已经是第一章了
บทที่ 5 นี่ฉันฝันไปหรือเปล่า
- - - ตำนักรับรองของดาวลิสส์ (ห้องทรงงาน) - - -
“องค์ชาย มีหญิงสาวอีกนางหนึ่งรุกล่ำเขตพระราชฐาน นางบอกมาจากดาวโลกอีกแล้วพะยะค่ะ”
ธีร์นำความไปบอกคิเรียว หลังจากพบหญิงสาวเดินออกมาจากเขตพระราชฐานหรือสวนต้องห้ามด้วยสภาพที่เลอะเถอะเปรอะเปื้อน
“แล้วตอนนี้นางอยู่ที่ใด”
“ฮาฟนำตัวนางไปไว้ที่คุกใต้ดิน”
“งั้นรึ ถ้าเช่นนั้นพาตัวนางไปไว้ที่ห้องรับรอง นางอาจเป็นเพื่อนที่หญิงสาวจากต่างแดนก่อนหน้านี้กล่าวถึง”
“รับทราบ”
“ระวังตัวด้วย อย่าให้ใครล่วงรู้ไปมากกว่านี้”
“ขอรับบบบบ”
“ปล่อยฉัน ฉันทำอะไรผิดทำไมต้องมาจับฉันด้วย จะพาฉันไปไหนอีก แล้วเพื่อนฉันอยู่ไหน”
ฟอร์เอะอะโวยวายเสียงดังก่อนที่จะถูกโปะด้วยยาสลบ หลังจากนั้นธีร์จึงนำตัวหญิงสาวไปไว้ที่ห้องรับรองโดยมีฮาฟเป็นคนดูต้นทาง
- - - ณ ตำนักรับรองของดาวลิสส์ (ห้องนอน) - - -
“ฟอร์ แกเป็นอะไร พวกนายทำอะไรเพื่อนฉัน” หญิงสาวตะโกนเรียกพร้อมกับเขย่าร่างของเพื่อนสาวของเธอด้วยความรู้สึกเป็นห่วง
“ไม่ต้องตกใจไป อีกไม่ช้าเพื่อนของพระนางจะฟื้น เราทำไปเพื่อความปลอดภัยของตัวพระนางทั้งสอง โปรดจงเข้าใจ” ธีร์รีบอธิบาย ก่อนสีหน้าที่ดูเคร่งเครียดของหญิงสาวเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนจะค่อยๆคลายกังวลลง
“ข้าทั้งสองขอตัวก่อน” ชายทั้งสองพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนเดินออกจากห้องนี้ไป
“ฟอร์!!” หญิงสาวตะโกนเรียกเพื่อนสาว หลังจากเห็นเพื่อนของเธอค่อยๆลืมตาขึ้นมา
“ยัยเฟรนนนนนน” เมื่อฟอร์ลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าเป็นเพื่อนสาวของเธอ ก็รีบกระเด้งตัวขึ้นมากอดหญิงสาวด้วยความดีใจ
“แกหยิกฉันหน่อยสิ ฉันฝันไปหรือเปล่า”
“นั่นน่ะสิ แล้วมันเกิดอะไรขึ้น”
“เดี๋ยวฉันเล่าให้แกฟังเท่าที่รู้ละกัน”
หญิงสาวเล่าเรื่องทั้งหมดที่ป้าโอนิกได้บอกเธอให้เพื่อนสาวฟัง ก่อนที่เพื่อสาวนั้นจะมีสีหน้าท่าทางไม่แตกต่างจากเธอเลยหลังจากได้รู้ความจริง
“ฉันไม่อยากจะเชื่อ แกช่วยตบหน้าฉันเลยดีกว่า แล้วบอกว่าฉันฝันไป”
“ฉันก็เหมือนแกแหละ แต่จะให้ทำไงได้ล่ะ ก็มันเป็นไปแล้ว”
“ฉันอยากกลับบ้าน”
“มันต้องมีวิธีสิ แต่ก่อนอื่นฉันว่าแกไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนดีมั้ย ทางนู้นนะห้องน้ำ”
“เป็นความคิดที่เยี่ยมมาก”
