บทที่ 12 คุณผู้ชายคะ เรารู้จักกันด้วยหรอ

สองปีต่อมา ดีไซเนอร์ klesen มาจากประเทศมิลาน ได้จัดตั้งการแข่งขันขึ้นภายในประเทศ นางแบบของแต่ละที่ต่างก็กำลังเตรียมตัวกันอยู่ “แพรวา คิวต่อไปคือเธอแล้วนะ เตรียมตัวพร้อมหรือยัง?” แพรวาได้สวมชุดแต่งงานที่สง่างามเรียบร้อยแล้ว klesen เป็นนักดีไซเนอร์ออกแบบชุดแต่งงานที่โด่งดังในสองปีมานี้ ชุดแต่งงานที่เธออกแบบมาได้รับความนิยมมาก “พี่พิมคะ ชุดที่เป็นรางวัลในงานนี้ ชุดนั้นใครเป็นนางแบบหรอคะ?” ภายในงาน ชุดที่พูดถึงกันมากและถูกจับตามองคือชุดที่เป็นรางวัลในงานนี้ มีข่าวลือว่าเป็นชุดที่ Klesen ทำเองกับมือ และถูกยกย่องให้เป็นผลงานที่เธอประทับใจที่สุด “ไม่ได้ข่าวนะคะ อย่าบอกนะว่าเป็นยัยรินิน….” ข้างหลังเวทีเต็มไปด้วยนางแบบและนายแบบ และก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยหมดแล้ว พอแพรวาได้ยินชื่อนี้เธอก็หัวร้อนมาก เธอดึงกระโปรงขึ้นและเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวส่วนตัว ก็แค่คนใหม่ เธอกล้าหรอ! พอผ้าม่านถูกเปิดออก ก็เผยให้เห็นผู้หญิงที่ยืนอยู่ในนั้น และบนตัวก็ได้สวมใส่ชุดนั้นแล้ว บนชุดมีการสลักที่ละเอียดอ่อนอย่างนับไม่ถ้วน มองจากไกลๆแล้วราวกับก้อนเมฆบนท้องฟ้าเลย “เธอเป็นคนอะไร?” แพรวาอารมณ์เสียมาก “รู้ไหมว่างานครั้งนี้ใครเป็นคนสนับสนุน!” ชุดที่เป็นรางวัลในงานนี้ เขาก็กล้ามาแย่งหรอ? คนอีกฝั่งกำลังจัดการกับชุดของตัวเอง แล้วหันหลังไปหยิบมงกุฎมาใส่ จากนั้นก็กลับหันหลังไป “บริษัทสุริยะโชติเป็นผู้สนับสนุน ฉันรู้อยู่แล้ว แต่ว่าคุณแพรวาคะ คุณมีสิทธิ์อะไรมายืนชี้ฉันแบบนี้คะ?” ผู้หญิงคนนั้นหันหลังไปด้วยรอยยิ้ม รูปร่างหน้าตาที่เพอร์เฟกต์อยู่แล้ว บวกกับชุดที่สวยงามนี้อีก ทำให้เธอดูสง่างามมาก แต่สิ่งที่เธอไม่เหมือนนางแบบนายแบบคนอื่นคือ เหมือนจะมีเสน่ห์ของผู้หญิงบนตัวเธอ แพรวามองดูใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น แล้วมองด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “ทำไมถึงเป็นเธอ!” เธอตกใจมาก สีหน้าซีดจางไปหมด “เธอตายแล้วไม่ใช่หรอ!” วารินค่อยๆเก็บรอยยิ้มบนใบหน้า แล้วเธอก็เม้มปาก เธอเงยหน้าขึ้น ความสง่างามของเธอเหมือนกำลังกดให้แพรวาต่ำลง ริมฝีปากของเธอค่อยๆเปิดออก ใบหน้าของเธอไร้ซึ่งความรู้สึกมาก “ตกใจมากใช่ไหม? แพรวา ฉันกลับมาแล้ว….” “แพรวา จะถึงคิวเธอแล้ว" มีคนเข้ามาเร่ง แพรงาก็เลยถูกพาตัวออกไป เธอได้แต่รวบรวมสติแล้วเดินแบบในงานนี้ให้เสร็จ มุมที่ดีที่สุดในข้างล่างเวที มีคนๆผอมคนหนึ่งนั่งอยู่ แพรวารู้ว่าดพทายอยู่ที่นั่น เขาเป็นผู้สนับสนุนงานครั้งนี้ เพราะงั้น….