บทที่ 3 การพบกันครั้งแรก [NC15]

- - ณ อาณาจักรดาวลิสส์ (อาณาจักรแบลคโครว์:กาดำ) - - - - - ณ คุกใต้ดินของอาณาจักรดาวลิสส์ - - - หญิงสาวลืมตาขึ้นมาแล้วมองไปรอบๆ ก่อนกระเด้งตัวขึ้นมาด้วยความตกใจเมื่อบรรยากาศรอบตัวนั้นมีแต่ความมืด มีแสงรำไรให้เห็นเบื้องหน้าเพียงรางๆ ว่าเป็นไม้ท่อนใหญ่เรียงกันเป็นแถวยาว มีช่องว่างระยะห่างระหว่างท่อนไม้เท่าๆกัน แต่ว่ามัน...คุ้นๆ นะเนี่ย เฮ้ย!!...นี่มันคุกใต้ดินในนิยายที่เธออ่านเลย แล้วเธอมาอยู่ที่นี้ได้อย่างไร นี่คือความฝันหรือเปล่า หญิงสาวจำได้ว่าเธอกำลังจะไปมหา’ลัยกับเพื่อนสาวของเธอ “ฟอร์!! แกอยู่ไหน ช่วยด้วย ช่วยด้วย ใครอยู่ข้างนอกช่วยฉันด้วย” “เจ้าชายสั่งให้นำตัวนักโทษ ที่บุกรุกเข้ามาไปเข้าเฝ้า” ก่อนที่หญิงสาวจะเอะอะโวยวายไปมากกว่านี้ ก็ได้ยินเสียงดังก้องจากด้านนอกแทรกเข้ามาให้พอจับใจความได้ “นักทงนักโทษอะไร ฉันไม่รู้เรื่อง ฉันรู้แต่ว่าอยากกลับบ้าน พ่อณิช แม่ริร ช่วยเฟรนด้วย” สิ้นเสียงคำสั่ง มีทหารสองนายเข้ามาเปิดประตู พร้อมกับดึงร่างของหญิงสาวที่พยายามยื้อยุดฉุดกระชากอยู่กับพื้น ใบหน้าที่เริ่มเปรอะเปื้อนไปทั้งคราบน้ำตาและดินโคลนภายในคุกแห่งนี้ ความกลัวและกังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้รุมเร้าประดังประด่าเข้ามาในสมอง ร่างของเธอถูกนำมายังห้องที่อยู่ถัดจากลูกกรงเก่าๆ มาไม่มากนัก ขณะที่หญิงสาวกำลังใช้สายตาสำรวจห้องแห่งนี้ ชายสามคนก็ปรากฏยังเบื้องหน้าของเธอ และชายหนึ่งในสามนั้นได้เดินไปนั่งยังเก้าอี้กลางห้องก่อนมองใบหน้าหญิงสาวอย่างเคร่งขรึม ใบหน้าที่ได้รูป รับกับจมูกและปาก ผิวขาวเนียนแสดงให้เห็นถึงการถูกดูแลเป็นอย่างดี “หญิงสาวที่ดูสกปรกๆนี้เป็นใคร กล้าดีอย่างไรจึงเข้าไปในเขตหวงห้าม เขตพระราชฐานแห่งอาณาจักรดาวลิสส์ และเหตุใดพวกเจ้าจึงปล่อยปะละเลยได้เช่นนี้” “ไอ้บ้าเอ้ย!!..กล้าดียังไงมาว่าฉันสกปรก” หญิงสาวสบถออกมาด้วยความโมโห ก่อนที่ทหารสองนายจะมาจับเธอนั่งคุกเข่า “ก่อนเจ้าจะพูดอะไร ลองมองดูสภาพตอนนี้ของเจ้าเสียก่อน” หญิงสาวมองสำรวจสภาพของตัวเอง ทำให้อารมณ์ของเธอยิ่งพุ่งกระฉุดขึ้นมา เมื่อชุดนักศึกษา ชุดใหม่ของเธอเลอะเถอะเปรอะเปื้อนไปด้วยดินโคลน “พวกเจ้าออกไปก่อน” ชายที่อยู่เบื้องหน้าออกคำสั่งกับทหารทั้งสองนายที่เมื่อครู่ฉุดกระชากลากถูเธอมา “ก็เพราะนายนั่นแหละ นายเป็นใคร กล้าดียังไงมาจับฉันไว้แบบนี้” “ข้าจะไม่เสียเวลามานั่งตอบคำถามคนแปลกหน้าที่กล้าบุกรุกเขตพระราชฐาน เจ้าต่างหากต้องตอบคำถามข้า ไม่เช่นนั้นโทษของเจ้าคือประหาร” “ห๊ะ!!..