บทที่ 11 ที่แท้แล้ว ความจริงคือเธอ

ท้ายที่สุดแล้ว คำพูดที่เธอได้ยินนั้น ถูกพูดออกมาจากปากของผู้ชายที่เธอรักมาหลายปี คือสามีของเธอ และพ่อของลูกเธอ วารินปิดตาลง ราวกับว่าใจเธอได้ตายไปแล้ว …… ในตอนที่เธอตื่นขึ้นมา รอบๆข้างเธอมีแต่กลิ่นของยาและสารเคมี วารินตื่นมาเห็นสกายและยิปซีที่เฝ้าเธออยู่ข้างๆ แล้วมือก็จับมาที่ท้องโดยไม่รู้ตัว…… ว่างเปล่าไปหมด “พอแล้ว ไม่ต้องมองแล้ว ลูกไม่มีแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะสกาย แม่แต่ชีวิตแกก็ไม่มีแล้ว” ยิปซีจับมือของเธอไว้ “ฉันรู้ว่าตอนนี้แกเสียใจมาก แต่แพรวาตื่นแล้ว ตอนนี้ยังพูดอีกว่าอุบัติเหตุรถวันนั้นแกเป็นคนตั้งใจให้เกิด” “ตำรวจก็เข้ามาแล้วหลายครั้ง ถ้าแกตื่นแล้วต้องรีบเข้าการสอบสวน” “เฮ้อ……” วารินขยับริมฝีปาก แล้วมีเสียงแหบๆออกมาจากกล่องเสียง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโกรธ “คือเธอ” “คือแผนการร้ายๆของเธอ……เธอเป็นคนฆ่าลูกของฉัน!” สกายเและยิปซีมองหน้ากัน “แต่ตอนนี้หลักฐานชี้มาทางแกทั้งหมด พวกเราก็ยากที่จะพลิกคดี วาริน แกบอกฉันสิ แกจะทำยังไงต่อ?” วารินมองดูสองคนนี้ แต่เธอกับยิปซียังคงมีความคิดที่หมือนกันอยู่ เธอปิดตา แล้วลืมตาอีกครั้ง ใต้ตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสน ในใจก็ผิดหวังมาก “ฉันจะจากที่นี่ไป ออกจากบ้านสุริยะโชติและเมืองๆนี้…..พอรักษาตัวให้หายดีแล้ว ก็ตามหาหลักฐาน รอฉันกลับมาแล้ว ฉันจะให้คนที่ทำร้ายลูกของฉัน ลงนรกทีละคน!” …… “คุณเพทายครับ ผลการตรวจสอบอุบัติเหตุทางรถครั้งนี้ออกมาแล้วครับ” เพทายมองดูผลตรวจบนมือ แล้วเขาก็ให้คนแอบไปสืบอีกรอบ เขารู้สึกว่าต้องมีอะไรอยู่เบื้องหลังแน่นอน “พูดไม่ได้ว่าคุณผู้หญิงตั้งใจชนคุณแพรวาหรือเปล่า เพราะคุณผู้หญิงก็ท้องอยู่ เธอคงไม่เอาชีวิตของเด็กมาเสี่ยงหรอกครับ” “นายรู้ได้ไงว่าวารินจะไม่ทำ? เธอเลวขนาดไหนพวกนายรู้ไหม! เพทาย อย่าฟังพวกเขาพูดไปมั่วนะ คนที่บาดเจ็บคือฉัน ตอนนั้นเธอตั้งใจพุ่งเข้ามา นายดูขาของฉันสิ จนถึงตอนนี้ยังไม่หายดีเลย.....” แพรวาจับไม้เท้าไว้ แล้วทำตัวน่าสงสาร เพทายรีบเข้าไปพยุงเธอ แล้วเก็บผลตรวจเข้าไป “ฉันเชื่อว่าเธอจะไม่โกหก…..” “เลวพอๆกันเลยคู่นี้!” จู่ๆข้างๆก็มีเสียงเยาะเย้ยผ่านเข้ามา ยิปซียืนมองพวกเขาสองคนด้วยดวงตาที่แดง “เธอบาดเจ็บนายก็เชื่อเลยหรอ แล้ววารินล่ะ วารินบาดเจ็บยิ่งกว่า…..อีก ชีวิตของคนสองคนเลยนะ นายจะเชื่อหรือไม่เชื่อ!” “อะไรนะ?” เพทายอึ้งไปเลย “หลังจากแท้งแล้วก็มีเลือดไหลออกมามาก และเมื่อกี้หัวใจก็หยุดเต้น ไม่สามารถช่วยไว้ได้ หมอบอกว่าเป็นเพราะ……..เธอเสียใจมากเกินไป และไม่มีความหวังที่จะอยู่ต่อ” “เพทาย วารินตื่นขึ้นมาบอกฉันว่า อุบัติเหตุรถครั้งนั้นเธอไม่ได้เป็นคนทำ ผู้หญิงคนนี้ต่างหากที่ไปชนเธอ ผู้หญิงคนนี้เป็นคนทำให้เธอต้องเสียชีวิต” เพทายกำหมัดไว้แน่นมาก สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่อยู่กับเขาเฉพาะบนเตียง….ทำไมจู่ๆก็เสียชีวิตเลยล่ะ? แพรวาเริ่มมีความกระวนกระวาย เธอรีบจับมือของเพทายไว้ “ไม่ต้องไปฟังเธอนะ เพทาย วารินต่างหากที่ตั้งใจจะทำร้ายฉัน!” “เฮอะ….