บทที่ 2 เอาหรือไม่เอา

“ยังจะแกล้งอีกเหรอ?”Kingเสยคางของเธอขึ้นแล้วพูดว่า “ถ้าเอาลูกมาคืนฉัน ฉันอาจจะปล่อยเธอไปก็ได้นะ สิ่งที่ทำให้ฉันไม่สบายคืออะไรฉันว่าเธอก็รู้ดีนะ!” ปล่อยตัวเธอไป การหลอกลวงนี้น่าสนใจมากและนี่ก็คือสิ่งที่เธอคิดมาทั้งปีด้วย แต่สิ่งที่เธอตกใจมากที่สุดก็คือเด็กคนนั้นไม่ใช่ของพวกเธอทั้งสอง “จะสลับลูกภายใต้สายตานาย นายคิดว่าฉันมีอำนาจมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”คาริสาถามกลับ “ถึงขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมพูดใช่ไหม?”เสียงของKingเย็นไปกว่าเดิม “ถ้าฉันรู้ว่าเด็กอยู่ที่ไหนหละ??”คาริสาหยุดพูด แล้วตอบต่ออย่างมั่นในว่า“ฉันจะเอาลูกให้นายแน่นอนเพราะฉันไม่อยากได้ลูกของนายหรอก!” นัยน์ตาของKIngมีความเยือกเย็นแว๊บผ่าน คาริสารู้สึกว่าที่ข้อมือของเธอเริ่มเย็น เขาใส่ถุงมือให้เธองั้นเหรอ ขนตามตัวของคาริสาตั้งขึ้นมาหมด แล้วถามอย่างเกรงกลัวว่า “นายคิดจะทำอะไรร!” “ฉันอยากจะทำอะไรเธอรู้ดีไม่ใช่เหรอ?ก่อนหน้านี้ก็เคยใช้หนิ”Kingยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แต่สายตาที่มองไปทางเธอก็ยังเย็นชาเหมือนเดิม คาริสานึกถึงเรื่องราวครั้งนั้นที่เขาใส่ข้อมือให้ตัวเอง เธอก็ยิ่งกลัวไปใหญ่เลย “ฉันไม่เอา นายไม่มีสิทธิ์ที่จะแตะต้องตัวฉันอีก” “ครั้งที่แล้วเธอก็บอกว่าไม่เอาแต่สุดท้ายก็บอกว่าเอาหนิ”เขาไปจับที่ขาของเธอ เธอรู้ว่าเขาจะทำอะไรต่อ ครั้งที่แล้วที่บอกว่าเอาเพราะอยากจะให้เขาทำเสร็จเร็วๆแล้วปล่อยตัวเธอไป ตาของคาริสาแดงไปหมดแล้วพูดเตือนว่า “ถ้านายกล้าแตะต้องตัวฉันอีก ฉันสาบาญว่าจะทำให้นายตายทั้งเป็น” “ตายทั้งเป็น?”Kingหัวเราะสายตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก “มีแต่ฉันที่มีสิทธิ์ให้คนอื่นตายทั้งเป็น แต่เธอ?” เขากดขาของเธอไปไว้ข้างหัวของเธอแล้วก้มตัวไปทางด้านหน้า……(ช่วยคิดภาพเอาเองนะจ้า) คาริสาหายใจเข้าลึกๆกำมือแน่นๆเนื้อทุกสัดส่วนของร่างกายแข็งตึงไปหมดและในใจของเธอนั้นก็ต่อต้านการเข้าถึงของเขาด้วย Kingไปจับที่เอวของเธอทำให้ระยะห่างของทั้งสองใกล้ชิดกันมากขึ้นแต่สายตาก็ยังเย็นชาเหมือนเดิม “ฉันเคยบอกว่าถ้าคลอดลูกให้ฉันหนึ่งคนก็จะปล่อยเธอไป ถ้าอยากจะไปจากที่นี่เร็วๆเธอรู้ดีว่าจะต้องทำยังไง” คาริสาจ้อมองไปยังแววตาของเขาที่ไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย คลอดลูกให้เขาอีกคนก็หมายความว่าจะต้องอยู่กับเขาอีกสิบเดือน ชีวิตที่ถูกควบคุมแบบนี้เธอไม่อยากจะใช้ต่อแล้วไม่อยากใช้แม่แต่วันเดียว เด็กคนนั้นที่ตายไปไม่ใช่ของเธอแล้วลูกของเธอหายไปไหน? เธอปิดปากแน่นไม่ร้องแม้แต่คำเดียว สภาพที่เขานั้นชอบไม่มีในตัวเธอเลยแม้แต่น้อย! Kingล็อคตัวเธอไว้เวลาผ่านไปเขาก็ยิ่งรุนแรงยิ่งไม่ควบคุมตัวเองเหมือนพายุที่เต็มไปด้วยความรุนแรง เธอยิ่งอยู่นิ่งเขาก็ยิ่งอยากจะทำลายความดื้อด้านของเธอ เธอรับการทำร้ายของเขาไม่ได้ก็เลยสลบไป ตอนที่ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งก็นอนอยู่บนเตียงแล้ว นอกจากข้อมือข้อเท้าร่างกายของเธอเต็มไปด้วยลอยจูบที่เขาทำไว้ เขาไม่เหลือไว้แม้แต่เสื้อผ้าสักตัวให้เธอ เธอโมโหก็เลยเอาหมอนโยนไปทางประตู เธอเอาผ้าห่มพันที่ตัวแล้วเดินลงไปเท้าเปล่าดึงผ้าม่านออก ที่ๆห่างจากเธอไม่ไกลคือทะเลสวยงามที่มองไม่เห็นที่สิ้นสุด เธอเหนื่อยมากแล้วก็เลยปล่อยไหล่ที่ยืดตรงมาตลอดลง กลับมาที่นี่อีกแล้วเกาะที่ไม่มีคนรอบข้างมีแต่ทะเลถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากKingเธอก็ไปไหนไม่ได้เลย ครั้งนี้เธอทำให้เขาโกรธแล้วจริงๆอิสระไม่มีแล้วโอกาสที่หนีจะไปก็ไม่มีแล้ว เผลอเธอคลอดลูกให้เขาเสร็จเขาอาจจะโยนตัวเธอลงไปในน้ำให้ปลาฉลามกิน เธอยังตายไม่ได้เธอยังมีเรื่องมากมายที่ยังทำไม่เสร็จ เธอรู้สึกหน้าของตัวเองเย็นๆนี่เป็นครั้งที่สองที่เธอนั้นร้องไห้ในปีนี้ ครั้งแรกคือตอนที่เด็กตายเพราะเธอคิดว่านั่นคือลูกของตัวเอง ประตูถูกเปิดเข้ามาคาริสาก็เลยมองไปทางอื่นแล้วรีบเช็ดน้ำตาจากนั้นก็เงยหน้าขึ้น “คุณคาริสา คุณชายเชิญคุณไปแช่เกาะน้ำพุ”คนใช้หญิงพูด “ไม่ไป”คาริสาปฏิเสธถ้าไปที่นั่นไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรที่เกินไปอีก “คุณชายบอกว่าถ้าคุณไม่ไปให้พวกเราช่วยพาตัวคุณไป”