已经是第一章了
บทที่ 26 เขาช่วยเธอติดกระดุม
เขาจ้องมองใบหน้าของเธออยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาของเขาดำสนิท เธอจ้องมองเขากลับด้วยความรู้สึกผิด เเล้วก็เผลอกลืนน้ำลายลงไป
เธอถามเขาด้วยเสียงเเผ่วเบา “ให้ฉันกลับไปนอนก่อนได้มั้ย พรุ่งนี้ฉันค่อยมาอยู่เป็นเพื่อนนายอีก”
เขาก้มหน้าลงมาประชิดใบหน้าของเธอ “คุณร้องไห้เหรอครับ”
“.....”
已经是最新一章了
加载中
