บทที่ 12 โดนเล่นจนพังแล้ว

“เชล เชล......” โจเซฟที่กำลังสะลึมสะลืออยู่นั้นบ่นพึมพำที่ปากตลอด ราเชลได้ยินเขาบ่นลางๆ แต่ก็ไม่แน่ใจ เลยขยับหัวเข้าไปใกล้ๆ “นายพูดว่าอะไรนะ?” โจเซฟเหมือนจะได้ยินเสียงของราเชล เขาลืมตาขึ้นมามองเธอเล็กน้อย สิ่งที่เขาเห็นคือใบหน้าที่ขาวใสอมชมพูของเธอ เธอหันข้างเล็กน้อย ขยับหูเข้าไปใกล้ที่ริมฝีปากของเขา เหมือนกำลังตั้งใจฟังเขาพูดอยู่ วินาทีนี้ โจเซฟพึ่งรู้ตัวว่าเมื่อกี้เขากำลังฝัน เลยรีบดึงสติกลับมา เขาเลียที่ริมฝีปากแห้งกร้านของเขาไปทีหนึ่งแล้วหลับตาลงเบาๆ พร้อมกับพูดว่า “ดื่มน้ำ” “อ่อ ได้ๆ” รอบนี้ราเชลได้ยินชัดแล้ว รีบเดินไปเทน้ำให้เขาและหยิบช้อนมาด้วย เธอนั่งลงที่ขอบเตียง ป้อนน้ำให้เขาทีละคำอย่างช้าๆ ส่วนโจเซฟก็ยังคงหลับไม่รู้เรื่อง เขาเปิดปากออกเบาๆและดื่มน้ำที่เธอป้อนให้ ดื่มไปเกือบครึ่งแก้ว ราเชลก็ไปเอาเครื่องมือมาวัดอุณหภูมิอีกครั้ง ตัวเลขแสดงเป็น 39 องศา ราเชลกังวลมาก เธอยืนขึ้นแล้วเอามือข้างหนึ่งเท้าเอว อีกข้างก็จับที่หน้าผากของตนเอง เธอกระวนกระวาย “พระเจ้า ทำไมอุณหภูมิยังไม่ลดลงอีกล่ะ เพิ่มขึ้นอยู่เรื่อยๆเลยนะ?” เธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ เธอหายใจออกแรงๆเดินไปเดินมาที่ห้องพร้อมกับบ่นเอง “ทำไงดี? ทำไงดีเนี่ย?” นาฬิกาที่ฝาผนังแสดงให้เห็นว่าตอนนี้สี่โมงสิบหน้านาทีแล้ว แต่ฝนฟ้าอากาศข้างนอกก็ยังคงคึกคะนองเหมือนเดิม พรุ่งนี้มาร์กี้ต้องไปทำงานแต่เช้า ราเชลเลยไม่อยากปลุกเธอให้ตื่น หมดหนทางแล้วจริงๆ เธอเลยต้องหาทางช่วยเขาเองแล้ว ราเชลเปิดผ้าห่มของโจเซฟออก แล้วจับแขนของโจเซฟมาไว้ที่บ่าของตนเอง ใช้แรงทั้งหมดที่มีพยุงเขาขึ้นมา แล้วพูดกับเขาว่า “นี่ ตื่นก่อน ไม่ต้องนอนแล้ว เดียวฉันพานายไปที่ห้องน้ำเพื่อลดอุณหภูมิของร่างกาย นาย...หนัก....มาก....” โจเซฟเหมือนได้ยินเสียงของเธอลางๆ เลยรวบรวมสติทำตามสิ่งที่เธอสั่ง แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับเธออย่างช้าๆ ราเชลเหนื่อยจนเหงื่อท่วมหัว เธอหายใจติดขัด เกือบจะโดนเขาทับใส่ล้ะ เลยบ่นเล็กน้อย “นายหนักมากเลยนะ ทำไมต้องตัวสูงขนาดนั้นด้วย?” “คนเลวอย่างนาย เวรกำลังตามสนอง นี่เป็นสิ่งที่นายควรจะได้รับ ฉันควรจะปล่อยนายให้ตายไป” ราเชลปล่อยเขาลงไปที่อ่างอาบน้ำ เขานอนอยู่ในอ่างพร้อมกับเสื้อผ้า จากนั้นเธอก็เปิดน้ำอุ่น แล้วนั่งหายใจอยู่ข้างๆด้วยความเหนื่อย เธอบ่นกับตนเองเพื่อลดความกระวนกระวาย “นายป่วยขนาดนี้แล้ว หรือฉันควรจะตัดของนายทิ้ง เพื่อไม่ให้นายหายดีแล้วไปทำร้ายผู้คนต่อ” โจเซฟที่นอนหลับตาแช่น้ำอยู่นั้น พอได้ยินราเชลพูดอย่างงี้แล้ว เขาก็ยิ้มอ่อนเล็กน้อยที่มุมปาก เผยให้เห็นถึงความดีใจของเขา พอแช่น้ำอุ่นไปสิบนาทีแล้ว ราเชลก็กลุ้มใจอีกครั้ง เธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้ตัวเขาแห้งแล้วไปนอนอยู่บนเตียง เธอปล่อยน้ำในอ่างออกจนหมด แล้วไปหยิบผ้าเช็ดตัวมา ลังเลอยู่สักพัก สุดท้ายก็รวบรวมความกล้า ถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาออกพร้อมกับบ่นเล็กน้อย “ตอนนี้ฉันจะช่วยนายถอดเสื้อที่เปียกออกนะ ถ้านายกล้าคิดอะไรที่เกินเลย ฉันจะฆ่านายตอนนี้เลย ได้ยินใช่ไหม?” นิ้วของเธอสั่นเบาๆ เธอจับโดนหน้าอกของเขาที่กั้นด้วยเสื้อผ้า หลังจากที่ถอดเสื้อเขาออก ก็เผยให้เห็นถึงกล้ามเนื้อที่เซ็กซี่ของเขา สีผิวน้ำผึ่งเรียบเนียนและไร้ตำหนิใดๆทั้งสิ้น ทำให้เกิดกระแสไฟฟ้าในคลื่นสมองหรือเรียกว่า อ่อยหนักมาก ราเชลไม่เคยตื่นเต้นกับอะไรแบบนี้มาก่อนเลย เธอเหงื่อไหลไม่หยุด และมือก็สั่นแรงมาก โดยเฉพาะหลังถอดเสื้อออก มือของเธอมาหยุดที่เข็มขัดของเขา เธอกระวนกระวายจนสั่นแรงมาก ถึงเธอจะเกลียดเขา แค้นเขา แต่ก็ปล่อยให้เขาป่วยตายไม่ลง ยังไงพวกเขาทั้งสองก็โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก เพื่อลดความตื่นเต้นของตนเอง เธอ.......