ตอนที่312ทั้งหมดคือความเข้าใจผิดเหรอ

ตอนที่312ทั้งหมดคือความเข้าใจผิดเหรอ “ขึ้นไป คุณต้องพักผ่อน”คำสั่งเด็ดขาดของเขานั้นโอบเธอขึ้นไป ถ้าไม่ใช่ที่หมอปาวันเตือนซ้ำๆนั้น เธอกลัวว่าเขาจะอุ้มเธอขึ้นไปอีก หมุนตัวกลับไปมองที่แม่กับลูกคู่นั้นที่ด้านนอกประตูใบหน้าทั้งสองนั้นดูคล้ายกับเธอทำให้เธอจมอยู่ในความคิดอย่างไม่ได้สติ ทำไมเธอกับตระกูลศาสตร์พงษ์กับลูกของพี่น้องสุดสวยนั่นถึงเหมือนกันแบบนี้ล่ะ？ หรือว่าแค่เรื่องบังเอิญ？ ประตูห้องเปิดออก ปุริมประคองเธอให้เอนบนเตียงอย่างระมัดระวัง แล้วแจ้งพ่อครัวว่าสองสามวันนี้อาหารเน้นบำรุง บำรุงเธอเท่าที่จะทำได้ รอบนี้เธอทำเพื่อเขา บ่ายวันหนึ่งเขาไม่จากไปไหนเลยอยู่ดูแลข้างเธอตลอด ตอนนี้เขามาดูแลเธอแทน ไปปัสสาวะก็ตามไปเพราะกลัวเธอจะเลือดออกเยอะ สีเลือดกลับไหลไม่หยุด แต่เธอรู้ว่านี่เรื่องปกติหลังจากทำแท้ง โทรศัพท์เขาดังอีกแล้วตั้งแต่กลับมาก็ดังตลอด ไม่รู้ว่าเป็นนรวรหรือเพ็ญภัทร์ เขารับไปอย่างหงุดหงิด“ผมบอกแล้วไงว่าไม่เจอก็คือไม่เจอ ถ้าโทรมาอีกจะปิดเครื่อง”เขาตะโกนอย่างบ้าคลั่ง แต่กลับเดินไปที่หน้าต่างให้เพ็ญนีติ์ทายว่าบางทีตอนนี้เพ็ญภัทร์อาจจะยังอยู่ด้านนอกประตู ถือโอกาสตอนที่เขาคุยโทรศัพท์ เธอลงจากเตียงอย่างไม่มีเสียง จากนั้นจึงเดินบนพรมเข้าไปด้านหลังของเขาอย่างเงียบๆ จากด้านหลังไปที่เอวของเขาแล้วตาสองข้างมองไปที่ด้านนอกหน้าต่าง ตอนนี้ด้านนอกประตูแสงแดดกำลังดีและเป็นช่วงเวลาของวันที่ร้อนที่สุดพอดี แต่ผู้หญิงคนนั้นตอนนี้นั่งอยู่หน้าประตูบ้านเขาอย่างเงียบๆ ยามหน้าประตูโน้มน้าวยังไงก็ไม่ไป ท่าทางของเพ็ญภัทร์นั้นดูใจเย็นมากแต่สีหน้ากลับซีดเซียวมากขึ้น “ปุริมไปเจอเถอะ หรือว่าจะให้ฉันไปกับคุณ ดีไหม？”เสียงนุ่มๆของเธอพูดตรงข้างหูเขา“เพื่อฉัน เพื่อสร้างบุญให้ลูกของพวกเราที่เพิ่งจากไป”พอนึกถึงลูกและยังเป็นเด็กผู้ชายอีกก็รู้สึกปวดใจขึ้นมา คำพูดของเธอทำให้ปุริมงุนงง แป๊ปนึงจึงหมุนตัวกลับไปตาของเธอ“เพ็ญนีติ์ คุณยอมให้ผมไปเจอเธอจริงเหรอ？”เธอไม่อิจฉาเหรอ？มีคนบอกว่าผู้หญิงที่ไม่อิจฉาก็คือเขาไม่รัก งั้นเธอไม่รักเขาแล้ว？ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงตรงนี้ “อื้ม ไปดูเถอะ ฉันไม่เป็นไรจริงๆ ฉันดูแลตัวเองได้” เขากดไปที่จมูกเธอ“เด็กโง่ ไม่เคยเห็นคุณโง่แบบนี้เลย ถ้าฉันไปเจอก็ไม่กลับมาแล้วนะ”ตั้งใจแกล้งเธอและอยากเห็นว่าเธอจะทำอย่างไร แต่เธอยังคงยิ้มให้เขาแล้วพูดอย่างไม่สนใจว่า“กลับมาแน่นอน ฉันรอคุณอยู่” เธอพูดว่าเขาต้องกลับมา เธอพูดว่าเธอจะรอเขา พอเขาได้ยินก็พอใจ สองมือประคองใบหน้าเธอแล้วจูบเบาๆลงไปที่หน้าผากเธอ เขาจึงสั่งให้ประตูด้านนอกปล่อยคนเข้ามาไปส่วนเขาเองก็เดินไปทางนั้น ด้านหลังเพ็ญนีติ์มองเขาจากข้างหลังที่ค่อยๆหายไป ทันใดนั้นเธอก็คิดบางทีตัวเองก็โง่จริงๆ แต่เธอไม่เสียใจ ทำไมผู้หญิงต้องทำร้ายผู้หญิงกันเองล่ะ？ ประตูเปิดออก เขายืนอยู่ตรงขอบประตูจากนั้นพูดโดยไม่หันหน้ากลับไปว่า：“ที่จริงแล้วเป็นเธอที่ทำร้ายคุณกับนภนต์และผมก็จะคุยเพื่อความยุติธรรมของคุณกับนภนต์” ตัวของเธอสั่น จริงแล้วก็เพื่อสิ่งนี้ งั้นเขาก็ไม่ได้ผิดอะไร แต่ว่าบางทีท่ามกลางสิ่งเหล่านี้ยังมีความลับอื่นๆอยู่ เธอมองไปที่สองแม่ลูกนั่นที่ถูกปล่อยให้เข้ามาด้านในสนาม สายตาแพรวพราวไปที่ร่างกายของเพ็ญภัทร์กับแม่ของเธอ เหมือนมาก เหมือนกับเอาแม่พิมพ์พิมพ์ออกมาเลย ก็แค่คนหนึ่งดูมีอายุส่วนอีกคนอยู่ในช่วงวัยกลางคน ทันใดนั้นเธอก็คิดว่าแม่ของเพ็ญภัทร์ดูเป็นมิตรและก็เหมือนแม่ของเธอ แค่แม่ของเธอกลายเป็นดินตั้งนานแล้ว ยังไงก็ไม่เจออีก “แม่……”เธอเรียกเสียงเบา มองไปนอกหน้าต่างผู้หญิงที่แต่งงานแล้วนั่นยิ่งมองยิ่งชัดเจน เธอช่างอัธยาศัยดีจัง สองแม่ลูกเข้ามาแล้ว ประตูของเธอไม่ได้ปิดสนิท ห้องหนังสือของปุริมอยู่ข้างๆพวกเขาจะไปที่ห้องนั่นจะต้องผ่านตรงนี้ ทันใดนั้นเธอก็อยากเห็นเพ็ญภัทร์กับแม่ของเธอใกล้ๆกว่านี้ ระเบียงทางเดินนั้นมีเสียงเท้าเดินเข้ามาเบาๆ เหมือนกำลังยับยั้งใจให้ใจของคนขึ้นๆลงๆ เธอยืนตรงหน้าประตูมองเข้าไปผ่านรอยร้าวแคบๆนั่น แป๊ปนึงทั้งสองก็เดินเข้ามา สายตาของเพ็ญนีติ์จ้องอย่างไม่กระพริบตาไปที่ด้านนอกประตู แต่คิดไม่ถึงว่ามือถือที่อยู่ในมือเธอจู่ๆก็ดังขึ้นมาในตอนที่ไม่เหมาะสมนี้ เธอไม่อยากรับ แต่กลับพบว่าเป็นสายของผลดา ถ้าไม่รับก็ไม่แน่ใจอีกว่าผลดาจะแต่งเรื่องอะไรเธออีก คิดไปคิดมาเธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ“สวัสดีค่ะ” นอกประตู ผู้หญิงสูงวัยนั่นพอได้ยินเสียงเธอก็หยุดยืนตรงรอยแยกประตูนั่นเขาเห็นเพ็ญนีติ์“เพ็ญภัทร์ เธอคือผู้หญิงคนนนั้นที่เราเห็นจากหน้าประตูใหญ่นั่นใช่ไหม？” เพ็ญภัทร์พยักหน้า ใบหน้าสวยๆนั่นเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า เธอรออยู่ด้านนอกตั้งนานปุริมถึงให้เข้ามาแต่เธอก็ไม่ท้อเลยสักนิดกลับกันเพื่อที่จะเข้ามาพบเขาได้นั้นกลับดูมีความสุข “เพ็ญภัทร์ แม่อยากเห็นเธอ เธอหน้าตาคุ้นๆ”กสินาที่อยู่ด้านนอกพูด “แม่ ตอนนี้เขาคือผู้หญิงที่ปุริมชอบ แม่อย่าไปพูดอะไรไร้สาระกับเธอดีที่สุด ไม่งั้น ปุริมจะเข้าใจหนูผิดอีกรอบ” ก่อนหน้านี้คือเข้าใจผิดเหรอ？