บทที่14 สุวรีย์แกมันบ้าไปแล้ว

มือของชายหญิงล้วนแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง มือหญิงสาวเรียวเล็กบาง ขาวใสราวเทียนไข ไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง อย่างน้อยเล็บมือก็ยังยาวบ้าง ซึ่งแตกต่างจากชายหนุ่ม ผิวมือจะออกแนวแข็งหยาบ แรงเต็มร้อย เล็บมือสั้นจนเหมือนไม่มี พอนิ้วมือเขาแตะสัมผัสถึงผิวบางฉัน เซลล์ทุกสัดส่วนทั่วเรือนร่างรู้สึกเสียวซ่าถึงไหนแล้วก็ไม่รู้ "อ่า" ฉันร้องอุทานออกมา นี่เป็นครั้งแรก ไม่ได้แกล้ง ฉันสาบานได้ ผู้ชายคนนี้ เขาเป็นที่ดึงดูดให้ฉันหลงใหล ตั้งแต่แรกพบแล้ว.... คราวแล้ว ที่อยู่บนรถก็เช่นกัน สำหรับฉันมันเหมือนพายุทอร์นาโด แต่ครั้งนี้ รู้สึกเหมือนเทียนที่กำลังโดนเปลวไฟร้อนแรงลามเลีย จนควบคุมตัวเองไม่อยู่ ฉันรู้สึกเคือง ๆ ต้องบิดเบียนกาย เบียดแกนกายเข้าหาจุดที่อบอุ่นมีความสุขของเขาอย่างลืมตัว มือหนาใหญ่ปลุกอารมณ์เร้ากับฉัน ส่วนผิวแกนกายฉันล่อใจบ่งบอกเขา ฉะชื่นชอบมันมาก และต้องการ.... ฉันค่อย ๆ เงยใบหน้าขึ้น ริมฝีปากทั้งสองแทรกลิ้นเข้าหากัน สายตาทั้งคู่ประสานงานกัน โดยไม่ต้องออกเสียงเรียกเชิญชวน แต่เขา-- ฉันจ้องมองเขาอย่างเห็นได้ชัดแจ๋ว ว่าดวงตาคู่นั้นไม่มีฤทธิ์มึนเมาแม้แต่น้อย ดวงตาจ้องมองฉันอย่างเปล่งประกาย หากไม่ใช่เพราะเสียงครางกระเส่าที่มากระตุ้นขึ่นเสียก่อน ฉันคงคิดว่าชายตรงหน้า ไม่มีความรักใคร่และความปรารถนาอะไรแน่ ปลายนิ้วเริ่มค่อย ๆ บุกรุกเข้ามายังส่วนบอบบางอย่างเชื่องช้า เขาทาบทับลงอย่างแรง จนสะดุ้งโหยงสั่นระริก มันเป็นความรู้สึกที่คุ้นเคย ที่มิอาจบรรยายออกมาเป็นถ้อยคำได้ ฉันหายใจได้ไม่ทั่วท้องไม่สะดวก เลยต้องเงยหน้าหายใจเฮือกใหญ่ และพูดตะกุตะกะไม่เป็นคำ หัวสมองเต็มไปด้วยความว่างเปล่า "ฮืก" เสียงหัวเราะเบา มือปล่อยถดถอยจากตรงนั้น พลางยื่นมือหยิบกระดาษทิชชู่จากข้าง ๆ มา ถูเช็ดไปยังมืออย่างสะอาด แล้วหัวเราะร่วนชอบใจต่อ "ไม่มืออาชีพเอาสักเลย มัวแต่หาความสุขตัวเอง จนไม่สนใจความรู้สึกลูกค้าเลย" แม้จะกำลังกล่าวโทษฉัน แต่ฟังจากน้ำเสียงไม่เหมือนคนกำลังกล่าวโทษเลยสักนิด ฉันกลัวเขาที่ไหนกันหละ เมื่อครู่ทั้ง ๆ ที่เขาตั้งใจกลั่นแกล้งเอง จะว่าไป หากฉันไม่ตอบสนองกลับ ก็จะแสดงว่าเทคนิคฝีมือเขาย่ำแย่เหรอ? "เมื่อสักครู่เสี่ยพูดว่าไม่มีความสุข? ฉันรีบถามกลับ "เมื่อสักครู่เสี่ยกำลังมีความสุข ที่เห็นฉันแปรเปลี่ยนเป็นเช่นนั้น เสี่ยคงจะร้อนแรงมีความสุขเป็นบ้า? เสี่ยช่างมีเสน่ห์มากแค่ไหน!" "พอแล้ว ไปรอผมที่เตียง" เขาลูบไล่ผ้าเช็ดตัวขึ้น แล้วก็ขย้ำบีบแก้มก้นนุ่มนวลของฉัน ฉันพยักหน้าอย่างว่านอนสอนง่าย แหงนหน้าจุมพิตไปยังบนหน้าเขา "ฉันชอบกลิ่นกายเสี่ยค่ะ" "แม่สาวน้อง!" เขาหัวเราะพอใจ หลังจากที่ฉันลุกจากแกนกายเขา สายตาเขาพลางมองลงไปยังด้านล่าง พบว่าเป้ากางเกงบ๊อกเซอร์เทาของเขา ได้เปียกเป็นวงกลมแล้ว "ชนะ" เพียงถ้อยคำนี้ใบหน้าฉันก็แดงก่ำขึ้น "ไม่ใช่ของฉันนะ!" ฉันรีบเดินย่อง ๆ ไปที่เตียง แล้วห่มผ้าคลุมปิดหัวไว้ เสียงบ่นพึมพำดังขึ้น "คุณก็อย่างนี้ มักไม่ได้ดั่งใจ....." ไม่ได้กล่าวโทษโกธรเคือง เพียงแค่บ่นพึมพำเฉย ๆ ฉันได้ยินเสียงเขาเข้าไปในห้องน้ำ ได้ยินเสียงฉีดน้ำและไอควันอุ่นลอยลอดออกมา สมองกับคิดไม่ซื่อปรากฏภาพอาบน้ำของเขาขึ้น กับรูปร่างที่ดีล้ำสักขนาดนั้น สภาพอาบน้ำต้องน่าดูแน่ ๆ เลย จนฉันต้องกลืนน้ำลายลงอย่างอดกลั้นไม่อยู่ รีบกระโดดลงจากเตียงไม่รอช้า ดื่มชาที่วางไว้ไปอึกหนึ่ง แล้วกระโดดขึ้นเตียง ครุ่นคิดสิ่งที่จะทำต่อจากนี้ เร่งรีบดึงผ้าเช็ดตัวออก แล้งมุดลงไปยังผ้าห่ม ทั้ง ๆ ที่เป็นข้อแรกเปลี่ยนของเงิน แต่ฉันกลับรอคอยความอัศจรรย์ และหวานแหว ค่ำคืนนั้น บรรยากาศที่แสนอวบอิ่มเช่นนั้น เราไม่ได้บ้าคลั่งเหมือนบนรถครั้งนั้น เพียงแค่ครั้งเดียว หลังจากที่เขาสนุกพอแล้ว ก็แตะสัมผัสเอวบางฉันอย่างเบามือ "คนเด็ก เริ่มนอนเถอะ พรุ่งนี้ผมมีธุระต่อ" "ค่ะ" ฉันลูบค้นหาจุดมุมอบอุ่นในตัวเขา แล้วหนุนแขนเขานอนหลับลง สัมผัสความหอมระรื่นนั้น หัวใจดวงน้อยมีแรงกำลังเต้นต่อ มันรู้สึกปลอดภัย อย่างไม่มีที่มา หลายปีข้างหน้า หากฉันสามารถแต่งงานกับผู้ชายแบบนี้มันคงจะดีมากล้น แวบต่อมา ฉันรู้สึกอิจฉาภรรยาเขาเล็กน้อย หากจะดำเนินต่อ ฉันต้องสมเพชตัวเองแน่ ๆ ไอ้สุวนีย์ แกมันบ้าไปแล้ว!