บทที่ 12 ไม่อยากเข้าใจผิด

“ผมจะอยู่เฝ้าเขา ตอนนี้ยังออกไปไม่ได้ ”เลออนพูดขึ้น “รบกวนคุณแล้ว” ก็ไม่รอให้ฟริมซีจะตกลงหรือเปล่า เขาเหมือนจะแน่ใจว่าเธอไม่ปฏิเสธแน่นอนซักงั้น ฟริมซียืนอยู่ที่เดิม มองเลออนที่เดินผ่านตรงหน้าตัวเองไป จากคืนหนึ่งที่ไม่ง่ายกว่าจะลืมความเจ็บปวดนั้นไปได้ ตอนนี้ก็โถมเข้ามาอีกแล้ว ทำไมเขาต้องเรียกเธอทำเรื่องแบบนี้ด้วย? ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ชอบชุน หรือเขาลืมไปแล้วกับความจริงที่เธอนั้นเคยเป็นภรรยาเขามาก่อน? ก๋วยเตี๋ยวร้านเชิงนาม เป็นร้านที่พวกเขามักไปไปอุดหนุ่มบ่อยๆตอนสมัยเรียน เพราะตอนนั้นฟริมซีเหมือนเป็นหมาตามตดของชุน มักจะตามหลังชุนอยู่ตลอด ไม่มีทางอื่นแล้ว เพราะเธอชอบเลออนมาก และอยู่ข้างชุนจะได้โอกาสเจอเลออนบ่อยๆ หลายปีที่ชุนไม่อยู่นั้น เธอและเลออนมักไปกินที่ร้านนั้นบ่อยๆ นั่นมีความทรงจำพวกเขาอยู่มากมาย เป็นที่ที่ยากต่อการลืม เลออนที่เรียกเธอไปซื้อที่นั่น อาจเป็นเพราะเขารู้ว่าเธอรู้จักที่นั่นมากกว่าลินะ! แต่ เขาไม่ได้คิดถึงความรู้สึกเธอเลย ฟริมซีไม่ได้ไปซื้อก๋วยเตี๋ยว แต่เธอยังคงใช่มือถือโทรสั่งไปแล้วให้คนเขามาส่งที่โรงพยาบาล ฟริมซีก็ไม่รู้ตัวเองกำลังทำอะไรอยู่เหมือนกัน เพียงแต่เยชินกับทุกอย่างที่เลออนสั่งเธอ เธอถือถุงก๋วยเตี๋ยวแล้วยืนอยู่นอกประตูห้องป่วยชุน เธอบอกกับตัวเอง มาที่นี่เพราะก็เพื่อที่จะไม่ใช้คนอื่นสงสัยความสัมพันธ์เลออนและชุน มาเพื่อตัวเอง เพื่อจะให้ตัวเองยังเหลือศักดิ์อยู่น้อยนิด เพื่อที่จะไม่ให้คนอื่นรู้ว่าพี่เธอนั้นอยู่กับสามีตัวเองไปแล้ว จะมีคนมาตลกหยอกเธอ เธอรวมกำลังใจแล้วเปิดประตูเข้าไป เห็นชุนอยู่นั่งอยู่ที่เตียง เลออนกำลังเปาะผลไม้เธออยู่ ตอนที่มีฟริมซีอยู่นั้น เธอไม่เคยให้เลออนต้องเหนื่อยอะไรมาก และไม่ให้เขาต้องนอนดึก เมื่อก่อนคนบ้านเลออนเข้าโรงพยาบาล ฟริมซีจะเป็นคนเฝ้าทุกคืน และแล้ว เขาในตอนนี้สามารถอยู่ที่โรงพยาบาลตลอดเพราะชุน ชุนเห็นฟริมซีมาถึง เลยหน้าขึ้น แล้วอยากพูดอะไร แต่กลับตอแยก้มหัวลงอย่างทำเป็ฯไม่รู้ เหมือนได้รับความลำบากจากที่ฟริมซีเลยซักงั้น “ฉันส่งอาหารมา”ฟริมซีไม่สนใจชุน เธอพูดกับเลออนตรงๆ เรื่องนี้เขาเป็นคนสั่ง