บทที่ 5 : การสูญเสีย

“ว่าไงลิสา” “ริญา ฮือออออออออ ฮือออออ” เสียงสะอึกสะอื้นปลายสายทำเอาหญิงสาวตกใจไม่น้อย “ลิสาเป็นอะไร ตั้งสติ” “มาโรงพยาบาล....ตอนนี้เลย พ่อกับแม่…” “เกิดอะไรขึ้น” “รีบมาเถอะริญา พี่ไม่ไหวแล้ว ฮืออ ฮือออ” “รออยู่ที่นั่นเดี๋ยวฉันรีบไป” หญิงสาวในรถแท็กซี่ มือไม้สั่น เหงื่อออกเต็มไปหมด แม้จะยังไม่รู้เรื่องราวใดๆ แต่เสียงปลายสายของพี่สาวก็พอให้เธอรับรู้ว่าต้องเกิดอะไรขึ้นกับพ่อแม่ของเธอแน่ เธอได้แต่ภาวนาขอให้ไม่เป็นอย่างที่เธอคิดก็พอ - - - ณ โรงพยาบาล M - - - รถถูกเบรกลงที่โรงพยาบาล M หญิงสาวรีบวิ่งตรงเข้าไปก็เห็นพี่สาวในชุดเดรสเกาะอกสีแดงคล้ายกับของเธอนั่งร้องไห้ เหมือนคนเสียสติอยู่ในโรงพยาบาล “ลิสา” หญิงสาวที่นั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่นั้น รีบเงยหน้าขึ้นมาทันทีหลังจากได้ยินเสียงเรียกชื่อเธอดังเข้ามา ก่อนจะยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมเมื่อเห็นน้องสาวเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ “ริญา พ่อกับแม่ไม่อยู่กับเราแล้ว ฮือออออออ” เธอพูดได้แค่นั้นก่อนปล่อยโหออกมา พร้อมกับกอดเข้าที่เอวของหญิงสาวผู้เป็นน้อง เธอที่มีความหวังมาตลอดระหว่างทางว่ามันจะไม่เป็นแบบนี้ แต่ตอนนี้มันพังทลายลงไปหมดแล้ว หลังจากประโยคนั้นที่ได้ยินจากปากของพี่สาว เธอยืนแข็งทื่อไร้สติ น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองไม่หยุด ก่อนที่จะรับรู้ว่าพี่สาวของเธอหมดสติ - - - ณ บ้านศิริธารา - - - หญิงสาวทั้งสองกลับมาพร้อมกับคุณดำรงผู้ช่วยคนสนิทของรวิน ศิริธาราหรือพ่อของพวกเธอ พ่วงด้วยตำแหน่งทนายประจำบ้านศิริธารา หลังจากกลับเข้ามาที่บ้าน คุณดำรงได้ชีแจงและอธิบายสาเหตุการเสียชีวิตจากอุบัติเหตุในครั้งนี้ตามที่เจ้านายของเขาคือรวินและรดา ศิริธาราได้แจ้งไว้ แต่จากข้อมูลแล้วเธอทั้งสองคนดูจะไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น ซึ่งต้องการจะพิสูจน์ ด้วยสถานการณ์แบบนี้คุณดำรงจึงจำเป็นต้องสารภาพความจริงทั้งหมด ซึ่งความเป็นจริงแล้วเป็นการจัดฉากเหมือนเกิดอุบัติเหตุ เพื่อนำเงินประกันที่ได้ไปจ่ายหนี้สินทั้งหมด การรับรู้เรื่องราวทั้งหมดยิ่งทำให้หญิงสาวทั้งสองได้แต่โทษตัวเองที่เป็นสาเหตุให้พ่อกับแม่ต้องตัดสินใจแบบนี้ แต่ถึงอย่างไรพวกเธอก็ต้องรวบรวมสติทั้งหมดเพื่อจัดการเรื่องต่างๆอีกมากมาย ทั้งเรื่องจัดงานพิธีให้พ่อกับแม่ ทั้งเรื่องหนี้สิน ทั้งเรื่องบ้านที่ถูกยึด และอื่นๆอีกมากมาย หญิงสาวทั้งสองพร้อมกับคุณดำรงที่ยื่นมือเข้ามาช่วยนั้น จัดการเรื่องทั้งหมดภายในสามวัน พวกเธอเองก็ต้องขยับขยายย้ายที่อยู่หลังจากที่ศาลสั่งยึดบ้านหลังนี้ ซึ่งหลังจากนำเงินไปหักกลบลบหนี้แล้วนั้นก็เหลือจำนวนหนึ่งประมาณห้าล้านบาทให้เธอและพี่สาวได้ออกไปตั้งตัว แต่ถึงแม้จะมีเงินจำนวนนี้ที่เพียงพอต่อการดำเนินชีวิตของพวกเธอ แต่ก็ไม่ได้มากมายพอที่จะให้พวกเธอนั่งกินนอนกิน หากเธอไม่หางานทำ เงินก็จะหมดไปในที่สุดเช่นเดียวกัน “ลิสา ได้บอกพี่เขยมั้ย” “ยังเลย ไม่อยากรบกวน พี่รู้ว่าบริษัทเฟอร์เดลที่สำนักงานใหญ่กำลังมีปัญหา” “ไม่เป็นไร ฉันดูแลพี่เอง” “นี่แน่ะ!!...