บทที่ 3 โดนใส่ร้ายกลับ

บ่ายวันนั้น ณ ห้องรับแขกที่หรูใหญ่ ตำรวจสองนายยืนอยู่ข้างโซฟาอย่างเคร่งเครียด ครอบครัวของราเชลและครอบครัวของโจเซฟอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา สีหน้าของทั้งสองครอบครัวเคร่งเครียดมาก มีเพียงโจเซฟคนเดียวที่ไม่วิตกกังวลกับอะไรเลย เขาที่แต่งตัวหรูหราในชุดสบายๆอยู่บ้านสีเทา ท่าทางสง่า นั่งอยู่บนโซฟาอย่างขี้เกียจ ขาซ้อนกันทั้งสองข้าง วางมือไว้บนหลังโซฟา ท่าทางสบายมาก ไม่รู้สึกถึงความกดดันเลยสักนิด ใบหน้าของเขาดูดีหล่อเหลาเหมือนถูกแกะสลักมาอย่างดี รวมกับบุคลิกที่สง่าของเขาแล้ว ดูดีและมั่นคงกว่าผู้ชายทั่วไป และดูสวยสง่ากว่าผู้หญิงอีกด้วย สำหรับคนอื่นแล้ว เขาน่าดึงดูดมาก แต่สำหรับราเชลแล้วเขาก็คือปีศาจดีๆนี่เอง ตำรวจ “คุณราเชลครับ มีคนแจ้งความว่าคุณโดนโจเซฟขืนใจหรอครับ?” ราเชลไม่ได้เป็นคนแจ้งความ เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเป็นคนแจ้งกันแน่ เธอไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ที่ผู้อื่นรู้ไปทั่ว แต่เธอก็ไม่อยากปล่อยโจเซฟไปง่ายๆเหมือนกัน ราเชลน้ำตาคลอเธอมองไปทางฟาร์โร ว่าที่สามีของเธอที่นั่งอยู่อีกฝั่งอย่างเงียบๆ เวลานี้หัวใจของเธอเจ็บมาก ฟาร์โรก้มหัวไม่พูดอะไร สีหน้าของเขาแย่มาก ดูสุขุมน่ากลัว ตำรวจถามอีกครั้ง “คุณราเชลครับ คุณโดน........”ตำรวจยังไม่ทันพูดจบ เธอก็หลับตาแล้วพูดอย่างยึดมั่นว่า “ใช่ค่ะ” ครอบครัวของโจเซฟสีหน้าเปลี่ยนไปหมดเลย โดยเฉพาะแววตาของฟาร์โร ความเกลียดเริ่มเข้ามาในบรรยากาศทีละนิดทีละน้อย ผู้ชายอวบอ้วนวัยกลางคนโมโหขึ้นมาแล้วพุ่งไปทางโจเซฟ ดึงคอเสื้อของเขาขึ้น สายตาแดงก่ำ เหมือนไฟที่กำลังมอดไหม้ ตะโกนด้วยเสียงดัง “นายทำแบบนี้กับลูกสาวของฉันได้ยังไงกัน? เธอกำลังจะแต่งงานกับพี่ชายของนายนะ นายมันทำเกินไปเลยจริงๆ ไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเลย” โจเซฟผลักมือของผู้ชายคนนั้นออกอย่างเฉยชา จัดเสื้อของตนเองให้เข้าที่ แล้วพูดด้วยเสียงเย็นชา “ฉันนอนกับลูกสาวของคุณจริง แต่ใครขืนใจใครนั้นยังไม่รู้เลย?” ชายอวบอ้วนวัยกลางคนมองไปทางราเชล สายตาที่เจ้าอำนาจเต็มไปด้วยคำถาม ทำให้ใจของเธอกระตุกเล็กน้อย ไม่กล้าออกเสียงใดๆ ตำรวจเดินไปข้างหน้า “ในเมื่อคุณราเชลแจ้งความแล้ว รบกวนไปให้ปากคำที่โรงพักหน่อยนะครับ” โจเซฟหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดวีดีโอ แล้วเปิดเสียงให้สุด ส่งไปให้ตำรวจดู “ดูวีดีโอนี้ก่อนแล้วค่อยตัดสินใจนะว่าจะจับใคร” ในวีดีโอนั้นราเชลนั่งอยู่บนตัวของโจเซฟ แล้วพูดด้วยเสียงอ้อนวอน “ฉันจะเอานาย.....” เสียงของโจเซฟดังขึ้น “ราเชล หยุดเดียวนี้” “ฉันจะเอา ให้ฉันนะ” “หยุด” “ฉันไม่หยุด” เสียงที่น่าอับอายดังขึ้นเรื่อยๆ สีหน้าของทุกคนในเหตุการณ์ต่างอึ้งไปหมด ตำรวจทั้งสองต่างมองกันอย่างทำตัวไม่ถูก น้ำตาของราเชลคลอเบ้า เธอยืนขึ้นแล้วไปแย่งโทรศัพท์มา เธอมองดูวีดีโออย่างบอกไม่ถูก มือของเธอสั่น เสียงของเธอก็สั่นไปด้วย เธอรีบปิดวีดีโอทิ้ง “ปลอม....ของปลอม ไม่ใช่แบบนีนะ ฉันไม่เคยทำเรื่องแบบนี้นะ วีดีโอนี้ตัดต่อขึ้นมา เสียงก็ปลอม ......ปลอมทุกอย่าง” โจเซฟขมวดคิ้ว เข้ามาใกล้ราเชล มองลงมาที่ใบหน้าซีดขาวของเธอ พูดด้วยเสียงแหบอ่อนๆ “นี่คือเสียงของเธอเอง เธอกล้าดูวีดีโอถัดจากนี้ไหม จะมันกว่านี้นะ” ราเชลกัดริมฝีปากแน่น น้ำตาไหลพรากๆอาบแก้ม สายตาเฉียบคมมองไปทางโจเซฟ พูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ “ของปลอม ความจริงไม่ใช่แบบนี้ นายดื่มจนเมาแล้วมาที่ห้องนอนของฉัน ทับฉันไว้ที่เตียง แล้วปิดปากของฉันไว้ไม่ให้ตะโกน แล้วก็รุนแรงกับฉัน.... ฉันสลบไปตอนที่ขัดขืนนาย ฉันไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้หรอก......”