แต่ก่อนที่เพื่อนสาวของเธอจะเดินตรงไปเปิดประตูก็หันหลังกลับมาแล้วมองดูชุดของหญิงสาวก่อนหัวเราะออกมา
“ไม่ต้องหัวเราะฉันเลยนะ เดี๋ยวแกก็ต้องใส่เหมือนฉันอยู่ดี”
ทันทีที่ฟอร์อาบน้ำเสร็จ นาตาชาหญิงสาวที่ก่อนหน้านี้เคยเปลี่ยนชุดให้เฟรนก็เข้ามาเปลี่ยนให้เพื่อนของเธออีกครั้ง
“พี่นาตาชา!!” เฟรนยิ้มให้หญิงสาวที่อายุมากกว่าเล็กน้อย เธอรู้สึกว่ามีผู้หญิงคนนี้อยู่แล้วอุ่นใจ ก่อนจะวิ่งเข้าไปจับมือของเธอมานั่งลงข้างๆ
“เพคะ” หญิงสาวยิ้มให้เล็กน้อยก่อนลงมือจัดการแต่งองค์ทรงเครื่องให้ฟอร์อีกครั้ง ก่อนเดินออกไป
“เราเหมือนเจ้าหญิงในนิยายเลยเนอะ แล้วก็จะมีเจ้าชายมา จุด จุด จุด อ๊ายยยยยย คิดถึงตรงนี้มันอิ่มเอิบ” หลังจากแต่งตัวเสร็จสับ หญิงสาวสองคนหันหน้ามามองกันอย่างรู้ทัน
“อ๊ายยยยยยยยยย ยัยบ้า เราถูกจับตัวอยู่นะ จับตัวเข้าใจมั้ยยยยยยย”
“อุ้ย!! ลืมซะสนิทเลย แหะ” เพื่อนสาวยิ้มเจื่อนๆให้หลังจากหลงระเริงไปกับชุดพักหนึ่ง
“แทนที่จะมาชื่นชมกับชุด คิดฝันหวานกับเจ้าชายมาหาทางกลับบ้านดีกว่ามั้ย”
“หรือแกไม่คิด อมทั้งวัดทั้งโบสถ์มาฉันยังไม่เชื่อแกเลยรู้มั้ย ยัยเฟรนนนนนนี่”
“ย่ะ!!..เรามันแฝดนรก ถึงจะไม่ใช่แฝดแท้แต่ก็รู้ยันตับไตไส้พุง อยากให้เจ้าชายแอ๋มก็ไม่มีกักไม่มีปิดนะจ่ะ จะบอกให้”
“ฮั่นแน่!!..ที่แท้ก็เก็บอมพะนำไว้อยู่นี้เอง”
“แต่ถ้าเจอเจ้าชายจอมเผด็จการแบบนี้ฉันขอถอนตัวละกัน แกเอาไปเลยนะ เอาไปไกลๆฉันเลย...ตอนนี้ประโยคเดียวเลย ฉันอยากกลับบ้านนนนนนนน” เฟรนเอ่ยถึงบุคคลที่สามอย่างไม่สบอารมณ์
“นั่นสิ!!...ไม่รู้ว่าคุณนายรรัร คุณชายชัชณัชจะเป็นยังไงบ้าง”
“นั่นสิคุณนายรริร คุณชายชัชณิช ไอ้พี่ไฟท์ก็เหมือนกัน ตามหาลูกสาว น้องสาวสุดสวยกันให้ควักแน่เลย”
- - - บนโลกมนุษย์ ณ บ้านของฟอร์ - - -
ครอบครัวทั้งสองบ้านเมื่อรู้ว่าลูกสาวหายตัวไปก็มารวมตัวที่บ้านของฟอร์ ชัชณิช(พ่อของเฟรน) รรัร(แม่ของฟอร์) มีความเห็นตรงกันว่าจะไปแจ้งตำรวจ แต่ชัชณัช(พ่อของฟอร์) และรริร(แม่ของเฟรน) ต่างรู้สาเหตุตั้งแต่เห็นสภาพที่เกิดขึ้นหน้าบ้านแล้ว ก่อนที่ทั้งสองจะตัดสินใจบอกความจริง
ชัชณิช(พ่อของเฟรน) และรรัร(แม่ของฟอร์) ต่างมีก็ตกใจและไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ทั้งสองเล่า แต่ก็ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น
“ไม่อยากจะเชื่อเลย นี่ฉันฝันไปใช่มั้ย”
“คุณรัร ผมขอโทษที่ปิดบังเรื่องนี้มาโดยตลอด”
“ไม่เป็นไรนะคุณ เรื่องที่มันผ่านไปแล้ว เรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ เรามาหาทางช่วยลูกดีกว่า”
“คุณณิชฉันผิดไปแล้ว ฉันมันเห็นแก่ตัว”
“อย่าโทษตัวเองเลย ในตอนนั้นคุณก็พยายามจะอธิบายให้ผมฟัง แต่ผมไม่สนใจว่าในอดีตคุณจะเป็นอย่างไร ขอให้คุณเป็นคุณก็พอ”
“ผมเชื่อว่าลูกของเราทั้งสองคนจะต้องปลอดภัย”
“ไม่ต้องห่วงนะคุณรัร คุณณิช เรื่องนี้ต้นเหตุเพราะฉัน ฉันกับคุณณัชรับปากว่าจะทำให้ดีที่สุด”
- - - ณ อาณาจักรแห่งดาวนูร์ (แบรคสวอน :หงส์ดำ) - - -
“หน่วยลับที่ดาวลิสส์บอกงั้นรึ”
“ขอรับ แต่ก็ยังไม่ทราบแน่ชัดเพราะเรื่องนี้ดูเหมือนเจ้าชายคิเรียวจะปิดเป็นความลับแม้แต่คนของดาวลิสส์เองก็น้อยมากที่จะรู้เรื่องนี้ และข่าวนี้เกรงว่าดาวอื่นยังไม่เป็นที่ทราบกัน เราต้องรีบชิงตัวไวท์สวอน(หงส์ขาว)และไวท์โครว์(กาขาว)มาก่อน ก่อนที่ดาวอื่นจะล่วงรู้นะขอรับ” พริดิกผู้ติดตามคนสนิทนำความมาทูลเจ้าชายยูหลังจากได้รับทราบข้อมูลทันที
“พริดิกปิดเรื่องนี้เป็นความลับ เดี๋ยวข้าจัดการเอง” ว่าแล้วเจ้าชายยูก็เรียกผู้ติดตามคนสนิทอีกคนนั่นคือเลเอฟรวมทั้งเจ้าชายไอซ์น้องชายของตนติดตามไปด้วย
- - - ณ ตำนักรับรองของดาวลิสส์ (ห้องทรงงาน) - - -
“จะให้ใครล่วงรู้ไม่ได้ ว่าเราพบหญิงสาวต่างแดนทั้งสอง ซึ่งอาจเป็นไวท์สวอนหรือไวท์โครว์ก็เป็นไปได้”
“เอาแบบนี้มั้ย”
“เจ้าคิดอะไรได้ พูดมา”
“เราจะให้นางทั้งสองปลอมตัวเป็นคนรับใช้ แล้วเราก็หาหญิงสาวนอกเมืองที่ไม่มีผู้ใดเคยเห็นหน้ามาก่อน ปลอมเป็นนางทั้งสอง”ฮาฟเสนอความเห็นระหว่างการประชุมที่ดูจะไม่เป็นทางการระหว่างทั้งสาม
“ข้าก็เห็นด้วยกับฮาฟนะขอรับ เพราะในตอนนี้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เคยเห็นใบหน้าของนางทั้งสอง แล้วข่าวเรื่องการพบเจอนางทั้งสองก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว”
“เป็นความคิดที่ไม่เลว แต่จะหาหญิงสาวที่เราสามารถไว้ใจได้ยังไงล่ะ”
“สองพี่น้องที่พระองค์เคยช่วยเหลือไงเพคะ นางทั้งสองคงเต็มใจเป็นอย่างยิ่ง” ฮาฟเสนอออกมาพลางมองไปที่ธีร์ที่ฟังแล้วก็ตกใจ
“อื้ม ดีมาก” คิเรียวฟังข้อเสนอของฮาฟก่อนเห็นพ้องต้องกัน แต่ที่แน่ๆมีชายคนหนึ่งในห้องมีสีหน้าที่แสดงออกชัดเจนว่าไม่พอใจ แต่มันยิ่งทำให้ชายทั้งสองคนหันมองหน้าอย่างรู้กัน
“เรื่องนี้คงต้องให้ธีร์จัดการ คงติดต่อได้ไม่ยาก ใช่มั้ยธีร์” ฮาฟหันไปย้ำบอกกับธีร์อีกครั้ง
“ข้าว่าอย่าเลย...”
“เอาตามนั้น ไปคืนนี้แหละอย่าให้ใครรู้ล่ะ ฝากด้วยนะ” ก่อนที่เจ้าชายคิเรียวและฮาฟจะมองหน้าอย่างรู้กันอีกครั้งหนึ่ง
“รับคำสั่งพะยะค่ะ ท่านชายเคียววววววว” ธีร์รับคำสั่งก่อนหันไปมองฮาฟอย่างไม่สบอารมณ์
ใช้เวลาไม่นานธีร์ก็สามารถไปพาตัวหญิงสาวทั้งสองมาพบคิเรียวได้ตามคำสั่ง
“ที่ข้ามาก็เพราะเจ้าชายหรอกนะ”
“ข้าคงอยากทำงานร่วมกับเจ้า ใจจะขาดละมั้ง” เสียงของหญิงชายคู่หนึ่งกำลังปะทะคารมกันอยู่พร้อมๆกับที่เดินเข้ามาหาคิเรียวภายในห้อง แต่ก็ยังไม่วายทะเลาะกันไม่หยุด
“พอเถอะพี่โอนิส” โซนิซ น้องสาวปรามก่อนพยายามแยกหญิงชายคู่นี้ที่เจอหน้าเป็นต้องทะเลาะกัน ออกจากกันให้เร็วที่สุด เสียงทะเลาะของทั้งสองดังออกไป ก่อนจะถูกสงบศึกด้วยเจ้าชายคิเรียวที่เดินเข้ามาพร้อมกับฮาฟ
“เจ้าทั้งสองรู้หน้าที่แล้วใช่มั้ย”
“ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกเพคะ เพราะคนสนิทขององค์ชายพูดไม่รู้เรื่อง” โอนิสเริ่มเปิดศึกอีกครั้ง
“นี่!!...พูดจาหาเรื่องกันแบบนี้ เดี๋ยวจะปิดปากด้วยปากซะเลยดีมั้ย” ธีร์ ผู้ดูแลของคิเรียวหันมองค้อนมีน้ำเสียงและสีหน้าที่ไม่พอใจอย่างมากที่หญิงสาวเอาแต่คอยหาเรื่องเขาตลอดทาง แต่ชายคนนี้ก็ใช่ย่อย เห็นแบบนี้พอเจอผู้หญิงแบบนี้เข้าไปถึงกับไม่เป็นตัวของตัวเองเลย
“หยาบคาย”
“ธีร์!!” เสียงเอ็ดเล็กน้อยของเจ้าชายคิเรียวที่แทรกขึ้นมาทำให้ชายผู้นี้ต้องชะงัก
“ฮาฟ เจ้าอธิบายให้นางทั้งสองเข้าใจด้วยเหนื่อยใจกับคู่นี้จริงๆ”คิเรียวหันไปสั่งผู้ดูแลคนสนิทอีกคนก่อนหันมองหน้าชายหญิงทั้งสองอย่างเหนื่อยใจที่ยังจ้องหน้ากันจนตาแทบทะลักออกมา
“ขอรับบบบบบ องค์ชาย”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
已经是最新一章了
加载中
