บทที่ 5 คนบ้า

พอเธอพูดจบ ก็เดินผ่านอนิกแล้วเข้าไปในบริษัทเลย อนิกไม่รู้จะทำไงต่อ ได้แต่มองตามไปทางเสาต้นใหญ่ที่อยู่อีกทาง โจเซฟยืนพิงอยู่หลังเสา ยืนเฉียงอยู่ตรงนั้น มองดูรองเท้าหนังของตนเอง ไหล่ที่หนาของเขาทำให้เขาดูแข็งแรงและมั่นคงมาก มือข้างหนึ่งสอดไว้ที่กระเป๋ากางเกง อีกข้างก็คีบบุหรี่ที่ดูดไปแล้วครึ่งม้วน คำพูดของราเชล เขาได้ยินชัดเจน เวลานี้สีหน้าของเขาดูแย่มาก เขายื่นบุหรี่มาสูบที่ปากอย่างสง่างาม ดูดไปหนึ่งที ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาถูกปกคลุมไปด้วยควันบุหรี่ อนิกเดินมาหาเขา “คุณเซฟครับ คุณราเชล....” อนิกหยุดพูดกระทันหัน ริมฝีปากของโจเซฟยิ้มอ่อนอย่างเยือกเย็น เขายืนตัวตรงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดินไปข้างหน้าถังขยะ ดับไฟบุหรี่แล้วทิ้งลงถังขยะ เขาไม่ได้พูดอะไรสักคำ แล้วเดินเข้าไปในบริษัทเลย ราเชลไปถึงห้องทำงาน พึ่งถึงได้ไม่นาน กำลังนั่งเปิดคอมอยู่ เวลานั้น เสียง“ปัง”ก็ดังขึ้น ประตูถูกเปิดออกอย่างเสียมารยาท เธอตกใจจนเงยหัวขึ้นมา ผู้ชายที่เธอเห็นตรงหน้า ทำให้สีหน้าของเธอแย่ลง แววตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดแค้น หลังจากนั้น เธอก็คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปที่ “รปภ...” “ตู๊ด ตู๊ด.....” สายไม่ว่าง นิ้วที่เรียวยาวของเขากดวางสายที่ตัวโทรศัพท์ ราเชลมองขึ้นไปทางมือของเขาอย่างโมโห และสบตากับแววตาที่สุขุมและเย่อหยิ่งของเขา ในใจของเธอกระตุกเล็กน้อย มือของเธอสั่นเบาๆ สีหน้าเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ เธอกลัวโจเซฟ แต่ความเกลียดก็เพิ่มขึ้นในใจของเธอ เธอพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ “ออกไป ตรงนี้ไม่ต้อนรับนาย” เขาปล่อยมือออกจากโทรศัพท์ มือทั้งสองวางอยู่บนโต๊ะทำงาน สายตาที่ดึงดูดของเขาจ้องไปทางราเชล ขยับตัวเข้าไปหาเธอใกล้ๆแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “เราคุยกันหน่อยนะ” ราเชลยืนขึ้นอย่างร้อนรน เธอผลักเก้าอี้ออกอย่างโมโห หัวใจเต้นแรงผิดจังหวะ พูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่หอบพร้อมกับชี้ไปทางประตู “ออกไปไกลๆ ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคนเลวอย่างนาย” โจเซฟสอดมือทั้งสองเข้าไปที่กระเป๋ากางเกง ยืนตัวตรง สายตาเฉยชา พูดด้วยโทนเสียงเบาๆ “ได้ งั้นก็ไม่ต้องคุย พรุ่งนี้เช้าสิบโมง เจอกันหน้าอำเภอ เราไปจดทะเบียนสมรสกัน” เธอโดนผู้ชายที่โอหังคนนี้ยั่วโมโหถึงสุดขีดแล้ว เธอกัดฟันแล้วพูด “นายฝันไปเถอะ ฉันยอมตายดีกว่าถ้าต้องแต่งงานกับคนเลวที่มาขืนใจฉัน” เขาโดนด่าไปแต่กลับไม่รู้สึกอะไร ริมฝีปากขยับเล็กน้อยและยิ้มอ่อน พร้อมกับแววตาที่เจ้าเล่ห์อันตรายและเข้าหาเธอทีละก้าว เธอตกใจจนต้องรีบถอยหลังออกไป “เรื่องนี้เธอปฏิเสธไม่ได้ ถ้าพรุ่งนี้ฉันไม่เจอเธอที่อำเภอ เธอจะเจอคลิปวีดีโอหลุดของตนเองอยู่ที่ข่าวหน้าหนึ่ง และบริษัทของพ่อเธอก็จะล้มละลาย ติดหนี้เป็นร้อยล้าน” สีหน้าของเธอซีดลงทันที เธอกำมือแน่นจนเล็บแทงเข้าไปกลางมือ เธอกัดริมฝีปาก น้ำตาเริ่มคลอ เธอทนไม่ไหวแล้ว ตบไปแรงๆที่ใบหน้าของเขา “ป๊าป....” เสียงตบดังขึ้น หัวใจของเธอชาเล็กน้อย โจเซฟโดนเธอตบจนต้องหันไปอีกข้าง แต่เธอกลับสั่นไปทั้งตัวแล้วรีบถอยหลังออกไป เธอกลัว เธอไม่รู้จะทำอะไรต่อ เธอเกลียดเขาจนอยากจะฆ่าเขา แต่ทำไมกลับกลัวเขาขนาดนั้นล่ะ ร่างกายของโจเซฟสะเทือนเล็กน้อย เขาโดนตบอย่างแรง จริงๆต้องเจ็บมาก แต่เขากลับแสดงออกมาให้เห็นว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไร ริมฝีปากของเขายิ้มอ่อน แลบลิ้นออกมาเลียที่ริมฝีปากเล็กน้อย เขา รู้สึกแปลกๆเหมือนเจ็บจี๊ดและคันเล็กน้อยที่ปาก ณ ใจกลางเมือง ใครๆก็รู้ว่าเขาโดนจัดอยู่ในแวดวงมาเฟีย เขาใจร้ายอำมหิต ทุกคนล้วนกลัวกัน เขาไม่มีทางล้อเล่นแน่นอน ราเชลรู้ว่าเขาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น ถึงเธอจะมีฐานะเป็นพี่สะใภ้ของเขา แต่เขาก็ไม่สนใจ ทำลายความบริสุทธิ์ของเธอพังทลาย เขา.....โจเซฟ เขามันคนบ้า