บทที่ 4 ฉันไม่มีเงิน

หนึ่งอาทิตย์แล้วที่ฟีนิกไม่ได้ตอบข้อความกลับมาและไม่ได้กลับบ้าน ฮาวายเดาความคิดของเขาไม่ออก และไม่เดาอีก เธอเลือดกำเดาไหลบ่อยมากขึ้นเรื่อยๆ ผมเองก็หลุดออกมาเป็นกำๆ ความเจ็บที่ถูกส่งออกมาจากกระดูกทำให้เธอได้แต่ใช้แอลกอฮอล์มาลดความเจ็บปวด และมีผลทำให้ตัวเองด้านชา “ ให้เหล้าที่แรงที่สุด ” ในบาร์ สายตาของฮาวายว่างเปล่าหยุดอยู่บนร่างของผู้ชายผู้หญิงมากมาย ชีวิตเป็นๆ ความกระตือรือร้นที่ใช้ไม่หมด เดิมทีพวกนี้เป็นสิ่งที่เธอควรจะมี อันข้างหน้าเดินมาถึงสุดปลายทางแล้ว อันข้างหลังมอบให้กับฟีนิกหมด มาถึงตอนนี้ เธอเหลือแต่โครงร่างที่กำลังจะเน่าเปลื่อย ฮาวายยกยิ้มมุมปากอ่อนๆ กระดกเหล้าข้างมือเข้าไปหมดในครั้งเดียว กำลังจะเอาอีกแก้วหนึ่งก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย “ คุณฮาวายครับ คุณไม่เอาชีวิตแล้วจริงๆหรอครับ? ” เจอาร์ถามเสียงขรึม เขานึกไม่ถึงว่านานๆทีออกมาครั้งหนึ่งจะเจอกับคนไข้ของตัเอง ฮาวายแปลกใจน้อยๆ : “ หมอ คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ? ” เจอาร์มองเธอด้วยสายตาตำหนิ ในใจของเขาฮาวายไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีคนหนึ่ง คล้ายกับฮาวายรู้ความคิดของเขา อาจจะเป็นเพราะบรรยากาศอึดอัดมากเกินไป และอาจจะเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์กำลังแรง เธอไม่ได้เงียบอย่างเวลาเดิม เธอเริ่มพูดขึ้นมาก่อน “ ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบฉัน พูดความจริงแล้วฉันก็ไม่ชอบฉันที่เป็นแบบนี้! แต่ว่าฉันเกลียดนี่ ฉันก็โมโหนี่! ฉันอยู่กับสามีของฉันเก้าปี ผลสุดท้ายล่ะ? เขามีลูกกับผู้หญิงคนอื่น และฉันก็เป็นโรคที่กำลังจะตาย กรรมมั้ง ไม่ฟังคำเตือนของผู้ใหญ่ จะเชื่อความรักที่ควรตายพวกนั้นให้ได้ ดังนั้นฉันเลยเสนอออกมาว่าจะหย่าโดยที่ไม่คิดให้รอบคอบ หมอคะ คุณว่าฉันสมควรตายใช่ไหมคะ! ” เจอาร์เม้มปากแน่น นึกไม่ถึงว่าตัวเองจะได้ยินเรื่องพวกนี้ ฮาวายมองเขาในดวงตาเต็มไปด้วยความขมขื่น : “ หมอคะ ฉันไม่อยากตาย ฉันไม่มีหน้าไปพบพ่อแม่ของฉันที่เสียชีวิตไปแล้วจริงๆ แต่ฉันก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ เพราะฉันไม่มีเงิน คุณรู้ไหม? ฉันไม่กลัวการรักษาด้วยยาเคมีบำบัด แต่เป็นเพราะฉันไม่มีเงินรักษาด้วยยาเคมีบำบัด...... ” เธอคว่ำหน้าอยู่บนบาร์ ปล่อยโฮ่ออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ ศักดิ์ศรีที่สร้างขึ้นมาวินาทีนี้ทลายลงมาหมดแล้ว เจอาร์มองผู้หญิงตรงหน้า ดวงตาหมนหม่อง อดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า : “ ทุกอย่างต้องมีวิธีจัดการแน่ แค่คุณบอกผมว่าคุณอยากมีชีวิตอยู่ ” ...... ฟีนิกจอดรถอยู่ใต้ตึก นึกไปถึงข้อความที่ฮาวายส่งมานั้นแล้วในใจเริ่มมีไฟลุกขึ้นมา สุดท้ายแล้วฮาวายก็ไม่สนใจเขา ที่พูดว่าหย่าออกมาอย่างง่ายดาย หรือว่าจะเป็นเพราะเขาเล่นของข้างนอกมากเกินเหตุไป! แสงไฟจากรถที่อยู่ไกลออกไปสว่างขึ้นมา ฟีนิกมองไปอย่างอัตโนมัติ จากนั้นก็เบิกตากว้างทันที ข้างที่นั่งคนขับรถที่รถขับมาทางนี้มีฮาวายนั่งอยู่! “ หมอเจอาร์คะ คืนนี้ขอบคุณมากจริงๆเลยนะคะ ” ฮาวายลงจากรถแล้วเอ่ยขอบคุณอย่างมีมารยาท “ ไม่เป็นไรครับ พรุ่งนี้มาโรงพยาบาล ผมออกยาบรรเทาอาการปวดให้คุณ ” เจอาร์ยิ้มออกมาอย่างหายาก กลั้นความสงสารในใจไว้แล้วกลับรถจากไป ฮาวายมองท้ายรถที่จากไปไกล เตรียมจะขึ้นไปข้างบน หางตาของเธอมองเห็นมือใหญ่คู่หนึ่งดึงเธอไว้ แล้วโยนเธอไปติดกับกำแพงอย่างแรง ดวงตาของฟีนิกแดงก่ำกัดฟันถามว่า : “ ฮาวาย คุณข้องเกี่ยวกับผู้ชายคนอื่น! ” ฮาวายคลำช่วงเอวที่เจ็บจนชาหนึบ กลั้นเหงื่อเย็นที่ซึมออกมาแล้วพูดว่า : “ เขาคือหมอ ฉันเล่นไม่เก่งอย่างคุณ ” ฟีนิกกลั้นหายใจ เขานึกไม่ถึงว่าฮาวายจะพูดคำที่เยาะเย้ยเขาออกมา เขาโมโหจนขาดสติไป : “ ทำไม อยากหาผู้ชายคนหนึ่งมาแกล้งเป็นหมอ จะได้พูดว่าคุณเป็นโรคร้ายที่รักษาไม่หายเพื่อปกปิดเรื่องที่คุณมีชู้หรอ! ” ฮาวายร้องไห้ออกมา ระหว่างพวกเขา ทำไมถึงได้เดินมาถึงจุดที่พูดทำร้ายกันแบบนี้? “ ฟีนิก ฉันเป็นโรคมะเร็งเลือดจริงๆ ” เธอพูด