทรมานและหมดแรงที่จะยืนขึ้นด้านล่างตัวเต็มไปด้วยเลือดพวกนั้นทำให้เธอเวียนหัวหน่อยๆจึงรับใส่กางเกงแล้วยันกำแพงไว้เพื่อลุกขึ้นมา ปุริมที่อยู่ด้านนอกจึงเข้ามา“ทำเสร็จแล้วเหรอครับ？”
“เสร็จแล้วค่ะ คนไข้กลับไปต้องพักผ่อนเยอะๆ ภายในครึ่งเดือนอย่ามีเรื่องไม่สบายใจหรือใช้แรงทำอะไร ห้ามทำงานแล้วก็ต้องบำรุงร่างกาย”
หมอปาวันไม่หยุดที่จะกำชับ ส่วนปุริมก็ตั้งใจฟังอย่างดี สุดท้ายก็ให้เขาประคองเธอไปห้องพักฟื้นข้างๆ สีหน้าของเพ็ญนีติ์แย่มาก ใบหน้าซีดเซียว เธอเอนพิงอยู่นาน ส่วนเขาก็กุมมือเธอไว้ตลอด รอให้เธอมีแรงกลับมาหน่อยค่อยพาออกไป
นรวรขับรถไปที่หน้าประตูโรงพยาบาล ไม่กล้าเปิดลมและเปิดลมไม่ได้ ได้แต่ให้เธอนั่งในรถอย่างระมัดระวังแอร์ก็ไม่กล้าเปิดเย็น ตอนนี้ทั้งสองกลายเป็นคนป่วยแล้ว
ตอนที่อยู่ในห้องพักฟื้นคนเยอะมาก เขาเลยไม่ได้ถามอะไรเธอ พอขึ้นรถก็กดปุ่มปิดกระจกรถทั้งด้านหน้าด้านหลัง เขากุมมือเธอมองใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอจึงถามอย่างปวดใจว่า：“ยังเจ็บไหม？”
“อื้ม”บอกไม่เจ็บก็โกหกน่ะสิ ตรงนั้นเจ็บคันมากจนบรรยายออกมาไม่ได้
พรุ่งนี้เขาเคยพูดว่าจะให้เธอหยุดรอยยิ้มของนางฟ้า เธอสงสัยจริงๆว่าแบบนี้เธอจะทำได้ไหม แต่เธอรู้ว่าของนั่นยิ่งกินยิ่งเลิกยาก ดังนั้นรีบเลิกก็ยิ่งดี……
“เพ็ญนีติ์ คุณหลับสักตื่นนึง ตื่นมาก็ดีขึ้นแล้ว สองสามวันนี้พักให้เยอะที่สุด ขยับตัวน้อยๆ”เขาพูดปลอบเธอเหมือนหมอมือหนึ่งกุมมือประสานนิ้วเธอ คล้ายว่ากลัวเธอจู่ๆจะหายไป
เธอเอนไปด้านหลัง เขาจึงรีบพูดว่า“เอนลงเถอะ เอนลงบนขาผม ผมไม่ขยับ เดี๋ยวให้นรวรขับช้าหน่อยแบบนี้ก็ไม่เจ็บแล้ว”
เขาทำแบบนี้ทำให้ในใจเธอเต็มไปด้วยความหวาน คุ้มค่าจริงๆ หลับตาลงอย่างอ่อนล้า ไม่อยากคิดอะไรแค่อยากนอนอยากผ่อนคลายร่างกายที่เต็มไปด้วยความร้อนรนนั่น
ระหว่างทางนั้น เธอหลับเงียบๆในรถ ส่วนปุริมกุมมือเธอแน่นไว้ตลอด ไม่ขยับเลยสักนิด
มองจากไกลๆก็มองเห็นประตูใหญ่ที่ติดตั้งใหม่ แต่ว่าข้างประตูนั่นมีรถจอดอยู่คันหนึ่ง เหมือนกับจอดไว้นานแล้ว ผู้หญิงสองคนยืนตรงหน้ารถอย่างเงียบๆไม่พูดอะไร แค่จ้องไปที่รถของเขาที่ขับเข้ามาคล้ายกับว่ากำลังเฝ้ารออะไรบางอย่าง
สายตาเขามองลงไปที่ลำตัวของผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้า คิดมาตลอดว่าจะไม่เจอเธอ แต่ว่าเพ็ญภัทร์จู่ๆเธอก็มา
เธอผอมลงไปเยอะเอวบางๆนั้นเหมือนผู้หญิงที่ไม่เคยคลอดลูก ความเศร้าโศกบางๆบนใบหน้านั้นเหมือนควันที่พัดปลิวไป มีระยะเว้นห่างกันอยู่ แต่เขาไม่นึกเลยจริงๆว่าจะมองเห็นสีหน้าซีดเซียวของเธอ มือหนึ่งลูบไปที่ท้องน้อยคล้ายกับว่าตรงนั้นเจ็บ ทำให้คิ้วของเธอขมวดขึ้นมาแสดงให้เห็นถึงความเจ็บ
已经是最新一章了
加载中
