บทที่ 5 ผลตรวจออกมาแล้ว

ทันทีที่ได้รับสายจากลูกชาย อลิสาก็รีบไปหา สถานที่นั้น อยู่ที่บ้านพักที่หรูสุดในใจกลางเมือง บรรยากาศสวย สถานที่ก็กว้าง ระบบความปลอดภัยก็เข้มงวดมาก เธอต้องกรอกข้อมูลการเข้าในแต่ละชั้น ใช้เวลาเข้าไปประมาณ 20 นาที สุดท้ายก็เข้าไปถึงบ้านที่ซ้อนไว้อยู่ท่ามกลางต้นไม้สีเขียว โอโม่ซึ่งอยู่ในสวนดอกไม้ กำลังเล่นบอลอยู่กับน้องหมาขนทอง ข้างๆทีผู้ชายแต่งตัวชุดลำลองยืนอยู่ ถือโทรศัพท์ไว้และตั้งใจดูไปที่หน้าจอ อลิสารีบร้อนเคาะประตูแล้วเข้าไป “ โอโม่!” “คุณแม่!” เมื่อได้ยินเสียงของอลิสา โอโม่ก็รีบวิ่งเข้าไปโอบกอดอลิสาไว้ “ลูกไม่เป็นไรใช่ไหม?” อลิสาย่อตัวลงไปถาม ดูรอบๆตัวโอโม่อย่างละเอียดจนแน่ใจว่าไม่เป็นไร ถึงจะวางใจ หันไปข้างๆและพูดขอบคุณรามิน พอมองหน้าเขาดีๆ ก็ตกใจ ถึงกับต้องระแวงขึ้นมาทันที ผู้ชายคนนี้ หน้าตาคล้ายคลึงกับนายคามิน ไอสารเลวนั้น! รามินเก็บมือถ่อเข้าไป หนึ่งนาทีก่อนหน้านั้น ผลตรวจDNA ได้ออกมาแล้ว เด็กโอโม่คนนี้ เป็นลูกแท้ๆของหลานเขาจริงๆ มองไปที่ผู้หญิงสวยสะอาด เรียวยาวคนนี้ รามินก็ยิ้มออกมา เรื่องนี้ มันน่าสนใจจริงๆ “ฉันอยู่บนถนน แล้วบังเอิญพบกับโอโม่” เสียงนุ่มนวลของเขาอธิบายเรื่องนี้อีกครั้ง พฤติกรรมที่มีมารยาท และยังเชิญอลิสาให้มาร่วมรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน เขามีน้ำใจ และยังช่วยโอโม่ไว้ อลิสาเลยไม่อาจที่จะปฏิเสธ สุดท้ายก็อยู่รอเพื่อที่จะกินมื้อเย็น หลังทานเสร็จก็มีการแลกเปลี่ยนช่องทางติดต่อกัน แล้วก็ไปส่งอลิสากลับบ้านด้วยตัวเอง หลังจากมองดูอลิสาเข้าบ้านไป รามินก็เอามือถือออกมา ในนั้นคือผลข้อมูลอีกฉบับหนึ่งที่สืบมา มันคือบันทึกการเข้าพักของผับบาร์เมื่อ6ปีที่แล้ว ก็คือหลังจากคืนนั้น ที่คามินและปวีนุชเริ่มมีความสัมพันธ์กัน แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะ....... คามินไอบื้อนั้น ดูเหมือนว่าจะผิดคนแล้ว ส่วนอลิสานั้นก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่รู้เรื่องคืนนั้นที่เธอนอนกับผู้ชาย คนคนนั้นก็คือคามิน น่าสนใจ มันน่าสนใจจริงๆ โอโม่ถูกลักพาตัวครั้งนี้ อลิสาจะต้องระวังทุกเรื่องให้มากขึ้น โดยเฉพาะคามิน จะต้องหลบไปให้ไกลๆจากคนเลวนั่น หลายวันต่อมา ก่อนหน้านี้ที่เธอส่งใบสมัครงานไป ได้รับการตอบรับแล้ว ให้เธอไปสัมภาษณ์ในวันที่สอง คือบริษัทออกแบบที่ใหญ่มากในประเทศไทย ชื่อว่า ฟราสโมเดล อลิสาได้ยินชื่อเสียงมานาน และอยากจะเข้าทำงานที่นี่ ครั้งนี้ที่ได้มีโอกาสสอบสัมภาษณ์ ดีใจมาก และเธอก็เอาผลงงานเธอออกมาจากกระเป๋าเดินทาง ผงงานพวกนี้ เมื่อเทียบกับครั้งนั้นที่ปวีนุชลอกไปแล้วดีกว่าเยอะจนทำให้คนต้องอึ้ง อลิสามั่นใจว่าผงงานพวกนี้ จะสามารถทำให้เธอเข้าบริษัทฟราสโมเดลได้แน่ …….. ห้องทำงานของบริษัทฟราสโมเดล ฝ่ายบุคคลกำลังตรวจข้อมูลของผู้ให้สัมภาษณ์ และแล้วก็สดุดตากับผลงงานหนึ่ง นั้นคือภาพออกแบบชุด สไตล์เรียบง่าย เส้นด้ายที่ไปตามกัน สีที่ดูผสมผสานกันลงตัว ถ้าแก้ไขอีกนิดหน่อย เลือกชนิดผ้า และนี่จะต้องเป็นชุดใส่สบายๆที่คลาสสิก แต่ว่า สไตล์แบบนี้แอบคล้ายๆกับผลงงานดังๆของปวีนุช เธอมองดูรูปนี้ ก็ถ่ายรูปเก็บไว้ แล้วเอาไปให้ผู้ช่วยของปวีนุชดู ไม่กี่นาทีต่อมา เขาได้รับโทรศัพท์จากผู้ช่วยของปวีนุช “ผลงานแบบนี้ เธอยังมีแบบอื่นอีกไหม? ฉันอยากจะดู ถ้าได้หล่ะก็ ฉันก็สามารถจ่ายแพงให้ได้......”ผู้ช่วยพูดเน้นย้ำสองคำนั้น จ่ายแพง “อีกอย่าง ถ้าเธอยอมที่จะช่วยเราเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ พวกเราก็จะให้ค่าตอบแทนเธออีกเท่าตัว” ผู้จัดการก็แปลกใจ แต่ก่อนเธอไม่เคยทำเรื่องแบบนี้เลยนิ ปวีนุชนั้นมีชื่อเสียงในเหล่านักออกแบบก็จริง แต่นอกจากผลงานโด่งดังพวกนั้น ก็ไม่มีผลงานอื่นเลยที่เป็นแบบนี้ ส่วนพวกผลงานเทศกาลต่างๆนานา ก็พึ่งคนกันเองช่วยซื้อ และที่สำคัญ ห้องทำงานของปวีนุชกับเขา ใจใหญ่ทุกครั้ง ขอเพียงแค่เขาสามารถหาผลงานได้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งได้เงินมาก เขาก็ยิ้มกรุบกริบ “ขอแค่พวกเธอจะเอา ที่นี่ก็จะมีแน่นอน วางใจได้ อีกไม่กี่วัน ฉันรับรองว่าจะส่งไปให้!”