บทที่ 6 อยากได้?

ตอนที่คาริสาฟื้นแล้วหันไปทางขวาก็เป็นKingนอนอยู่ข้างๆเธอและยังใส่หน้ากากเหมือนเดิมโผล่คางที่แหลมคมออกมาให้เห็น เธอมองไปทางเขานิ่งๆ เมื่อคืนนี้เขาเหนื่อยมากวันนี้ก็เลยยังนอนอย่างสงบอยู่ ถ้าเธอเอาหน้ากากของเขาออกในตอนนี้……เขาคงจะไม่รู้มั้ง เธอเอาศอกตั้งขึ้นช้าๆแล้วยื่นมือไปทางเขา Kingลืมตามองไปทางเธอ เธอตกใจก็เลยทำท่าไปเอามือตั้งแล้วนอนอยู่บนตัวเขา “อยากรู้ว่าฉันมีหน้าตายังไง?”น้ำเสียงของKingดูชิวมากเหมือนแค่เธออยากดูเขาก็จะเปิดให้ดู เธอไม่ลืมที่เขาเคยพูดไว้ว่าถ้าแอบดูแล้วเขาไม่รู้ก็ไม่เป็นไรแต่ถ้าเขารู้เธอก็อย่าคิดที่จะไปจากเกาะนี้ได้อีก “แค่อยากรู้ว่าหน้าตาที่แท้เป็นยังไงเท่านั้นเอง แต่ถ้ายิ่งรู้น้อยก็จะอยู่ได้ยิ่งนาน Kingฉันอยากจะทำอาหารให้นายกินทุกวันไม่ให้พวกเขาล็อคประตูอีกแล้วได้ไหม”คาริสาเปลี่ยนเรื่องพูด มือของKingจับที่เอวของเธอมองไปยังตาของเธอแล้วยิ้มที่มุมปาก “ฉันจะไปบอกเอง” มือของเขาร้อนเกินไปเธอก็เลยกลิ่งลงมายิ้มแล้วถามว่า “แล้วนายอยากจะกินอะไรต่อไปนี้ฉันจะทำให้กิน” “ฉันไม่กินถั่วเพราะแพ้ถั่ว ไม่กินเนื้อสัตว์ที่ล่ามา นอกจากนั้นได้หมดเธออยากจะทำอะไรก็ได้หมด”เขาลุกกขึ้นมาแล้วเดินไปทางห้องน้ำ เธอได้ยินเสียงที่เขาอาบน้ำ เมื่อวานเหนื่อยเกินไปก็เลยไม่ได้อาบน้ำ…… เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นมาเธอมองไปทางตู้ลังเลแป๊บแล้วหยิบขึ้นมาแล้วเห็นว่าคนที่โทรมาคือพี่ชายสอง พี่ชายสอง? Kingอยู่ที่บ้านอย่างน้องมีพี่ชายสองคน ประตูห้องอาบน้ำถูกเปิดออกมาKingพันผ้าเช็ดตัวแล้วเดินออกมา คาริสารีบเอาผ้าห่มคุมตัวแล้วเอาโทรศัพท์ให้เขา เขามองไปทางโทรศัพท์แล้วตัดสายทิ้ง “เธอสงสัยในตัวของฉันมากเลยนะฉันควรจะรู้สึกยังไงดีีนะ” สายตาของคาริสามองไปทั่วแล้วพยายามยิ้มเพื่อปกปิดความกลัวของตัวเอง “นายกลัวฉันตามตื้อนายเหรอ?” “ผู้หญิงที่ฉลาดฉันชอบนะแต่ถ้าฉลาดเกินไปก็ไม่ดีนะ รอถึงวันที่เธอชอบฉัน ฉันก็คงจะดีใจมากๆแน่เลย”Kingพูดด้วยน้ำเสียงที่พูดเล่น “ฉันจะคิดว่าเป็นความจริงนะ รอถึงวันนั้นขึ้นมาจริงๆนายอย่าผลักฉันออกห่างจากนายก็ดีแล้ว”คาริสาพูดต่อจากเขาด้วยน้ำเสียงที่ล้อเล่นเช่นกัน Kingหัวเราะเบาๆแล้วถอดผ้าเช็ดตัวที่พันอยู่ที่เอวออก คาริสารีบหันหลังไปไม่รู้ว่าเป็นเพราะอายหรือว่ากลัวหน้าของเธอแดงไปหมด “จับก็เคยจับใช้ก็เคยใช้แล้วยังไม่กล้าดูเหรอ?”เสียงของKingดังขึ้นข้างๆหูของเธอ เธอเองก็รู้สึกว่าไม่ควรหลีกเลี่ยงปัญหาก็เลยหายใจเข้าลึกๆแล้วหันไปทางเขา เขาใส่เสื้อสูทสีดำเสร็จแล้วแต่กระดุมเสื้อยังไม่ได้ติดทำให้เห็นซิกแพกที่อยู่หน้าท้องได้อย่างชัดเจน เธอเดินไปติดกระดุมให้เขา เขามองไปทางเธอที่ไม่ดื้อด้าน “เมื่อคืนนี้ทำได้ดีมากเลยนะ” คาริสาเงยหน้ามองเขา “นายก็เหมือนกันนะ” Kingยิ้มบาน “ชอบก็ดีแล้วแต่ก็กลัวแรงไปอยู่กลัวว่าแขนและขาที่เล็กของเธอจะรับไม่ไหว เดี๋ยวจะสั่งให้คนส่งเสื้อมาต่อไปนี้ก็อย่าดื้อนะ” “อื่ม”คาริสาตอบ Kingเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ออกไปจากห้อง คนใช้หญิงก็เอาเสื้อมาส่ง คาริสาก็เปลี่ยน คนใช้หญิงมองเธอด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ “ก็แค่เนื้อที่หน้าอกมากกว่าฉันที่อื่นก็สู้ฉันไม่ได้เลยหนิ” คาริสาไม่อยากตอบเพราะไม่ว่ายังไงคนพวกนี้ก็แค่คนที่จะเดินผ่านชีวิตเธอไป เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ลงไปKingนั่งอยู่บนโต๊ะอาหารที่ยาวๆเหมือนกษัตริย์ที่นั่งอยู่ตาก็มองมาทางเธอ “ฉันมีข่าวสองจะบอกเธอหนึ่งคือข่าวดีอีกอันคือข่าวร้ายเธออยากจะฟังอันไหนก่อน?”