ก็ถือว่าเธอได้ทำตามเรียบร้อยแล้วสินะ! เลออนรับจากแล้วยื่นให้ชุนดู พลางพูดอย่างใส่ใจ“ก๋วยเตี๋ยวร้านที่คุณอยากกิน ผมเรียกฟริมซีซื้อมาให้แล้ว” “ไม่ต้องแล้ว ตอนนี้ฉันไม่อยากกินแล้วอ่ะ”ชุนพูดอย่างเบื่อๆ“ฉันรู้ว่าเขาเกลียดฉัน ของที่เขาให้มา ฉันจะกล้ากินได้ไง?” ฟริมซีได้ยินนี่แล้ว ในใจจุกขึ้นมา รู้ทันที่ว่าชุนนั้นจงใจจะกระตุ้นเธอ ถึงว่าวันนี้เลออนได้ผลักเรื่องทุกอย่างให้เธอไปหมด ชุนเงยฟนขึ้น ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยความลำบาก ไม่เห็นแม้แต่อารมณ์ที่ร้ายกาจ ต่างจากคนเมื่อคืนเลย “เธอด่าฉันเป็นมือที่สามไม่ใช่เหรอ? ทำไมต้องมาตอแหลทำซื่อใสตรงนี้ด้วย?”เธอเหล้าหยุดไปพัก แล้วพูดขึ้น“เธอไม่จำเป็นมาทำเป็นคนดีที่นี่ เธอเป็นคนยังไงทุกคนรู้อยู่ดีแล้ว” “ชุน!”ถึงแม้จะเป็นฟริมซีที่นิสัยดีมาตลอด ก็ต้องมีเวลาที่ควันขึ้นหัวเหมือนกัน เธอกามมือไว้แน่น “งั้นเธอลองบอกมาสิว่าฉันเป็นคนแบบไหน?ฉันทำอะไรต่อเธอเหรอ?แวบแรกที่เธอป่วยฉันก็รีบมาดำเนินการให้แล้ว ฉันผิดต่อเอยังไง เธอถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย!” ถึงแม้ก่อนหน้านี้เธอเคยแต่งงานกับเลออน ตอนนี้ก็หย่าแล้ว ไม่กระทบถึงความสัมพันธ์พวกเธอแน่นอน ชุนนั้นจะทำให้เลออนต้องเกลียดเธอให้ได้ ถึงจะพอใจใช่ไหม? เลออนรีบห้ามไว้“ฟริมซี เธอวางของไว้แล้วไปทำงานเหอะ!อย่าโวยวายที่นี่เลย นี่เป็นห้องผู้ป่วย” “นายคิดว่าฉันยังมีใจไปทำงานต่อรึไง?เขาเอาแต่พูดอะไรที่ไม่แน่ชัดที่นี่มันหมายความว่ายังไง?”ถูกคนอื่นต้องใส่ร้ายไปแบนี้อย่างซุ่มสี่ซุ่มห้า แล้วยังไม่ให้โอกาสเธออธิบายอีกงั้นเหรอ? เลออนยื่นผลไม้ให้ชุน เงยหน้ามองฟริมซีขึ้น ใบหน้าหล่อนั้นเต็มไปด้วยความเย็นเรียบ จ้องเธอไว้อย่างจับตาย“แล้วคุณอยากทำอะไร?” แค่คำเดียว ทำให้ฟริมซีเหมือนลูกโป่งที่ถูกปล่อยลม ดูๆแล้วเลออนก็โกรธแล้วเหมือนกัน เพราะเขารู้สึกว่าเธอเป็นคนทำให้ชุนต้องเสียลูกไป! เมื่อนึกถึงว่าเลออนก็เข้าใจผิดตัวเอง ฟริมซีอดไม่ได้ที่จะอธิบาย“เมื่อคืนฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ลูกชุนก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน พวกเธออย่ามาใส่ร้ายฉัน” หม้อดำนี้เธอแบบไม่ไหวหรอก