เขาก็ต้องเจอ วาริน…… ไม่ ไม่ได้ เธอจะต้องรีบคว้าโอกาสไว้ ให้เพทายตัดขาดจากวารินให้ได้! “ลำดับต่อไป คือผลงานของคุณ Klesen!” หลังจากพิธีกรแนะนำชุดนี้แล้ว ไฟที่ดับไปก็สว่างขึ้น ภายใต้ความสนใจของแขกในงาน วารินก็สวมใส่ชุดนั้นแล้วเดินออกมาอย่างสง่า เธอหุ่นดีอยู่แล้ว ไม่ได้แตกต่างจากคนอื่นมาก และหุ่นที่พอดีกับชุดนี้ บวกกับมงกุฎบนหัวแล้ว ช่างลงตัวและดูดีมาก วารินเดินออกมาภายใต้ของแสงไฟ บนใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มอ่อนๆอยู่ ราวกับว่าเดินออกมาจากหมู่นางฟ้าเลย…… “คุณเพทาย……นี่มัน?” เลขาของเขานิ่งไปนานมาก แล้วชี้ขึ้นไปบนเวที “คือคุณผู้หญิง!” จากนั้นก็มีเสียงปรบมือดังขึ้น พิธีกรจึงรีบประกาศว่าการเดินแบบได้จบลง จากนั้นก็มีคนกระโดดออกมาถาม Klesen ว่า ทำไมเธอถึงไม่ปรากฎตัว…… เพทายกลับไม่สนใจสิ่งเหล่านี้ เขาได้แต่ขึ้นไปบนเวที แล้วพุ่งตรงไปทางวาริน “เพทาย……” แพรวาไม่ทันห้ามไว้ เธอจึงรีบวิ่งตามไป “วาริน เธอยังมีชีวิตอยู่” มือของวารินถูกดึงไป เธอหันกลับไปมองผู้ชายคนนี้ ภายในตาของเธอก็มีความกระวนกระวายอยู่ ยังไม่สามารถเงียบสงบลงได้ เธอยิ้มออกมาทีหนึ่ง “ขอโทษนะคะคุณผู้ชายท่านนี้ เรารู้จักกันด้วยหรอคะ?” “วาริน เธอพูดอะไร? ฉันคือเพทาย คือสามีของเธอ……” วารินดึงมือของตัวเองกลับไป แล้วยิ้มอย่างสุขุม “สามีของฉันเสียชีวิตตั้งนานแล้วค่ะ” “เพทาย นายกำลังทำอะไรอยู่ เธอเป็นคนที่ลักลอบเข้ามา รีบหาคนมาจับเธอไว้ถึงจะถูก” แพรวารีบพุ่งตัวเข้ามา แล้วคนที่ยืนข้างๆเธอก็คือผู้จัดการของเธอ “รปภ. จับเธอไว้” เธอจะไม่มีทางยอมให้วารินกับเพทายมีการติดต่อกันอีก! แต่คำพูดพึ่งพูดจบ วารินก็ถูกปกป้องอยู่ข้างหลังของเพทาย เขาขมวดคิ้ว แล้วจ้องหน้าแพรวาอย่างไม่พอใจ “แพรวา เธอกำลังเล่นอะไรอยู่!” “ฉันไม่ได้เล่น ฉันถามมาแล้ว ในงานเดินแบบนี้ไม่ได้มีชื่อของวาริน ฉันว่าเธอต้องลักลอบเข้ามาแล้วมีเป้าหมายอื่นแน่ๆ!” แพรวาเตรียมแผนไว้ตั้งนานแล้ว เธอเป็นนางแบบคนแรกของเวทีนี้ ในวงการมีคนใหม่เข้ามากี่คนหรือมีใครบ้างเธอต่างก็รู้หมด และไม่มีคนที่ชื่อ วาริน คนนี้แน่นอน “พวกแกยังนิ่งอยู่ทำไม!” “ใครอนุญาตให้พวกแกเข้ามาในนี้ ออกไปให้หมด” เพทายโมโหมาก เขาผลักแพรวาออก แล้วดึงมือของวารินออกไป “ออกไปกับฉันก่อน” แต่คนข้างหลังกลับไม่ขยับอะไรเลย เธอได้แต่สะบัดมือออก แล้วยิ้ม จากนั้นก็มองไปทางแพรวา “เธอเคยสืบว่าที่นี่ไม่มีนางแบบชื่อวาริน แล้วทำไมไม่ลองสืบว่าที่นี่มี……นักดีไซเนอร์ที่ชื่อวารินหรือเปล่าล่ะ?” “ฮ่าๆ ทั้งงานนี้ก็มีแต่ดีไซเนอร์ Klesen คนเดียว หรือเธอจะบอกฉันว่า เธอก็คือเขา?” รอบข้างๆเงียบสงบไปหมด ยิปซีที่ยืนอยู่ข้างล่างเวทีก็กระแอมคอไปสองที เหมือนกำลังเยาะเย้ย หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงของวารินพูดขึ้นมาอย่างชัดเจนว่า “ถ้าใช่แล้วทำไม?”