ประหาร นายบ้าป่ะ เล่นตลกคาเฟ่ไหน” หญิงสาวเกือบถึงขีดจำกัด เมื่อเห็นใบหน้าของชายคนนั้นแสดงหน้าออกมาได้อย่างเรียบเฉย และยังมายอกย้อนเธอ ทำเหมือนกับเธอเป็นคนผิด เป็นนักโทษของเขา ก่อนที่เธอจะฉุกคิดขึ้นมาก่อน “เดี๋ยวนะ ที่นี่ที่ไหน” “พระราชวังแห่งดาวลิสส์ เจ้าไม่รู้จักเจ้าชายคิเรียว เจ้าชายแห่งอาณาจักรดาวลิสส์รึไง” ธีร์ผู้ติดตามของเจ้าชายคิเรียวตอบก่อนจะเห็นใบหน้าของหญิงสาวที่ตอบกลับมายังคงสร้างความฉงนงงงวยให้กับทุกคน “ไอ้บ้าเนี่ยนะ ทำไมฉันต้องรู้จัก แล้วดาวลิสส์อะไรเนี่ยมันคืออะไร อยู่ที่ไหน” “ดาวลิสส์เป็นดาวลูกของดาวฟาร์ อาณาจักรแห่งแบลคโครว์” ความพยายามที่จะอธิบายให้หญิงสาวฟัง กลับทำให้เธอฉงนมากยิ่งขึ้น “ฉันไม่เข้าใจ” “แล้วเจ้าชื่ออะไร มาจากที่ใด ดาวอะไร” “ฉันน่ะเหรอ ฉันชื่อชัชริร เรียกว่าเฟรนก็ได้ ฉันมาจากประเทศไทย” แต่คำตอบกลับทำให้เจ้าชาย รวมทั้งธีร์และฮาฟก็ฉงนไม่ต่างกัน “ประเทศไทยน่ะเหรอ ก็อยู่ทวีปเอเชียไง เอเชียตะวันออกเฉียงใต้” หญิงสาวเริ่มมีน้ำโห เมื่อใบหน้าของชายทั้งสามยังไม่คลายความสงสัย “ก็อยู่บนโลกไง พวกนายก็ยืนอยู่บนโลก ยังจะสงสัยอะไรอีก” หญิงสาวโผลงขึ้นมาก่อนจะเลือดขึ้นหน้ามากกว่านี้ “โลก?!?” ชายทั้งสามต่างอุทานพร้อมกัน สร้างความไม่พอใจให้กับหญิงสาว เพราะเธอคิดว่าชายเหล่านี้กำลังยียวนกวนประสาทเธออยู่ ก่อนที่ฮาฟจะนำแผนที่จักรวาลมากางให้องค์ชายคิเรียว “ดาวโลกสำหรับดาวลิสส์และดาวอื่นๆที่อยู่ในแถบนี้ ไม่เคยอยู่ในความสนใจ เพราะไม่เคยมีการติดต่อสัมพันธ์หรือทำสงคราม เพราะดาวโลกยังมีแร่และทรัพยากรที่ไม่เพียงพอต่อความต้องการแต่อย่างใดสำหรับดาวลิสส์และดาวอื่นๆอีกทั้งยังห่างไกลออกไปอีกมาก”ฮาฟผู้ดูแลคนสนิทของคิเรียวชี้ไปที่แผนที่นั้นพร้อมอธิบายให้แก่ผู้เป็นนายฟัง “พวกนายพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ” “ข้าขอบอกเจ้าไว้เลยว่าที่นี่ไม่ใช่ดาวโลกอย่างที่เจ้าเข้าใจ ที่นี่คือดาวลิสส์ อาณาจักรแห่งแบลคโครว์ เจ้าไม่ควรเสียมารยาทต่อหน้าองค์ชายเช่นนี้” ฮาฟปรามหญิงสาวก่อนที่เธอจะล่วงเกินชายผู้สูงศักดิ์ด้วยวาจาและการกระทำของเธอไปมากกว่านี้ “อะไรของพวกนาย ฉันไม่เข้าใจ ฉันจะกลับบ้าน ปล่อยฉันซะ” “ที่นี่ไม่มีบ้านของเจ้า เจ้าควรสงบเสงี่ยมเจียมตัวไว้” คำตอบของคิเรียวไม่ได้ให้ความกระจ่างแก่หญิงสาวจากต่างแดนเลย “แล้วนายเป็นใคร ถือดีอย่างไรมาสั่งฉัน” “พระองค์เป็นบุตรชายของกษัตริย์ออดิก ซึ่งจะเป็นรัชยาทคนถัดไป เป็นผู้ที่สามารถสั่งประหารเจ้าโดยไม่ผิดกฎหมายแต่อย่างใด