เธอดูสิว่านี่มันคืออะไร!” ยิปซีนำของในมือโยนไปทางเธอ แล้วชี้ไปบนตัวหนังสือด้วยสีหน้าที่โมโห “ท้องมาสี่สัปดาห์แล้ว เห็นแล้วหรือยัง?” “วารินรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอกำลังตั้งท้อง เธอจะเอาชีวิตของลูกมาเล่นตลกได้ไงล่ะ!” ตัวหนังสือพวกนั้นบาดตามาก แล้ววันนี้กลับมาอยู่ตรงหน้าเขา ช่างหวาดเสียวจริงๆ เหมือนกำลังเยาะเย้ยความเย็นชาของเขาอยู่! ทั้งตัวของเพทายแข็งไปหมดเลย นานมากกว่าเขาจะดึงสติกลับมาได้ แล้วดวงตาทั้งสองของเขาก็แดงไปหมด ทันใดนั้นเขาก็คิดขึ้นมาได้ว่า ครั้งนั้นตอนที่เขาจะมีอะไรกับเธอ เธอต่อต้านอย่างรุนแรงมาก แต่สุดท้ายเธอก็เข้ามาร่วมด้วย แต่ขอให้เบาๆหน่อย ถึงว่าล่ะ ทำไมเธอถึงได้ระมัดระวังขนาดนั้น ถึงว่าล่ะ ทำไมเธอถึงอยากจะหย่า…… ถึงว่าล่ะ…..ทำไมเธอถึงยอมใช้ปากรับใช้เขาและไม่ยอมให้เขาเข้าสู่ร่างกายเธอ! “เธออยู่ที่ไหน?” เขาเอ่ยปากพูดอีกครั้ง เสียงของเพทายออกจะแหบๆหน่อย ราวกับว่ากล่องเสียงกำลังอักเสบเลย ทุกๆน้ำเสียงของเขาทั้งแหบและแผ่วเบา ยิปซีเช็ดน้ำตา “ถูกส่งไปแล้ว วารินบอกว่าตัวเองไม่มีพ่อแม่ ไม่มีสามีและลูกด้วย มาตัวคนเดียวก็จะจากไปคนเดียว” “ตอนนี้ น่าจะส่งไปเผาแล้ว” หลังจากพูดจบ เพทายก็โยนกระดาษใบนั้นทิ้ง แล้วเดินออกไปแบบไม่ลังเลอีกเลย…… “รอก่อนสิ เพทาย” แพรวาพยายามดึงเขาไว้สุดชีวิต เธอรู้ว่านี่เป็นความหวังสุดท้ายของตัวเองแล้ว เธอไม่สามารถปล่อยเขาไปในเวลาแบบนี้ได้อีก เธอฝืนยิ้มออกมา “เพทาย ให้ฉันอธิบายก่อนนะ…..” “เธอยังจะอธิบายอะไรอีก!” เพทายจ้องเธอด้วยสายตาที่โหดเหี้ยม ต้องใช้แรงจำนวนมากถึงจะควบคุมความโกรธของเขาไว้ได้ “เธอจะบอกฉันว่าอุบัติเหตุครั้งนี้วารินเป็นคนทำหรอ? เธอไม่สนใจลูก ไม่สนใจชีวิตตัวเอง ก็เพื่อแค่จะทำร้ายเธอ หรอ?” แพรวาไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้มาก่อนเลย เธอกลัวจนขดตัว “นั่น นั่นอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุธรรมดาก็ได้…..” “คุณแพรวาครับ อุบัติเหตุครั้งนี้ไม่ใช่อุบัติเหตุแบบธรรมดา ต้องมีคนๆหนึ่งที่จงใจครับ" พอได้ยินตำรวจอธิบาย เพทายก็ไม่เหลือพื้นที่ให้เธออีกแล้ว เขาสะบัดแพรวาออก แล้วเดินจากไป …… ในตอนที่เขามาถึงสถานที่เผาศพ ทั้งหมดได้จบสิ้นลงแล้ว สิ่งที่ถูกส่งถึงมือเขา เป็นเพียงแค่กล่องสำหรับขี้เถ้ากระดูกของคนตาย “อีกอย่าง นี่เป็นของที่เหลือของวาริน เธอให้ฉันเก็บไว้ตั้งนานแล้ว ถึงแม้ฉันจะไม่อยากยอมรับ แต่คนที่เธอรักคือนาย ของพวกนี้ ถ้าให้นายเก็บไว้คงจะเหมาะสมกว่า” ยิปซีมองดูเขา แล้วนำของในมือและขี้เถ้ากระดูกให้เขา จากนั้นก็หันหลังแล้วเดินจากไป เพทายนำกล่องใส่ของขึ้นไปบนรถ พอเขาเปิดดู ข้างในเป็นอัลบั้มรูปไม่กี่เล่ม พอมองลึกลงไปอีก กลับมีกล่องเล็กๆสองกล่องอยู่ ในหนึ่งกล่องนั้นมีแหวนอยู่” เป็นแหวนแต่งงานของพวกเขา ส่วนอีกกล่องนั้นเป็น…..สร้อยเส้นหนึ่ง เป็นรูปดาวสีขาวและมีเพชรอยู่ในนั้น หยิบขึ้นมาแล้ว สว่างไสวภายใต้แสงอาทิตย์มาก จู่ๆเพทายก็นิ่งอยู่กับตรงนั้น เขาจำได้อย่างชัดเจนเลย เมื่อสามปีก่อนที่เขาถูกลักพาตัว เขามองเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง แต่มองเห็นในภาพที่เบลอๆ ไม่ชัดเจน ผู้หญิงคนนั้นมารับการโจมตีครั้งนั้นแทนเขา ผู้หญิงคนนั้น…บนหน้าอกของผู้หญิงคนนั้นมีสร้อยรูปดาวอยู่!