บทที่ 4 การเหยียบหยาม

อาจจะเป็นเพราะความไม่พอใจ เพทายก็เลยรุนแรงขึ้นไปอีก วารินกัดริมฝีปากของตัวเองไว้ แล้วมองดูเขาด้วยน้ำตา “นายอยากให้ฉันท้องขนาดนั้นเลยหรอ?” “แน่นอนสิ!” เขาตอบกลับเร็วมาก แต่มีวินาทีหนึ่ง ในใจของวารินมีความหวังอยู่ เธอจับมือของเขาไว้อย่างแน่น แต่ในวินาทีถัดมา กลับถูกเขาโยนลงบนเตียงอีกครั้งอย่างแรง ใบหน้าที่หล่อเหลาของผู้ชายบวกกับอารมณ์ที่วู่วามนั้น เขาฉีกขาเธออกอย่างรุนแรง แล้วยิ้มอย่างเย็นชา “มีลูกแล้วฉันก็ไม่ต้องแตะต้องตัวเธอแล้ว ถ้าเธอคลอดลูกแล้วก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว!” หลังจากพูดจบ เขาก็ไม่ให้โอกาสวารินโต้ตอบกลับเลย เขาเข้าไปในร่างกายของเธอโดยตรง! สีหน้าของวารินแย่ไปหมด เธอรู้ว่าเขาไม่สนใจเธออยู่แล้ว เธอรู้ว่าทั้งหมดที่เข้าทำ ก็แค่เพราะต้องการลูกคนหนึ่ง! ในสถานการณ์ที่เหมือนจะไม่สามารถหยุดได้นี้ เธอก็จับไปที่ท้องโดยไม่รูตัว เหมือนร้องไห้ขอร้องเขา “เบาๆหน่อย เพทาย ขอร้องล่ะ เบาๆหน่อย……” แต่ผู้ชายกลับไม่ได้ยินอะไรเลย ได้แต่พยายามทำกับเธออย่างรุนแรงขึ้น แล้วทับเธอลงไป! วารินรู้สึกแค่ว่า ข้างล่างของเธอเจ็บมาก หัวของเธอก็ชนโดนหัวเตียงอย่างแรง เป็นการเจ็บที่ทรมานอีกครั้ง แต่เขาเข้ามาลึกมาก เธอกลัวว่าจะมีผลกระทบต่อลูก และไม่รู้ว่าเธอเอาแรงมาจากไหน จู่ๆก็ผลักผู้ชายคนั้นอีก! มีเสียงปิงๆปังๆดังขึ้น เครื่องประดับบนหัวเตียงตกลงมาหมดเลย ในตอนที่เธอทุบลงไหล่ของผู้ชาย เพทายเจ็บจนถอยออกมา สีหน้าเขาแย่ไปหมด “ขอโทษนะ ฉัน……ฉันไม่ได้ตั้งใจ”เพทายจ้องเธอด้วยแววตาที่โหดเหี้ยม ดวงตังทั้งสองข้างก็แดงไปหมด เขาใช้แรงดึงเธอมา แล้วบีบที่คอของเธออย่างแรง “เธอเลวขนาดไหนกันแน่! ร่างกายนี้เคยถูกสกายแตะต้องแล้ว ถูกเลี้ยงมาดีแล้วใช่ไหม!” เขาคิดมาตลอดว่าเธอเป็นคนแบบนี้หรอ? ร่างกายของวารินสั่นไปหมด แต่ในวินาทีต่อมา ผู้ชายกลับนำเนกไทมามัดมือเธอไว้ แล้วใช้เทปปิดปากเธอ แล้วร่างกายของเขาก็ทับลงบนตัวเธอ “ให้หน้าไม่เอาหน้าใช่ไหม ให้ดีๆไม่ยอมเอา ชอบการถูกบีบบังคับคมเหงเอง!” เขาฉีกขาเธอออก แล้วค่อยๆเข้าใกล้ร่างกายเธอ เจ็บมาก! วารินส่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง อยากจะบอกเขาว่าทำแบบนี้ไม่ได้ เธอท้องแล้ว……ลูกของพวกเขาอยู่ข้างในท้อง ชีวิตที่เล็กๆนั้นไม่สามารถรับสิ่งเหล่านี้ได้…… แต่ปากของเธอถูกเทปปิดเอาไว้ เธอได้แต่ยอมรับฟ้าฝนที่เขานำมาให้เธอ ท้องของเธอเริ่มมีความเจ็บ ผู้ชายข้างบนก็ไม่มีท่าทีที่จะหยุดทำ ดวงตาของวารินมีแต่น้ำตา ในใจเธอคิดแต่ว่าไม่สามารถเสียเด็กคนนี้ได้…… หลังจากผ่านไปสองวินาที จู่ๆเธอก็เข้าไปร่วมด้วย ในตอนที่เขากำลังเข้ามาเธอก็ตอบสนองเขาตามจังหวะ เริ่มมีการเล่นเอว แล้วทำกับเขาโดยไม่คำนึงถึงอะไร มีแต่แบบนี้ที่ทำให้เขาเร็วกว่าเดิม เธอรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเด็กขายตัวในร้านกลางคืน ไม่มีศักดิ์ศรีเลยสักนิด ขอแค่ความสุขของผู้ชาย…… เพทายเหมือนคิดไม่ถึงว่าเธอจะตอบสนองขนาดนี้ และไม่เคยเห็นเธอที่เซ็กซี่ขนาดนี้มาก่อน และน้ำตาที่ไหลลงมาจากดวงตาและร่างกายที่มาร่วมด้วยชัดเจนกว่านี้คงไม่มีอีกแล้ว เขานิ่งไปสักพัก แล้วจบทุกๆอย่าลง มือก็ถูกปล่อยออก เทปที่ปิดปากไว้ก็ถูกฉีกออก วารินมองดูข้างล่างของเธอโดยไม่รู้ตัว…… ไม่มีเลือด “คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมีด้านนี้ด้วย ถูกผู้ชายคนอื่นสั่งสอนมาแล้วจริงๆสินะ?” วารินตบไปที่ใบหน้าของเขาอย่างแรง “ถ้าไม่พอใจก็ให้แพรวามารับใช้นายสิ พอคิดดูแล้วเขาคงมีประสบการณ์มากกว่าฉันอีก” “แพรวาเธอเป็นผู้หญิงที่บริสุทธ์ จะไปสู้เธอได้ที่ไหน” ผู้หญิงที่บริสุทธิ์? วารินยิ้ม “ถึงแม้จะไม่มีคนข่มขืนเธอ เธอก็นอนกับผู้ชายมาแล้วนับไม่ถ้วน……” จากนั้นประตูก็ถูกแตะออก แล้วเธอก็เข้ามาตัดคำพูดของวาริน “วาริน เธอใส่ร้ายคนไปมั่วอีกแล้ว! ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุการณ์ครั้งนั้นที่ฉันถูกลักพาตัวไปแล้วถูกข่มขืน ฉันก็สามารถให้ร่างกายที่บริสุทธ์กับเพทายได้!” เธอมีน้ำเสียงของเสียงร้องไห้ด้วย และมีความลำบากใจและความน่าสงสารอยู่ แต่วารินกลับนิ่งอยู่ตรงนั้น แล้วมองดูห้องที่คุ้นเคยของตัวเองถูกผู้หญิงคนอื่นเข้ามา ทั้งตัวเธอสั่นไปหมด “เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง?” แพรวาขมวดคิ้ว แล้วหัวเราะแบบได้ใจ “ฉันอยู่ที่นี่มาตลอดนิ วาริน……ไม่เพียงแค่อยู่ แต่ยังชื่นชมการกระทำของเธอด้วย เพทายพูดถูกแล้ว เธอก็แค่สาวโสเภณีคนหนึ่ง ที่ปล่อยตัวไปทั่ว!” มองดูสีหน้าที่ซีดจางของวาริน แพรวาพอใจมาก และเธอก็ชี้ไปทางมุมห้อง “ฉันมองเห็นเธอจากห้องรับแขกข้างๆอย่างชัดเจน แค่ให้เธอท้องก็เท่านั้น ยังคิดจะอ่อยเพทายอีก!” ตรงมุมห้องมีแสงสีแดงกระพริบอยู่ คือ กล้อง วารินเงยหน้าขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่เพทายกลับไม่ได้ตกใจอะไรเลย เขารู้ตั้งแต่แรกแล้ว! เขาตั้งใจให้แพรวามองดูพวกเขามีอะไรกันอยู่ห้องข้างๆ!