กฎหมายบนดาวโลกของเจ้าก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะเจ้าทำผิดร้ายแรงคือรุกล่ำเขตพระราชฐานหรือสวนต้องห้ามของอาณาจักรแห่งนี้” ธีร์พยายามห้ามปรามและอธิบายให้หญิงสาวฟัง หลังจากเห็นใบหน้าของเจ้าชายคิเรียวเริ่มแฝงไปด้วยความกลิ้วโกรธ “แล้วฉันจะไปรู้ได้ไงเล่า นายก็อธิบายให้ฉันฟังสิว่าที่นี่มันที่ไหน ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง ทำไมไม่ใช่โลกของฉัน แล้วฉันจะกลับบ้านได้ยังไง” หญิงสาวเริ่มมีน้ำเสียงอ่อนลง เมื่อสถานการณ์ในตอนนี้ไม่สู้ดีนัก ก่อนที่เธอจะเริ่มคิดทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “ใช่แล้ว!!..แล้วเพื่อนฉันล่ะ เพื่อนฉันอยู่ไหน” หญิงสาวว่าพลางมองสำรวจรอบๆห้อง ก่อนจะเดินไปเปิดประตู “เจ้าหยุดอยู่ตรงนั้น ข้าว่าเจ้ามากกว่าที่จะต้องเป็นฝ่ายอธิบายเรื่องทั้งหมดว่าเจ้ามาที่ดาวลิสส์แห่งนี้ได้อย่างไร เจ้าเข้ามาทำไม ใครส่งเจ้าเข้ามาสืบเรื่องดาวของเรา” “สืบบ้าสืบบออะไร ฉันไม่รู้เรื่อง” “หรือว่าจะเป็นไวท์โครว์หรือไวท์สวอนที่หายสาบสูญไป” ธีร์โผลงขึ้นมาก่อนที่ชายทั้งสามจะหันหน้ามามองกันอย่างสงสัย “ไวท์โครว์ ไวท์สวอน อะไร ฉันก็ไม่รู้จัก รู้แต่ว่าฉันไปเจอกล่องใบเก่าๆใบหนึ่ง พอฉันเปิดกล่องฉันก็ไม่รู้ตัวแล้ว ลืมตามาอีกทีพวกนายก็จับฉันไว้เนี่ย ฉันจะไปรู้เรื่องอะไรเล่า คราวนี้พวกนายก็ตอบคำถามของฉันได้แล้ว” “ทหาร!!” เจ้าชายคิเรียวไม่ได้ให้คำตอบหญิงสาวแต่กลับตะโกนออกไปนอกห้อง ก่อนจะมีทหารสองนายเดินเข้ามาตามรับสั่ง “นำหญิงสาวผู้นี้กลับไปที่เดิม” “อะไรเนี่ย ฉันทำอะไรผิด ปล่อยฉันสิมาอธิบายให้ฉันฟังก่อน ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ทำไมไม่ส่งฉันกลับบ้าน แล้วเพื่อนฉันหายไปไหน พวกนายยังไม่อธิบายให้ฉันฟังเลยนะ” หญิงสาวตะโกนไล่หลังพลางดิ้นสุดชีวิตเพื่อให้ร่างของเธอหลุดออกจากชายทั้งสองคนที่มาคุมเธอกลับ - - - ณ ตำนักรับรองของดาวลิสส์(ห้องทรงงาน) - - - “พวกเจ้าคิดว่าอย่างไร กับคำพูดของหญิงสาวแปลกหน้าผู้นั้น”คิเรียวถามความเห็นกับชายผู้ดูแลทั้งสอง “จากน้ำเสียง ใบหน้า ท่าทางดูเหมือนนางจะไม่ได้พูดโกหกแต่อย่างใด”ธีร์เองก็ตอบตามที่ตัวเองคิดเห็น “ข้าก็คิดเช่นกันกับธีร์ ดูเหมือนนางจะไม่รู้จักอาณาจักรของเราจริงๆ ท่าทางก็ไม่เหมือนพวกเราหรือแบลคสวอนแม้แต่น้อย” “ถ้าเช่นนั้นเราต้องสืบให้แน่ชัดว่านางเป็นใคร มาที่ดาวของเราเพื่อสิ่งใด แล้วนางเกี่ยวข้องกับไวท์โครว์หรือไวท์สวอนอย่างที่แอสโตบอกเราหรือไม่” “แต่อีกประเด็นหนึ่ง นางพูดถึงเพื่อนอีกคน