เธอไม่ยอมให้เลออนต้องรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจแน่นอน! เธอไม่อาจทำเรื่องที่ต้องทำร้ายถึงชุนแน่นอน เป็นเพราะไม่คุ้มและไม่จำเป็นเลยด้วยซ้ำ เพราะทำแล้วเลออนเกลียดเธอ และการที่ถูกเลออนเกลียดเป็นเรื่องที่เธอกลัวที่สุด เลออนมองฟริมซีไว้ ไม่ได้พูดอะไรออกมา ฟริมซีสบตาเลออน สายตาเต็มไปความเศร้า“อยู่ด้วยกันมาแล้วสามปี นายยังไม่รู้จักฉันเป็นคนยังไงเหรอ?ฉันเป็นคนที่จะทำเรื่องแบบนั้นด้วยหรือไง?ถ้าฉันทำแล้วจริงๆ แล้วทำไมต้องหย่ากับคุณตั้งแต่แรก?” คำพูดนี้ทำให้เลออนต้องตาค้าง เพราะสามปีที่อยู่ด้วยหันมา แม้แต่คนครองครัวตัวเองที่จากเดิมไม่ค่อยชอบฟริมซีเท่าไหร่จนตอนนี้ชอบฟริมซีมาก ฉะนั้นแล้วเขาเลยคิดว่าเป็นเพราะตัวเองเข้าใจผิดไปหรือเปล่า! ชุนแอบมองอาการใบหน้าของเลออน เห็นเขากำลังเคลิ้มตาคำพูดฟริมซี เลยรีบพูดขึ้น“ถึงแม้เธอจะมาตอแยต่อหน้าเลออน ทำตัวน่าสงสารก็ไม่อาจเปลี่ยนคำพูดที่เธอพูดกับฉัน ทำไม เธอหมายความว่าฉันเข้าใจเธอผิดงั้นเหรอ?” เลออนได้ยินแล้ว แววตาที่อ่อนนั้นหายไปทันที ฟริมซีก็อยากแย้งกลับคำพูดชุน แต่กลับได้ยินเบลลออนพูดขึ้นก่อน“ฟริมซีคุณออกไปเถอะ!ตอนนี้ชุนยังไม่อยากเจอคุณ” เขาชอบชุน ก็ต้องอยู่ฝั่งชุนแล้วแน่นอน แต่ฟริมซีเคยเป็นภรรยาเขาเหมือนกัน เขาก็ไม่อยากทำมากเกินไปเหมือนกัน ฉะนั้นแล้ว ณ ตอนนี้ เขาเลยอยากห้ามคนก่อน ฟริมซียืมมองเขาไว้นิ่งๆ ก่อนที่ชุนจะกลับมา เธอพูดอะไรเลออนจะเชื่อหมด แต่ตอนนี้เธอยิ่งพูดเยอะก็เหมือนเธอเป็นคนหลอกลวงมากเท่านั้น เลออนเป็นแบบนี้เห็นชัดเลยว่าเขาไม่เชื่อเธอ! เธอกลัวคนนั้นเข้าใจผิดตัวเองที่สุด! มองเลออนไว้อย่างไม่พอใจ“ฉันไม่ได้พูดอะไรกับเขาทั้งนั้น เลออนขอร้องนายเชื่อฉันเถอะ!” เธอสามารถให้ทุกคนเข้าใจผิดต่อเธอ แค่ห้ามเลออนเข้าใจผิด “ใช่!เขาไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น ฉันใส่ร้ายเขาเอง!”ชุนมองฟริมซีทีหนึ่ง แล้วหยอกเย้ยขึ้น ฟริมซีตาเย็นทันที แล้วมองชุนที่ดูนิ่งเหมือนเดิม ชุนยิ่งพูดแบบนี้เลออนก็จะไม่เชื่อเธอมากขึ้น ตั้งแต่เล็กจนโต มันเป็นแบบนี้มาตลอด... ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร ชุนจะมีวิธีให้คนอื่นเชื่อตัวเอง ไม่เชื่อเธอ