บทที่ 13 ผู้ชายคนนี้แปลกประหลาดมาก

เพื่อที่จะดูแลโจเซฟ ราเชลไม่ได้นอนทั้งคืน สุดท้ายก็เหนื่อยจนไม่ไหว เลยหลับคาอ่างอาบน้ำ มาร์กี้คิดว่าโจเซฟที่ป่วยอยู่คงไม่ทำอะไรราเชลหรอกเลยออกไปทำงานตั้งแต่เช้า ฟ้าหลังฝนสดมาก อากาศสดชื่น แสงแดดอบอุ่นส่องมาที่ระเบียง ทำให้ห้องนอนสว่างและสบายมาก ราเชลนอนสบายจนตื่น วินาทีที่ลืมตาขึ้นมา เธอก็ตกใจกับอะไรบางอย่างจนต้องสะดุ้งลุกขึ้นมาอย่างเร็ว รีบก้มลงดูเสื้อผ้าของตนเอง ยังดีที่เสื้อผ้ายังอยู่ครบ ค่อยโล่งใจหน่อย เปิดผ้าห่มออกแล้วลงจากเตียง เธอตรวจดูทุกมุมในห้อง ในใจคิดว่าเขาไปแล้วหรอ? หายดีหรือยัง? แต่พอคิดได้ว่าสามารถอุ้มเธอมาที่เตียงได้ ร่างกายคงไม่เป็นอะไรแล้วแหละ? ราเชลเดินเข้าไปที่ห้องน้ำ ล้างหน้าแปรงฟันให้เรียบร้อยจากนั้นก็เดินออกไปหาของกิน พอเดินออกไปที่ห้องพัก ก็ได้ยินเสียงดังออกมาจากห้องครัว เธอตกใจอึ้งไปสักพัก หรือว่ามาร์กี้ไม่ได้ไปทำงานหรอ? จากนั้นเธอก็เดินเข้าไปในห้องครั้ว ยืนอยู่ที่ประตู แล้วมองเข้าไปข้างใน ภาพที่อยู่ข้างหน้าทำให้เธอตาค้าง ในห้องครัวเหมือนพึ่งผ่านศึกใหญ่มา ขยะทิ้งเต็มไปหมด ทั้งบนพื้น บนโต๊ะบาร์ บนเพดาน เต็มไปด้วยเครื่องครัวที่สกปรกวุ่นวาย และโจเซฟก็สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสูทสีดำที่พับขากางเกงขึ้นแล้วกำลังวุ่นวายกับการทำอาหารอยู่ แผ่นหลังที่กว้างใหญ่ของเขาทำให้เห็นถึงความตั้งใจของเขาในการทำอาหารมาก ราเชลรู้สึกประหลาดใจมาก โจเซฟทำอาหารเป็นด้วยหรอ? เขาแยกเกลือกับน้ำตาลออกหรอ? เห็นได้อย่างชัดเจน เขาแยกไม่ออก เหมือนจะทำอะไรผิด เขาปิดแก๊ส แล้วหันหลังไปหยิบหม้อแล้วเทสิ่งของสีดำๆในหม้อลงไปที่ถังขยะกองโตเท่าภูเขา จากนั้นก็ล้างหม้อแล้วทำใหม่ ราเชลมองดูห้องครัวที่ถูกทำลายไม่หยุด เธอถอนหายใจแล้วส่ายหัวเบาๆ ถ้ายังปล่อยเขาอยู่อย่างงี้ คอนโดของมาร์กี้จะพังในอีกไม่ช้าแน่นอน “นายหิวหรอ?” ราเชลเดินเข้าไปแล้วถามเขา โจเซฟสะดุ้งเล็กน้อย หยุดล้างหม้อทันที เหมือนโดนกดสะตั้น ไม่ขยับเลยสักนิด ราเชลมองดูแผ่นหลังที่แข็งแรงของเขา บนใบหน้าของเธอก็เผยให้เห็นรอยยิ้มโดยไม่รู้ตัว “นายไม่รู้หรอว่าในโลกนี้มีสิ่งหนึ่งที่เรีนกว่า โทรสั่งข้าวออนไลน์” โจเซฟโยนหม้อที่ถืออยู่ไปข้างหน้า เสียงดัง “ปัง” อารมณ์ที่ผ่อนคลายของเธอก็ตกใจ สีหน้าแย่ลง แล้วเดินถอยหลังไปหนึ่งก้าวพร้อมกับมองหน้าเขา โจเซฟหันไปอีกทาง เขาดึงแขนเสื้อลงอย่างสง่างาม ใบหน้าที่หล่อเหลาทำให้คนเดาใจไม่ออก สายตาเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง จ้องไปทางราเชล แล้วสั่งเธอพร้อมกับเดินเข้าไปหาเธอ “เธอมาทำ” สีหน้าของราเชลแย่ลง เธอจ้องเขาตาโต “ทำไมฉันต้องทำให้นายกิน” โจเซฟเดินเข้าไปใกล้มากขึ้น ทำให้เธอต้องถอยหลังออกไปเรื่อยๆพร้อมกับกลืนน้ำลาย เสียงที่แหบของเขา เหมือนแอบแฝงไปด้วยการบังคับ “ทำหรือไม่ทำ?” “ไม่ทำ” พอพูดจบ เธอก็ถอยไปโดนกำแพง เหมือนสุดทางหนีแล้ว แต่โจเซฟกลับไม่กระวนกระวายใดๆ เธอใช้แขนกันไว้ที่กำแพง แล้วขยับตัวเข้าไป ทำให้ราเชลที่ยืนติดอยู่กับกำแพงตกใจไม่น้อย หายใจติดขัดและอยู่ไม่นิ่ง โจเซฟกั้นตัวเธอไว้ อีกมือก็จับที่คางของเธอ แล้วยกคางเธอขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์ ระหว่างคิ้วของเขาเผยให้เห็นถึงความสนุก ริมฝีปากของโจเซฟโค้งเล็กน้อย แววตาที่ลึกสุขุมน่าดึงดูดมาก เขาพูดประโยคที่ชวนขนลุกด้วยเสียงที่แหบเซ็กซี่ “ถ้าไม่ทำกับข้าว ก็ทำ.......”