หรือทั้งสองจะเป็นไวท์โครว์และไวท์สวอนจริงๆ แล้วหญิงสาวอีกนางหนึ่งอยู่ที่ใด” ธีร์พูดขึ้นมาก่อนที่ทั้งสามจะหันหน้ามามองกันอย่างนึกฉงน “หรือว่านางจะโกหก” ฮาฟพูดขึ้นมาอีกครั้ง “แต่ข้าว่า ถ้าหากนางโกหก คงจะโกหกได้แนบเนียนมาก เพราะสีหน้าท่าทางดูกลัว กังวล กระวนกระวายใจ และสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น” “ถ้าเช่นนั้น เจ้าทั้งสองจงนำนางไปไว้ที่ห้องรับรองก่อน ที่เหลือเราจัดการเอง” “พะยะค่ะ” “อีกเรื่องหนึ่ง เรื่องนี้ข้ายังไม่ต้องการให้ใครรู้ไปมากกว่านี้ ข้าต้องการความแน่ชัดเสียก่อน พวกเจ้ารู้ใช่มั้ยว่าควรทำอย่างไร แล้วทหารทั้งสองนายเป็นคนของเจ้าทั้งสองใช่มั้ย พวกเจ้าต้องกำชับทั้งสองว่าเรื่องนี้ห้ามปริปากให้ใครล่วงรู้เด็ดขาด” หลังจากสิ้นคำสั่งทั้งธีร์และฮาฟ ผู้ดูแลคนสนิทของเจ้าชายคิเรียวก็ต้องรอเวลาค่ำ จึงไปนำตัวหญิงสาวมาไว้ที่ห้องรับรองตามคำสั่ง และปิดล็อคประตูอย่างแน่นหนา - - - ณ ตำนักรับรองของดาวลิสส์ (ห้องนอน) - - - หญิงสาวพยายามตะโกนและเปิดประตูออกไปแต่ก็ไม่เป็นผล เธอลังเลใจอยู่นานก่อนเดินตรงเข้าไปในห้องด้วยความกลัวและกังวล และหญิงสาวต้องหยุดชะงักเมื่อเธอพบว่ามีคนกำลังยืนอยู่เบื้องหน้าของเธอ ซึ่งเป็นหญิงสูงวัยอายุประมาณ 60 กว่าท่าทางใจดี หญิงสูงวัยยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตรก่อนกล่าวนำบทสนทนา เมื่อเห็นว่าคู่สนทนาที่อยู่เบื้องหน้ายังคงกลัว กังวลและงุนงงกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ “ป้าชื่อโอนิก เป็นแม่นมของเจ้าชายคิเรียว คุณหนูสั่งให้ข้ามาดูแลพระนาง” “ฉัน...ฉันน่ะเหรอ?!?” “เพคะ พระนางมีนามว่าอย่างไร” “ฉัน ฉันชื่อชัชชริร เรียกเฟรนก็ได้ค่ะ” “ชื่อของพระนางแปลกจริง แต่ก็เอาเถอะ ก่อนที่จะสงสัยไปมากกว่านี้ ขอให้พระนางไปอาบน้ำชำระร่างกาย เปลี่ยนองค์ทรงเครื่องก่อนดีกว่า แล้วข้าจะอธิบายให้ฟังเท่าที่จะสามารถพูดได้” แม้หญิงสาวจะคงต้องการคำตอบมากขนาดไหน แต่ในเวลานี้เธอเห็นด้วยกับคำพูดของหญิงสูงวัยเป็นอย่างมากเพราะในตอนนี้สภาพของหญิงสาว เนื้อตัวเลอะเถอะเปรอะเปื้อน มอมแมมยิ่งกว่าขอทาน เสื้อผ้า หน้าตา เนื้อตัวเต็มไปด้วยดินโคลน เหม็นอับชื้นทั้งตัว ถ้าพ่อมาเห็นฉันตอนนี้คงให้แม่ผลิตลูกสาวใหม่แทนคงจะดีซะกว่า หลังจากอาบน้ำ หญิงสาวเดินออกมาด้วยหน้าตาที่สดชื่นขึ้น เธอพยายามมองสำรวจไปรอบๆห้องก่อนจะเห็นหญิงสาวคนหนึ่งหน้าตาผิวพันผุดผ่องที่ถูกดูแลเป็นอย่างดี หญิงสาวคนนี้ชื่อนาตาชา เธอบอกว่าเป็นลูกสาวของป้าโอนิก และไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านั้นเดินตรงเข้ามาจับหญิงสาวจัดองค์ทรงเครื่อง จัดเสทผม และแต่งหน้าเป็นอย่างดี ก่อนที่เธอจะเดินออกไป พร้อมกับที่ป้าโอนิกเดินเข้ามาสำรวจตรวจสอบดูความเรียบร้อยของเธอ ก่อนที่คำถามจะพลั่งพลุประดั่งประด่าเข้ามา หญิงสาวก็โผลงขึ้นมาไม่รอให้หญิงสูงวัยได้เอ่ยก่อน “อย่าพึ่งสนใจว่าฉันเป็นอย่างไรนะคะ ช่วยตอบคำถามให้ฉันก่อนเถอะนะ ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหว” “อย่าพึ่งรีบร้อน ข้าจะอธิบายเท่าที่จะสามารถอธิบายได้ให้ละกัน” “เฟรนขอเรียกคุณว่าคุณป้าละกันนะคะ คุณป้าโอนิกก็เรียกฉันเหมือนคนปกติธรรมดาเถอะค่ะ ฉันไม่ค่อยคุ้น ฟังแล้วมันจักกะจี้ เรียกฉันว่าเฟรนก็ได้ค่ะ” “ได้จ่ะ คือข้า..เออ ป้า” “ค่ะ เฟรนขอถามเลยละกันนะคะ ที่นี่ที่ไหน ไม่ใช่โลกเหรอค่ะ” “ที่นี่คือดาวลิลส์ ไม่ใช่โลกอย่างที่หนูเฟรนเข้าใจ” “ช่วยอธิบายให้ละเอียดได้มั้ยคะว่าดาวลิสส์มันคืออะไร อยู่ส่วนไหนของจักรวาล” “ดาวลิสส์อยู่ทางตอนเหนือของจักรวาลทั้งหมด” ป้าโอนิกว่าพลางกางแผนที่ให้หญิงสาวดูพร้อมกับอธิบายต่อจนหญิงสาวพอเข้าใจกับสถานที่ที่เธออยู่ในตอนนี้ ดาวลิสส์อยู่ทางตอนเหนือของจักรวาล ดาวที่อยู่ไม่ห่างมากนักคือดาวฟาร์เป็นดาวพ่อของดาวลิสส์ มีขนาดใหญ่กว่าหลายเท่า ถูกปกครองโดยกษัตริย์ออดิกซึ่งเป็นพระบิดาของเจ้าชายคิเรียว และเจ้าชายดาค ส่วนทางด้านตะวันตกของดาวลิสส์คือดาวรูดาร์ เป็นดาวที่เจ้าชายคิเรียว เจ้าชายแห่งดาวลิสส์แห่งนี้สามารถยึดครองได้ จึงต้องส่งบุตรสาวทั้งสองเป็นเครื่องบรรณาการให้แก่เจ้าชายคิเรียว แต่ถึงอย่างไรเจ้าชายคิเรียวไม่ทรงทำร้ายหรือดูหมิ่นเกียรติของพระนางทั้งสอง ซึ่งดาวทั้งหมดนี้เป็นดาวของอาณาจักร์แบลคโครว์หรือกาดำ ส่วนฝ่ายแบลคสวอนหรือหงส์ดำจะมีดาวมาร์เป็นดาวพ่อ ซึ่งมีกษัตริย์เรบอสครองราชย์อยู่ ส่วนดาวลูกคือดาวนูร์ จะมีเจ้าชายยูปกครอง และมีเจ้าหญิงกรีย์ซึ่งเป็นพี่สาวของเจ้าชายยู และคนสุดท้ายคือเจ้าชายไอซ์อยู่ด้วย และห่างไกลออกไปไม่มากนัก จะมีอาณาจักรของไวท์คราวน์(กาขาว)และไวท์สวอน(หงส์ขาว) ซึ่งเคยเป็นที่ๆอุดมสมบูรณ์ มีเหล่าไวท์คราวน์และไวท์สวอนอยู่จำนวนมากแต่บัดนี้ทั้งสองอาณาจักรได้ล้มสลายแล้ว แบลคโครว์และแบลคสวอนเริ่มเปิดศึกสงครามตั้งแต่เมื่อไหร่ แทบจะไม่มีใครทราบได้ แต่มีช่วงหนึ่งที่ทั้งสองพยายามเจริญสัมพันธไมตรีแต่สุดท้ายก็มีเหตุการณ์ทำให้เกิดความบาดหมางระหว่างแบลคโครว์และแบลคสวอน ด้วยสาเหตุที่ว่า… - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -