บทที่ 7 โดนแกล้งตั้งแต่เล็กจนโต

คืนนี้ทั้งคืน ราเชลคิดเรื่องนี้อยู่นานมาก เธอนอนไม่หลับ สิ่งที่โจเซฟทำกับเธอยังคงวนเวียนอยู่ในหัว เธอรู้ว่าตนเองไม่มีทางเอาชนะปีศาจอย่างเขาได้ แต่ว่า เธอก็ไม่ใช่ตุ๊กตาที่ใครจะมาสั่งให้ทำอะไรก็ทำตามหมด อนาคตของตนเองยังไม่สามารถเลือกเองได้เลย แล้วยังมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร? เช้าวันรุ่งขึ้น เธอมาตามนัดที่อำเภอตรงเวลา รถสุดหรูที่คุ้นเคยมาจอดรอที่หน้าอำเภอแล้ว โจเซฟในชุดสูทสีดำสง่า ร่างที่สูงของเขาดูดีมีราศรี เขาสอดมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋า ยืนรอเธออย่างสง่างามที่รถ เหมือนเขารู้ล่วงหน้าว่าเธอจะมาแน่นอน ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขายิ้มอ่อนเล็กน้อยดูมีความมั่นใจสูงมาก เมื่อเทียบกับราเชลแล้ว เธอแต่งตัวธรรมดามาก เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนขาดๆ รองเท้าแตะสีขาว และสะพายกระเป๋าเล็กๆหนึ่งใบ หน้าสดไร้เครื่องสำอาง เพราะเธอไม่ได้นอนมาทั้งคือ เลยเห็นขอบตาคล้ำของเธออย่างชัดเจน ราเชลเดินเข้ามาใกล้เขาทีละก้าว เขายิ้มอ่อน แววตาอ่อนโยน พูดกับเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “มาแล้วหรอ เข้าไปกันเถอะ” ราเชลมองไปที่อำเภอ เธอยิ้มที่มุมปากอย่างเย็นชา แล้วมองกลับไปทางโจเซฟ เธอพูดด้วยเสียงปกติ “โจเซฟ ฉันจะพูดกับนายเป็นครั้งสุดท้าย ฉันเกลียดนาย ชาตินี้ทั้งชาติฉันก็ไม่มีทางแต่งงานกับคนเลวอย่างนาย” สีหน้าที่อ่อนโยนของเขาเปลี่ยนไปทันที เขาจ้องไปทางเธอและไม่พูดอะไรสักคำ หลังจากนั้น ราเชลก็เปิดกระเป๋าแล้วหยิบมีดออกมา แล้วทำท่าจะแทงไปที่คอของตนเอง จ้องเขาด้วยความโกรธ เธอกัดริมฝีปากแรง ทำท่าเหมือนจะฆ่าตัวตาย โจเซฟไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น เขายังคงยืนนิ่งๆอยู่ที่เดิม แค่แววตาแย่ลงเรื่อยๆ และสถานการณ์ในตอนนี้ก็ทำเอาอนิกตกใจมาก รีบเปิดประตูรถลงมาเตรียมพร้องที่จะเข้าไปช่วย เธอรู้สึกถึงความเย็นของมีดที่อยู่ตรงคอ แค่เธอลงแรงอีกสักนิด ก็บาดคอเธอขาดได้ในทันที แต่เวลานี้เธอไม่กลัวตาย เธอกลัวผู้ชายตรงหน้าคนนี้มากกว่า เมื่อนึกถึงอดีต น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอาบเต็มแก้ม ในหัวใจของเธอเจ็บจี๊ด “โจเซฟ ชาติที่แล้วฉันคงฆ่าครอบครัวของนายตายใช่ไหม ในชาตินี้ถึงต้องมารับอะไรแบบนี้ และนายก็คงไม่มีทางปล่อยฉันไปแน่นอน” ราเชลน้ำตาไหลเรื่อยๆ เธอเจ็บปวดทรมานถึงที่สุด “ฉันโดนนายแกล้งมาตั้งแต่เล็กจนโต ตอนประถม นายผลักฉันไปชนก้อนหิน แล้วทำให้ฉันเลือดออกเต็มปากฟันหลุดไปสี่ซี่ ตอนมัธยม นายตัดผมที่ฉันไว้ยาวมาตั้งห้าปี และตอนสอบเข้ามหาลัย นายก็ทำลายบัตรเข้าห้องสอบของฉัน ทำให้ฉันเข้าสอบไม่ได้ ส่วนตอนทำงาน ทุกงานที่ฉันรับผิดชอบ นายจะมาแย่งไปเสมอ พอฉันจะแต่งงาน นายก็มาขืนใจฉัน” “ความผิดของนายให้เวลาฉันพูดทั้งอาทิตย์ก็พูดไม่จบ” เสียงของเธอแหบเล็กน้อย น้ำตาไหลมากกว่าเดิม เธอทรมานมาก เธออยากฆ่าตัวเองให้ตายในตอนนั้นเลย “นายรู้ไหมว่าฉันเกลียดนายมากแค่ไหน? ฉันยอมตายดีกว่าถ้าต้องแต่งงานกับคนอย่างนาย” โจเซฟเริ่มหายใจผิดจังหวะ เธอสูดอากาศแรงๆหนึ่งที ก้มหัวลง เหมือนกำลังหลบสายตาราเชล พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เธอไม่กลัวบริษัทพ่อเธอจะล้มละลายหรอ?” ราเชลยื่นมือมาปาดน้ำตา เธอยิ้มอย่างฝืนใจ “ยังไงก็จะตายแล้ว นายจะลงคลิปทำลายชื่อเสียงของฉันก็ตามใจ ทำลายธุรกิจครอบครัวของฉันก็ทำไป เฮ้อ.......” ราเชลยังไม่ทันพูดจบ ก็รู้สึกเจ็บที่มือข้างที่ถือมีดไว้ พึ่งจะรู้ตัวว่าโจเซฟได้แย่งมีดไปจากเธอแล้ว “นาย.....” ในเวลาแค่พริบตาเดียว เธอก็ทำตัวไม่ถูก มองมีดโดนเอาไปต่อหน้าต่อตา โจเซฟก้มหัว แล้วเล่นมีดในมืออย่างเฉยชา พูดอย่างไม่ใส่ใจ “ผู้หญิงที่เอาชีวิตตนเองมาล้อเล่นแบบนี้น่าเกลียดจริงๆเลย”