บทที่ 8 หาไม่เจอ

โรงพยาบาล วินาทีที่เอเรียได้ยินคำพูดประโยคนั้นของชายหนุ่ม ร่างทั้งร่างของเธอก็ตกตะลึงไปหมด พูดอย่างไม่อยากจะเชื่อว่า : “ ฮาวายสำคัญกับคุณมากขนาดนี้เลยหรอคะ? จนถึงขั้นทำให้คุณยอมเสียทุกอย่างและชื่อเสียงไป? ” “ แล้วแต่ว่าคุณจะคิดยังไง ” ฟีนิกลุกขึ้นแล้วพูด : “ คุณพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลดีๆ หายดีแล้วไปคิดเงินเดือนที่แผนกการเงิน ” เอเรียเข้าใจ ความหมายก็คือจะเลิกกับเธอ เธอรีบร้องอย่างโหยหวนว่า : “ ประธานฟีนิกคะ ฉันผิดไปแล้วค่ะ ฉันจะเก็บความคิดที่ไม่ควรคิดพวกนี้ เข้าไป คุณอย่าจากฉันไปดีไหมคะ? ” “ เอเรีย เราขาดกันแบบนี้แหละ ” ฟีนิกเดินออกไปข้างนอก แผ่นหลังหนักแน่นและเด็ดขาด หลังจากที่ฟีนิกออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว ก็ขับรถมาจอดยังใต้คอนโด เขานั่งอยู่บนรถอย่างเงียบๆแล้วจุดบุหรี่ขึ้นมาม้วนหนึ่ง นึกหาคำพูดว่าเดี๋ยวจะพูดยังไงกับฮาวาย ตามนิสัยของเธอแล้ว คำพูดดีๆสามารถโอ๋เธอได้ผล ตัวเองก็ตัดสินใจจะตัดขาดกับด้านนอกให้สะอาด อาจจะจัดการไม่ยากขนาดนั้น ฟีนิกดับบุหรี่แล้วลงไปจากรถ มองไปข้างบนอย่างเคยชินแล้วรู้สึกถึงความผิดปกติทันที ท้องฟ้าช้างนอกมืดแล้ว ทำไมในบ้านถึงยังไม่เปิดไฟ? ความรู้สึกไม่ดีวนไปมาอยู่ในใจ ฟีนิกพุ่งขึ้นไปด้านบนจากสามก้าวเปลี่ยนเป็นสองก้าว ล้วงกุญแจออกมาเปิดประตู ในห้องเงียบสงบ ไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่เลย “ ฮาวาย? ” ฟีนิกลองเรียก ไม่มีคนตอบ เขากดเปิดไฟ ของในห้องถูกจัดเก็บไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย มองห้องที่ว่างเปล่า ฟีนิกรู้สึกว่ามีก้อนหินก้อนใหญ่ทับหัวใจไว้จนเกือบจะหายใจไม่ออก ฟีนิกล้วงมือถือออกมาโทรไปหาฮาวาย เธอกลับปิดเครื่องไว้ “ ให้ตายเถอะ! ” ฟีนิกโทรไปหาผู้ช่วย : “ ตามหาเดี๋ยวนี้ ฮาวายหายตัวไปแล้ว! ” อีกข้างหนึ่ง ฮาวายเดินอยู่บนท้องถนนที่มีหิมะและลมพัดผ่าน เธอมองทิวทัศน์ที่คุ้นเคยและรู้สึกไม่คุ้นเคยในเวลาเดียวกัน เวลานั้นเธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะไปที่ไหน ความรู้สึกไร้ที่พึ่งพุ่งขึ้นมาในหัวใจของเธอ ฮาวายเดินโค้งไปตรงมุมถนน จู่ๆตรงปลายจมูกก็รู้สึกถึงความอุ่น เธอยกมือเช็ดอย่างอัตโนมัติ มือเต็มไปด้วยเลือด เธอกังวลเล็กน้อย แต่เธอมีสติ เธอเงยหน้าขึ้นน้อยๆ เอาทิชชู่ออกมาจากกระเป๋าอุดจมูกไว้ ยืนอยู่ที่นั้นอย่างเงียบๆ หวังว่าจะเป็นอาการกำเริบอย่างเช่นทุกครั้งของโรคที่เป็น แต่ฮาวายนึกไม่ถึงว่าหลังจากที่เลือดไหลแล้วสมองของเธอก็เวียนไปหมด เมื่อเธอรู้สึกได้ว่าเรื่องไม่ปกติเธอก็ล้มลงหมอบอยู่บนพื้นแล้ว คนที่เดินอยู่บนท้องถนนเยอะมาก เธอยกมือขึ้นอย่างยากลำบาก สุดท้ายก็หมดสติเข้าไปอยู่ในความมืด...... ฟีนิกนั่งอยู่ในห้องทำงาน ที่เขี่ยบุหรี่ตรงหน้าเต็มไปด้วยก้นบุหรี่ เขาเคยนึกว่าฮาวายจะทะเลาะกับเขา แต่ไม่เคยนึกมาก่อนว่าวันหนึ่งที่เขากลับบ้านแล้วจะไม่เห็นเธอ ในที่สุดวินาทีนี้เขาก็เข้าใจเสียที อะไรคือสิ่งที่ขาดไม่ได้ ดีเดย์เดินเข้ามามองจากสีหน้าของเขาแล้วฟีนิกก็ถามว่า : “ ยังหาไม่เจออีกหรอ? ” “ ประธานฟีนิกครั้บ ผมตรวจดูกล้องวงจรปิดของถนนทุกกล้องแล้ว ไม่เห็นร่างของคุณผู้หญิงครับ ” ดีเดย์พูดอย่างลำบากใจ เตรียมพร้อมที่จะรับโทสะของฟีนิก นึกไม่ถึงว่าชายหนุ่มแค่โบกมือเบาๆเท่านั้น พูดว่า : “ ตามหาต่อ ” ฟีนิกยื่นมือออกไปหยิบบุหรี่ ซองบุหรี่ว่างเปล่า เขาโยนซองบุหรี่ทิ้งไปข้างๆอย่างรำคาญ จู่ๆก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา ผู้ชายคนนั้น ไอ้คนที่ส่งฮาวายกลับมาในคืนนั้น! “ ดีเดย์ ไปตรวจกล้องวงจรใต้ตึกบ้านผมของวันที่ 27 ตอนกลางคืน! ” ในโรงพยาบาล เจอาร์มองชายหนุ่มที่มีไฟอารมณ์ ในใจของเขาเองก็เต็มไปด้วยโทสะ “ ฮาวายเป็นภรรยาของคุณ คุณเฝ้าเธอไว้ไม่อยู่ มาหาผมมีประโยชน์อะไร? ” ในใจของเจอาร์เองก็กำลังสงสัย ผู้หญิงคนนั้นทำไมถึงไม่มาตรวจอาการที่โรงพยาบาลอีก หรือว่าจะเผชิญหน้ากับความตายคนเดียว? พูดไม่ออกว่าเป็นเหตุผลอะไร เมื่อนึกไปถึงว่าฮาวายจะหายไปจากโลกนี้ ในใจของเจอาร์ก็รู้สึกไม่ดีเลย เขาไม่อยากหาคำตอบของเหตุผลที่ลึกมากกว่านี้ ฟีนิกมองสีหน้าของเขา ไม่พูดอะไรมาก ความสงสัยในใจยังไม่หายไป ชี้เขาพร้อมพูดว่า : “ ทางที่ดีที่สุดคุณอย่าโกหกผม ” สถานการณ์ตอนนี้อยู่นอกการสันนิษฐานของเขา ผู้ชายคนนี้เป็นหมอจริงๆ และหลายปีมานี้คนที่ฮาวายรู้จักก็มีไม่กี่คน เธอจะไปที่ไหนกันนะ? ฟีนิกมองหิมะที่ตกลงมานอกโรงพยาบาล จู่ๆก็นึกถึงเรื่องที่สำคัญมากที่สุดที่เขาไม่ได้ให้ความสนใจ เขาเดินเข้าไปในโรงพยาบาลอีกครั้งแล้วถามว่า : “ คุณบอกว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณและฮาวายคือหมอกับคนไข้ งั้นคุณบอกผม เธอเป็นโรคอะไร? ”