พี่สิต้องดูแลเธอ เธอต้องกลับไปเรียนเข้าใจมั้ย” อาลิสาพูดพร้อมกับใช้นิ้วดีดเบาๆที่หน้าผากเล็กๆของน้องสาว “ฉันไม่ปล่อยให้พี่ทำงานคนเดียวหรอก ฉันจะทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย” “ไม่ได้!!...เธอต้องตั้งใจเรียน เหลืออีกแค่เทอมเดียวเท่านั้น พี่ดูแลเธอไหวแล้วกัน” “พี่คิดว่าจะห้ามฉันได้งั้นเหรอ” “เอาเถอะๆ เรื่องนั้นไว้ค่อยคุยกัน หลังจากนี้เราจะเอายังไงต่อไปดี” “หาห้องเช่าอยู่เป็นรายเดือนไปก่อนดีมั้ย แล้วจะเอายังไงต่อค่อยว่ากันอีกที” “เอาสิ” หญิงสาวทั้งสองหาห้องเช่ารายเดือนที่ติดรถไฟฟ้า เพื่อที่จะง่ายและสะดวกต่อการไปที่ต่างๆของทั้งสองคน อาริญาเองก็จะได้เดินทางไปเรียนได้ง่าย ส่วนอาลิสาก็จะได้หางานที่สะดวกต่อการเดินทาง ก่อนหน้านี้อาลิสาพึ่งจบทางด้านบัญชีมายังไม่ทันได้เริ่มทำงาน มีส่งสมัครงานไปบ้างแล้ว มีติดต่อกลับมาและสัมภาษณ์งานไปบ้างแล้วด้วย ที่เธอส่งสมัครงานไปเพราะไม่อยากให้ใครตราหน้าว่าเป็นเด็กเส้นสายของพ่อจึงไม่เคยตกลงรับปากจะทำงานกับพ่อตั้งแต่แรก หลังจากตกลงกันอยู่นาน แต่เพื่อความปลอดภัยหญิงสาวทั้งสองจึงตัดสินใจเช่าห้องซึ่งเป็นคอนโดขนาดกลางๆไม่ใหญ่มาก มีสองห้องนอน ติดรถไฟฟ้าเพื่อให้เดินทางสะดวก หญิงสาวทั้งสองเก็บข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นจากบ้านมาไว้ที่คอนโด ส่วนของที่ไม่สามารถขนย้ายถ่ายเทได้ก็เทขายจนหมด - - - ณ คอนโดวิลเลจ - - - “ฉันได้จ๊อบเล็กๆเขียนโปรแกรมแล้วนะ ของพี่ว่าไง เค้าให้เริ่มทำงานวันไหน” “ทุกบริษัทปฏิเสธพี่ไปแล้ว” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงอ่อน สายตาหลุบต่ำลงอย่างเห็นได้ชัด “หมายความว่ายังไงกันแน่ จบเกียรตินิยมอย่างพี่เนี่ยนะ ยังไม่มีบริษัทไหนเรียกตัว ก่อนหน้านี้พี่เคยบอกว่าสัมภาษณ์งานผ่านแล้วไม่ใช่รึไง” “ไม่รู้สิ” “เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า” “ไม่มีอะไรจริงๆ พี่จะรีบหางานให้เร็วที่สุดนะ” “บอกฉันมา พี่โกหกฉันไม่เคยได้เลยนะจะบอกให้” “เออ..อ่า..คือ...บริษัทที่เคยตกลงรับพี่แจ้งมาว่ายกเลิกไปแล้ว หรือที่พี่เคยไปสัมภาษณ์ไว้ก็ปฏิเสธ ส่วนที่สมัครใหม่ก็ถูกปฏิเสธทั้งหมด มีที่เดียวที่รับตอนนี้คือ TW GROUP” อาลิสาอ้ำๆอึ้งๆสักพักก่อนที่จะอธิบายให้หญิงสาวผู้เป็นน้องของเธอให้ได้รับรู้ “TW GROUP…?!?” หญิงสาวเปรยขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนภาพความทรงจำทั้งหมดในคืนนั้นจะหวนกลับมาหาเธออีกครั้ง หญิงสาวหน้าซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -