บทที่ 8 : ไม่อยากเจอ

- - - ณ คอนโดวิลเลจ - - - หญิงสาวกระวนกระวายใจอยู่ภายในห้องสี่เหลี่ยม มือกดโทรไม่หยุดรอการกลับมาของพี่สาวก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออกมาปรากฏเป็นหญิงสาวที่เธอรอมานานหลายชั่วโมง ร่างบางที่เดินเข้ามานั้นร่างกายซีดเซียวปากแห้งพร่าเธอรีบเข้าไปประคองคนหน้าประตูเข้ามานั่งที่โซฟากลางห้องทันที “เกิดอะไรขึ้น เค้ารังแกพี่อีกแล้วใช่มั้ย” “ไม่ใช่!! ครั้งนี้ไม่ใช่แต่เป็นพี่เองที่เรียกร้องจากเค้า” “เอ๊ะ?!?...มันเกิดอะไรขึ้น” “ไม่รู้สิพี่ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย” “หรือว่าไวน์แก้วนั้นต้องผสมอะไรแน่นอน” “นี่ตระกูลหวังต้องการใช้แผลสกปรกเล่นงานตระกูลธนะวรกิจอีกแล้วเหรอ” “ไม่ว่าสองตระกูลนี้คิดจะทำอะไรมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับเรา พี่คงไม่ได้คิดจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไร...” “ไม่!!...พี่จะไม่เข้าไปข้องเกี่ยวพวกเค้าอีกแล้ว เธอก็เหมือนกันนะริญา ห่างจากตัวอันตรายไว้ดีที่สุด” “ฉันรังเกียดที่สุด อย่าให้ได้เจอะเจอกันอีกเลย” “เกิดอะไรขึ้น” “เปล่าไม่มีอะไร” “งั้นก็ดีแล้วเรากลับมาคุยเรื่องที่คุยค้างไว้ของเรากันดีกว่า” “อ่าใช่เลย ทำไมพี่ลิสาต้องไปทำงานที่นั่น” “ฉันต่างหากที่ต้องถามเธอ เป็นเด็กเป็นเล็กริอาจโกหกพี่แล้วไปรับงานแบบนี้งั้นเหรอ” “ฉันไม่อยากให้พี่ลิสาลำบาก ฉันแค่อยากรีบหาเงินส่งตัวเองเรียนส่งค่าใช้จ่ายให้พี่ใช้สบายๆ” “นั่นมันควรเป็นหน้าที่ของพี่ไม่ใช่รึยังไง” “ไม่!!...พี่ลิสารู้ว่าถ้าฉันตั้งใจแล้วไม่มีอะไรที่ฉันทำไม่ได้” “แต่งานพวกนี้มันอันตรายเกินไป พี่ขอสั่งห้าม!!” “ถ้าพี่ห้าม ฉันก็สั่งห้ามพี่เหมือนกัน ไม่ว่ายังไงพี่ก็ห้ามทำงานแบบนี้เด็ดขาด” “แล้วค่าใช้จ่ายล่ะ” “ฉันรู้ว่าพี่ยังไม่ได้งาน เพราะโดนผู้ชายคนนั้นบีบทุกทางเพื่อที่ให้พี่ไปทำงานบริษัทเค้า” “วางใจเถอะพี่มั่นใจว่าพี่จะได้งานเร็วๆนี้แน่” “พี่ไม่ได้คิดจะไปทำงานกับบริษัทธนะวรกิจTW GROUP ใช่มั้ย” “วางใจเถอะ” “ค่อยเบาใจหน่อย ระหว่างนี้ฉันจะไปรับงานพาร์ททามพนักงานเสริฟร้านนู้นร้านนี้ไปพลางๆละกันนะ” “หื้ม!!” “ร้านทั่วไปพี่วางใจเถอะ” “พี่คงห้ามเธอไม่ได้อีกแน่ มีหวังเธอได้หนีพี่ไปทำงานทุกคืน เอาเป็นว่าเธอไปทำงานที่ไหนพี่จะไปด้วย” “แต่...” “ถ้าไม่ตกลงรับปาก พี่ไม่ให้เธอทำแน่ เข้าใจพี่หน่อยนะ เราเหลือกันอยู่แค่สองคน ถ้าพี่ไม่ดูแลเธอแล้วจะให้ไปดูแลใคร” หญิงสาวทั้งสองไม่พูดอะไรต่อเพียงแต่สวมกอดกันแน่นอย่างเข้าใจกัน หลังจากวันนั้นหญิงสาวทั้งสองตัดสินใจไม่กลับไปทำงานแบบนั้นอีกไปรับงานพาททามร้านอาหารทั่วไปรายได้น้อยลงไปแต่ก็สบายใจมากกว่า - - - ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง - - - วันนี้ก็เช่นเดียวกันเธอทั้งสองคนได้รับงานร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่งซึ่งเป็นร้านอาหารที่นักธุรกิจมักเข้ามาทานที่นี่เพราะมีความเป็นส่วนตัวพอสมควรวันนี้เป็นวันหยุดพนักงานลาเยอะมากผู้จัดการของร้านที่เธอรู้จักขอร้องให้หญิงทั้งสองมารับงานนี้ซึ่งเธอจะได้รับเงินเป็นสองเท่า ”ลิสา หลังร้านมีใครว่างรับออเดอร์โต๊ะนั้นมั้ย” หญิงสาวชี้ไปที่โต๊ะหนึ่งของร้านอาหารมีชายร่างสูงรูปร่างสันทัดที่คุ้นเคยดีนั้นคือธีร์ ธนะวรกิจ “ตอนนี้ไม่มีใครว่างเลย เดี๋ยวพี่จัดการเอง เธอไปดูแลฝั่งนู้นเลยนะ ไม่ต้องเข้าไปบริเวณนั้น” “แต่...” “ไม่มีแต่” หญิงสาวมองพี่สาวของเธอเดินตรงไปยังโต๊ะของของชายคนนั้น เขาปรายตาขึ้นมามอง เธอรับรู้ได้ว่าเขาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนมองไปโดยรอบ เธอรีบหลบเข้าไปภายในครัวของร้านทันที “เค้าไม่สงสัยอะไรใช่มั้ย” “เอาเถอะ พี่จะดูแลโต๊ะนั้นเอง ถ้าเริ่มไม่น่าไว้ใจ เธอรีบขอตัวออกไปเข้าห้องน้ำเลยนะ” “ฉันเข้าใจแล้ว” หญิงสาวรับคำก่อนที่จะเดินเลี่ยงไปดูแลโต๊ะอีกฝากฝั่งหนึ่ง แต่ก็ไม่วายแอบหันไปมองพี่สาวของเธอด้วยความเป็นห่วง มันต้องผ่านไปได้ด้วยดีอาริญา....อีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะเลิกงานแล้ว เธอทำได้แค่ไม่ให้คนคนนั้นเห็นก็เป็นพอ “รับเป็นอะไรดีคะ” “ถ้าผมขอสั่งอาหารพร้อมกับคุณนั่งทานอาหารเป็นเพื่อน คุณจะคิดค่าบริการเพิ่มเท่าไหร่ครับ” ชายหนุ่มร่างสูงลูกครึ่งหน้าตาทะเล้นพูดในขณะปิดเมนูอาหารแกมเล่นแกมจริง พร้อมกับจ้องมองหน้าของหญิงสาวอย่างใจจดใจจ่อเพื่อรอฟังคำตอบ “ขอบคุณที่ให้เกียรติร่วมโต๊ะนะคะ แต่วันนี้เห็นจะไม่ได้ค่ะพนักงานเสริฟไม่พอต่อการบริการจริงๆค่ะ” หญิงสาวปฏิเสธได้อย่างนุ่มนวล ก่อนจะเห็นชายคนนั้นยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย “ฉลาดที่จะปฏิเสธมาก เอาเถอะรับเมนูที่เธอแนะนำเลย” “คุณแพ้อะไรหรือเปล่าคะ หรือว่ามีอะไรที่ชอบไม่ชอบเป็นพิเศษมั้ยคะ” “แพ้ไข่ครับ ส่วนชอบอะไรเป็นพิเศษก็เห็นจะเป็น...คุณ” “อ๊ะ?!?” “ฮ่า ฮ่า ฮ่า เธอนี่ตลกนะฉันทำเธอหน้าเหวอเชียว เมนูอาหารสองที่ที่หนึ่งคือของผมอีกที่หนึ่งเค้าน่าจะแพ้กุ้งครับ” “ค่ะ แล้วเครื่องดื่มรับอะไรดีคะ” “ผมขอไวน์ขวดหนึ่งครับเอาตามที่คุณแนะนำได้เลย” “ได้ค่ะยินดีมากๆ” “ผมราเอลว่าแต่คุณชื่อ...” “อาริญาค่ะ เรียกว่าริญาก็ได้ค่ะ” หญิงสาวรับออเดอร์เรียบร้อยก็ตรงไปยังห้องครัว ไม่วายสังเกตชายร่างสูงที่นั่งอยู่อีกฝากฝั่ง ก่อนรีบเดินเข้าไปในครัวและย้ำสั่งอาหารกับทางพ่อครัวทันที - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -